Zondag 27 februari – Manuel Antonioxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

’s Morgens gaan we na het ontbijt naar de bakker en naar een klein supermarktje, zodat we ’s middags eens niet op restaurant moeten. Daarna gaan we shoppen. Er is hier immers één winkel waar toeristen aan hun trekken kunnen komen. Je kunt er de gebruikelijke snuisterijen kopen voor de thuisblijvers. Erg origineel is het allemaal niet, maar dat geldt ook voor alle andere souvenirs die we tijdens onze reis door Costa Rica hebben gezien. We doen toch ons best en proberen voor onze thuisblijvers wat interessants uit te zoeken.

De rest van de dag is snel verteld. We gaan naar de oceaan en genieten van de mooie omgeving. Het strand heeft de vorm van een sikkel en er liggen overal rotsen, zowel in het water als verspreid over het zand. Op de punten van de sikkel, tussen de rotsen, zijn er openingen die je plots in een heel andere omgeving katapulteren. Aan de ene kant vind je een tweede strand. Aan de andere punt van de sikkel loopt een getijderivier. Hier kun je als het eb is via een trap eveneens het Nationaal Park in.

Er zijn ook vogels, blauwe reigers, pelikanen, en een kraaiachtig exemplaar dat je aankijkt alsof hij zo meteen je ogen gaat komen uitpikken. Echt aaibaar ziet hij er niet uit. Zijn schreeuw is bovendien al even angstwekkend als zijn starre blik. Zijn vleugels slepen over het zand, waardoor het lijkt dat hij op krukken loopt.  Je kunt je er zo een horrorverhaal bij bedenken. Nee, dan zijn die pelikanen een stuk fotogenieker.

’s Avonds eten we voor de tweede keer in “La Esquina en la playa”.  Het eten is even lekker als de dag voordien, en ook de service is weer prima. Ik koop er ook een van hun T-shirts, zodat ik later nog regelmatig aan deze mooie momenten zal terugdenken.

Morgen keren we terug naar San José. Ginds nog één keer slapen en dan begint het spitsroedenlopen naar huis.