Vandaag fietsen we naar Berceo waar we de verjaardag van Dirk vieren. We staan er als enige op de camping. In totaal fietsen we 86 kilometer in een zeer mooie omgeving. Vooral het laatste gedeelte is wondermooi en ondanks onze vermoeidheid kunnen we nog genieten van dit prachtige en rustige stuk.
We komen er aan rond half zeven en na onze avond maaltijd duiken we direct in bed. De fietsers zijn uitgeput.
Het logistieke team heeft vandaag een ongelukje. Een laag hangende tak komt in aanraking met onze motorhome en veroorzaakt schade. Hopelijk is de schade niet te erg. We bellen naar de verhuurder en die zegt ons dat alles kan geregeld worden wanneer we terug zijn.
Eindelijk nog eens internet op de camping en daarom een update van de gereden ritten. Op de 23-ste fietsdag trokken we van Pamplona naar Los Arcos. In totaal fietsten we 84 kilometer. We plaatsten ons tentje op het grasveld van de pelgrimsauberge. Onze motorhome stond in de naburige straat want kon niet terecht in de pelgrimsauberge.
In totaal zijn er 74 plaatsen in deze auberge en die waren deze dag allemaal bezet. Je trof er heel de wereld aan: amerikanen, australiers, italianen, spanjaarden, belgen, duitsers, nederlanders, ... Deze auberge wordt opengehouden door het Vlaamse Genootschap van Santiago. De dagelijkse leiding is in handen van telkens twee Vlamingen die om beurten deze auberge open houden. Deze 14 dagen is de leiding in handen van een Vlaams koppel van Oost Vlaanderen. Ze ontvangen iedereen heel vriendelijk en zorgen voor de goede gang van zaken tijdens het verblijf van iedereen. Knap en heel bewonderenswaardig, dit idealisme.
We krijgen van dit koppel een adres om te gaan eten in Los Arcos en dit doen we dan ook. Met zijn zessen genieten we van dit samen zijn 's avonds na de fietstocht van vandaag;
De fietstocht zelf is heel mooi en vooral het gedeelte rond Puente La Reina heel groen. Het is zwaar maar omdat het zo mooi is, maakt dit heel veel goed.
Vandaag trekken we van Saint Jean Pied de Port in Frankijk naar Pamplona in Spanje. De Spaanse stad is gekend om haar stierengevechten begin juli maar gelukkig zitten we nu nog in mei. In juli kan je er blijkbaar geen overnachting regelen als pelgrim en kan je ook niet door de stad.
Saint Jean Pied de Port ligt op 180 meter, de oversteek gebeurt op 1057 meter in de buurt van Roncevalles. Dit wil zeggen dat we vandaag bijna 900 meter moeten stijgen. Dirk bereidde zich voor door wat extra meusli te eten, de bompa at wat extra haver. Kristin dronk een extra energie drank als voorbereiding. We begonnen met heel veel zelfvertrouwen om kwart na negen 's morgens en alles liep goed tot ongeveer kwart na twaalf. Dan kwamen we aan het laatste gedeelte met de haarspeldbochten met stijgings percentages van rond de negen procent. Kristin kreeg het toen erg moeilijk en vroeg aan den bompa zijn druivensuiker en ook zijn cola. Die gaf dit zonder problemen en we bereikten dan ook met drie na een zware inspanning van bijna vier uur klimmen de top. Straf dat de verpleegster moest geholpen worden door de twee diabetes patiënten maar de omstandigheden waren nu ook éénmaal heel extreem. Proficiat Kristin en bedankt bompa om Kristin te helpen.
De tocht in de namiddag was een hele mooie tocht in het groene grensgebied van Spanje met heel mooi weer. (Navarra) Uiteindelijk waren we rond half zes in de camping te Pamplona. Daar troffen we zoals steeds heel veel noorderburen aan (ik denk dat we in de Rotterdam straat staan) en ook enkele Duitsers en Spanjaarden. Morgen trekken we verder richting Santiago. We hebben het plan om volgende week maandag avond aan te komen in Santiago. We zullen dan exact 31 dagen hebben gefietst. Daarvoor moeten we volgende week nog ongeveer 750 kilometer fietsen. Vanaf nu komen we ook veel borden tegen die ons informeren hoeveel kilometer we nog moeten doen. Erg handig.
's Avonds eten we witloof met hesp en lekkere aardappelen. Dat smaakt na zo'n zware alpenrit. Bedankt Helene en Bobo. Marcel heeft zoals steeds beide vrouwen een hele dag uitstekend geanimeerd. Nog een weekje volhouden, Marcel.
Vandaag is het de generale repetitie voor de dag nadien waneer we de Pyreneën oversteken. Op het programma staat een rit van ongeveer 70 kilometer met in het midden de beklimming van de Col d'Osquich. Deze col overstijgt de 500 meter, het begin van de beklimming ligt onder de 200 meter. In drie kilometer moeten we ongeveer 300 meter overwinnen, dit wil zeggen een gemiddelde van bijna 10 %. Voor deze beklimming fietsen we ongeveer 30 kilometer in een prachtige groene omgeving met weinig hoogteverschil. Een ideale opwarming dus. De beklimming van de col d'osquich verliep heel vlot. Het was een zware inspanning maar we wisten hem tot een goed einde te brengen. Nadien was het nog een tweetal uren fietsen naar Saint Jean pied de Port waar we rond vijf uur aankwamen.
's Avonds gingen we eten bij 'chez Dedé', een gezellig restaurant in de laatste pelgrimsstad voor Spanje. We vierden er bijna drie weken verblijf in Frankrijk en sloten af met het samen drinken van een echte Baskische likeur. Een mooie afsluiter van een heel gezellig etentje. Dirk beloofde om volgend jaar terug te komen. Het voorbije jaar aten we er omdat we er een stuk van de GR 10 liepen, dit jaar waren we er met de fiets om naar Santiago de Compostella te fietsen.
Voor het etentje nam Kristin nog enkele typische foto's van dit pittoreske pelgrimsstadje. Er was opnieuw heel veel volk en het leek alsof je er heel de wereld tegenkwam op zo'n kleine plaats: Amerikanen, Japanners, Spanjaarden, Fransen en natuurlijk ook de steeds aanwezige Nederlanders (onze noorderburen).
Morgen steken we de grens over en belanden we in Spanje. Daar moeten we nog negen fietsdagen doen om in Santiago te geraken. We zijn dus goed op weg maar hebben nog wel een aantal ritten af te leggen.
Het is vandaag een jubilieumdag: we zijn reeds twintig dagen onderweg. Op het programma staat een rit van ongeveer kilometer van Braudeix naar Aren. Onderweg komen we ook nog Oloron Saint Marie tegen. Dat is de Franse stad waar heel wat pelgrims over trekken. Ze komen dan uit in het Spaanse Jaca. Omdat deze beklimming meer dan kilometer bedraagt en een hoogteverschil overstijgt van 1300 meter kiezen we ervoor om naar Spanje te gaan via Saint Jean pied de Port. In dit laatste typische pyreneën stadje trakteert Dirk ook voor zijn verjaardag. Enkele dagen te vroeg maar dit stadje is heel gezellig vanwege de uitbunige pelgrim sfeer en de vele gezeligge restaurants.
Het eerste gedeelte van de dag is het mooiste wat we tot hiertoe hebben gefietst. We volgen een weg die evenwijdig loopt met de hoge pyreneëen op een hoogte van plus minus 500 meter. De zon schijnt volop en je hebt er prachtige vergezichten. Deze twee uur fietsen zijn voor Kristin en ik de mooiste fietsmomenten tot hiertoe op onze reis.
Bobo, Helene en Marcel hebben deze voormiddag nog enkele machines gewassen zodat de fietsers weer proper verder kunnen. Bedankt hiervoor vanwege Kristin, Dirk en Henri. Na de middag verplaatst het logistieke team zich naar Aren waar we op een hele gezellige en leuke camping terecht komen aan het water.
Morgen fietsen we naar Saint Jean pied de Port en onderweg moeten we over een col van bijna 700 meter. Een test voor de dag daarop wanneer we over de pyreneën trekken. 's Avonds gaan we dan samen nog eten om zo ook nog wat moed op te doen voor deze moelijke laatste dag.
Marcel heeft berekend dat we nog maar 180 kilometer van Sint Jean Pied De Port zitten. In dit Franse pyreneëndorpje gaan we via de Roelandspas de Spaanse grens oversteken. Omdat we nog steeds geen rustdag hebben ingelast, beslissen we om deze 180 kilometer te spreiden over drie dagen. We rijden dan ook vandaag maar 60 kilometer. Dat maakt dat we (hopelijk) iets frisser zullen zijn wanneer het grote werk eraan komt en dat we wat meer tijd hebben om te genieten van de Franse zuiderse zon en cultuur plus historie.
Als we opstaan in Marciac om 07.00 uur is het hard aan het regenen. We beslissen dan ook om wat later te vertrekken, en inderdaad om 10.00 uur verschijnen de eerste zonnestralen. Na een wat moelijke voormiddag met toch wat hoogteverschil komen we 's avonds rond 17.00 uur binnen op de vier sterren camping in Baudreix. We zitten inmiddels in het departement van de 'Hautes Pyreneés'. Het is er stralend weer. De morgen daarop kunnen we reeds de hoge pyreneën zien waar we overmorgen over zullen moeten.
Bobo, Helene en Marcel zijn vandaag naar de markt gegaan in Marciac en hebben daar weel heel wat aangekocht. Ze bleven er ook gezellig keuvelen en eten 's middags. Alle drie merken op dat het landschap drastisch wijzigt: het is er droger en er wordt ook terug meer aan landbouw gedaan. We merken op dat de lievelingsvrucht van Kristin hier veel minder wordt geteeld dan in de voorbije streken.
Bij het vertrek is het dreigend weer. We wanen ons terug in de eerste tien dagen van onze vakantie. Gelukkig zal het in de loop van de dag beter weer worden. Barachin is de naam van een boerderij waar je kan kamperen. Deze boerderij heeft ook enkele gites waar je terecht kan als pelgrim. Zo is er een gezamelijke gite voor vijf personen waar je kan overnachten voor 7 euro per persoon. Ontbijten kost 5 euro en het avondeten 12,5 euro. Zo heb je alles voor de prijs van 25 euro. In deze gite kan je maximum twee opeenvolgende nachten verblijven. Ze is echt voorzien voor de doortrekkende pelgrims.
Het eerste deel van de dag is wederom zwaar. Heel wat hellingen volgen elkaar op en we zijn dan ook blij dat het middagmaal is. In de namiddag rijden we 30 kilometer naast een kanaal en dat maakt heel wat goed. We komen aan rond 18.30 uur na een trip van 94 kilometer. Henri, Kristin en Dirk zijn stikkapot maar de vermoeidheid maakt plaats voor vreugde wanneer de Engelse uitbaters een ijskoude Stella serveren na onze fietstocht. Inmiddels is de temperatuur goed opgelopen en drinken we twee ijskoude Stellas. Nog even een telefoontje regelen voor de volleybal (er wordt een Candadese speler met Ierse nationaliteit aangeboden) en we kunnen na een heerlijk avondmaal onder de lakens.
Het logistiek team bezocht vandaag enkele kleine Franse dorpjes waaronder Terraube. Een prachtig dorpje maar eenzaam en verlaten. Spijtig dat zo weinig mensen deze pracht en praal van de Franse middeleeuwse architectuur kunnen aanschouwen.
Uiteraard is een groot deel van de aanwezige mensen op de camping van de Nederlandse nationaliteit. Ze vinden toch wel alle mooie plaatsjes.
Vandaag kiezen we opnieuw voor een 'camping à la ferme' in Barachin. Het is er mogelijk nog authentieker (primitiever noemt Bob dit) dan de vorige camping. Er is slechts één douche en ook één W.C. zodat het soms aanschuiven is. Kristin slaagt erin om alleen dubbel zo lang te douchen als Henri en Dirk samen.
Voor de eerste maal deze vakantie ontbijten we in de ochtendzon. Het is er heerlijk op de groene plaats die we kregen in de tuin van de boerderij en iedereen heeft dan ook zin om wat langer te ontbijten. Maar dit is geen goed idee omdat er vandaag opnieuw 100 kilometer op het menu staat. We houden ons dan ook aan het normale vertrekschema rond 09.00 uur. Uiteindelijk zouden we 's avonds aankomen rond 18.00 uur.
Door het goede weer blijft het logistieke team wat langer op de boerderij in L'hospitalet en daar ziet Bobo wat ze lang geleden ook zelf heeft gedaan: wassen met de hand. De boerin neemt haar tijd om alle vuile was met de hand te wassen. Bobo voelt geen nostalgie naar vroeger. Vandaag spendeert het logistieke team heel wat tijd in het stadje Auvillar. Ook de fietsers hadden daar een halte ingelast.
De zestiende dag van Rocamadour tot L'hospitalet (Castelnau-Montratier)
Na een lekkere en gezellige maaltijd in Rocamadour gaat onze trip vandaag tot Vazerac. Althans, dat was onze bedoeling. Uiteindelijk werd het L'hospitalitet bij Castelnau-Montratier omdat de camping in Vazerac gesloten was. We logeren vandaag bij een vriendelijke boerin (camping à la ferme). Ze woont er samen met haar zoon die werkt als boer, zijzelf zorgt voor de opvang van haar gasten op de camping dichtbij de boerderij. Alles is er heel authentiek.
We fietsen vandaag 84 kilometer en vooral het eerste gedeelte rond Rocamadour is erg zwaar. We fietsen er op de uitlopers van het centraal massief en de hellingen zijn er hoog waardoor de beklimmingen zwaar. De streek is wondermooi groen.
Onderweg passeren we ook de stad Cahors die enkele dagen geleden onze huiswijn was bij de maaltijd.
Bobo, Marcel en Helene gaan deze dag naar Saint Cirq Lapopie. Dit is een erg pittoresk en heel mooi stadje. Ze verblijven er quasi een ganse dag alvorens naar L'hospitalet te vertrekken.
Reis Compostella
