Zoals zovele dagen vertrokken we vandaag met dreigende wolken. Het was ook koud. We fietsten in de voormiddag in het hinterland van Gallicië en dat was heel mooi. Een groene omgeving tot Melide, een grote maar lelijke stad. Nadien gingen we naar Arzua, de laatste grote stad voor Santiago.
In totaal fietsten we meer dan 100 kilometer en werd het nog een zware dag. Gallicie is erg heuvelachtig. We kwamen rond 20.00 uur in Santiago aan en spoedden ons naar de camping want we hadden allemaal veel honger. Vandaag bezoeken we Santiago en 's avonds eten we er paëlla. Woensdag en donderdag rijden we naar huis.
Vandaag staan er maar 50 kilometers op het programma omdat we nog maar 130 kilometer naar Santiago moeten. Toch wordt het een verrassend zware dag want we doen vandaag 40 klim kilometers. We zijn dan ook blij om op tijd te kunnen aankomen in Monterose. Daar gaan we met zijn allen een frisse pint drinken en ook enkele tapas.
Morgen fietsen we naar Santiago en hebben nog een kleine 80 kilometer voor de boeg. Dat wordt dan onze 31 ste fietsdag zonder rustdag. We hebben alle dagen tussen de 50 en 120 kilometer gefietst en het is voor iedereen een geweldige beleving geweest. Morgen gaan we paella eten in Santiago, dinsdag staat een uitgebreid bezoek aan Santiago op het programma. Woensdag en donderdag reizen we naar huis.
Dank aan het logistiek team voor de goede zorgen, proficiat aan de fietsers om deze opdracht tot een goed einde te brengen.
Het wordt na gisteren opnieuw een prachtige dag om te fietsen. De oversteek van de 'Cebreiro' is werkelijk prachtig vanwege de vergezichten tijdens de beklimming. Zwaar maar heel mooi. De fietsers drinken in een auberge boven een halve liter bier om bij te tanken. Het logistieke team had 's middags kikkerbillen en hesp gegeten. We komen onderweg heel veel albergues tegen en ook heel veel pelgrims. We naderen stilaan Santiago.
Het is duidelijk dat deze streek van de Camino leeft.
Dirk drinkt deze dag bijna vier liter water overdag. 's Avonds drinkt hij samen met Kristin hun dageliijkse fles wijn.
Achtentwintigste dag van Villadanges del Paramo naar Carracadelo
Vandaag fietsen we naar de Cruz de Ferro. Een ijzeren kruis op een boomstam op een hooge van 1504 meter. Omdat we vertrekken op 800 meter betekent dit 700 meter stijgen. De beklimming is heel geleidelijk en wondermooi. Enkel op het einde zijn er enkele steile stukken. Tijdens de beklimming komen we in prachtige Spaanse dorpjes waar alles in het teken staat van de Camino. Prachtig om te ervaren en voor mij één van de hoogtepunten van de tocht. Op het ijzeren kruis kan je een speciale wens doen en een steen bijleggen. Onderweg komen we ook de bobo tegen, en Marcel plus Helene. In Rabanal gaan ze genieten van de Camino sfeer en nemen 's middags een lekkere maaltijd plus drank. De remblokjes worden serieus op proef gesteld na een afdaling van 15 kilometer. Tijdens deze beklimming krijgt Kristin een gemeend applaus van drie Italianen vanaf de kant. Helene noemt dit een staande ovatie. kristin vindt dit maar niks omdat alle Italianen macho's zijn. Eén van deze Italianen doet ook nog een lange uitleg met den bompa tijdens het fietsen. Dit gaat over het motorreke van beide fietsen.
's Avonds sluiten we deze prachtige dag af met heerlijke spaghetti à la Kristin. De tweede maal vandaag dat ze schittert met de hulp van Helene en Bobo.
Op de camping is het muisstil en dat is nodig want morgen steken we het gebergte de Cebreiros over. Dan staat opnieuw een oversteek van 800 meter op het programma.
Bobo onthoudt van deze dag het plezier dat heel wat Engelse dames maakten in de Albergue waar ze hebben gegeten 's middags.
Dag 27 van Carrion de los Condes naar Villadonges del Paramo
Voor de fietsers wordt het vandaag kilometers maken ten zuiden van Leon. In de hoogvlaktes van Castillie doen we 118 kilometer vooral door toedoen van het vlakke landschap en de wind van achter. We zien dat de wandelende pelgrims een heel saai wandelparcours moeten afleggen. Naast een drukke snelweg leggen zij heel wat kilometers af op een monotoom wandelpad. Dit ga ik nooit niet al wandelend doen.
Het logistieke team zorgt opnieuw voor een heerlijke maaltijd 's avonds. Zelf hadden ze overdag lekkere warme sardienen gaan eten in een typisch Spaanse bar. Ook de bazin was heel vriendelijk volgens de bobo.
De 26-ste dag van Burgos naar Carrion de los Condes
Vandaag rijden we exact 100 kilometer van Burgos naar Carrion de los Condes. We eten samen om half acht 's morgens in een temperatuur van twee graden, een absoluut record. In de loop van de dag zal het 24 graden worden, dus maal twaalf.
We rijden heel wat kilometers omdat we vandaag in een vlak parcours fietsen. Het is ook nog wind mee zodat we op tijd terug op de camping zijn. Het eerste gedeelte fietsen we samen met een aantal Camino wandelaars. De eerste twee uur steken we er zo'n 400 voorbij. Het wordt erg druk op de Camino omdat we Santiago naderen en heel wat mensen begonnen zijn in de maand mei. We komen ook nog enkele fietsers uit Oosterhout tegen (Breda) die inmiddels 17 dagen bezig zijn. Zij hebben de Sint Jacobsroute gevolgd in Frankrijk.
's Avonds eten we samen barbecue. We steken met deze barbecue ook een grote blok hout aan die mee gaat zorgen voor het bakken van het vlees. Op het einde een grote emmer water erover en klaar is kees. Het vlees was lekker en we kunnen dan ook voldaan gaan slapen.
In de loop van de dag hadden de Bobo, Helene en Marel hulp gekregen van enkele plaatselijke inwoners om hun grote motorhome overal door te krijgen. Vooral de passage in sommige kleine dorpjes zorgt voor heel wat problemen.
Het is erg koud 's morgens in Berceo wanneer we vertrekken op onze 25-ste fietsdag. Gelukkig warmt het snel op zodat we nog een warme fietsdag krijgen. Het is ook erg mooi vooral in de beginfase van de rit. Het fietsen is heel zwaar maar toch nemen we onze tijd om wat rond te kijken in deze prachtige groene omgeving. We merken dat onze conditie alsmaar beter wordt. Iemand zei me op voorhand dat je na een tijd kan blijven rijden maar dit vind ik ook wat overdreven. Het blijft elke dag een opgave. Vandaag fietsen we 103 kilometer en iedereen is blij dat hij of zij na het avondeten onder de lakens kan om terug energie op te doen voor de dag nadien.
Het logistieke team gaat vandaag op bezoek bij de kathedraal van Sant Domingo de la Calzade. In deze kathedraal vind je normaal een levende kip en een levende haan die doen terugdenken aan een legende rond Sint Jacob. 's Avonds vernemen we van de Bobo dat de levende kip en haan er niet meer zitten. Ze zijn vervangen door niet levende beelden.
Op de camping kruipen we vroeg in ons bed omdat het er zo koud is 's avonds. Om tien uur zitten we bijna aan het vriespunt zodat iedereen snel naar bed wil. Zoals steeds maakt Kristin een overheerlijke Italiaanse koffie en nadien kruipt iedereen voldaan onder de lakens, op naar het volgende avontuur.
Vandaag fietsen we naar Berceo waar we de verjaardag van Dirk vieren. We staan er als enige op de camping. In totaal fietsen we 86 kilometer in een zeer mooie omgeving. Vooral het laatste gedeelte is wondermooi en ondanks onze vermoeidheid kunnen we nog genieten van dit prachtige en rustige stuk.
We komen er aan rond half zeven en na onze avond maaltijd duiken we direct in bed. De fietsers zijn uitgeput.
Het logistieke team heeft vandaag een ongelukje. Een laag hangende tak komt in aanraking met onze motorhome en veroorzaakt schade. Hopelijk is de schade niet te erg. We bellen naar de verhuurder en die zegt ons dat alles kan geregeld worden wanneer we terug zijn.
Eindelijk nog eens internet op de camping en daarom een update van de gereden ritten. Op de 23-ste fietsdag trokken we van Pamplona naar Los Arcos. In totaal fietsten we 84 kilometer. We plaatsten ons tentje op het grasveld van de pelgrimsauberge. Onze motorhome stond in de naburige straat want kon niet terecht in de pelgrimsauberge.
In totaal zijn er 74 plaatsen in deze auberge en die waren deze dag allemaal bezet. Je trof er heel de wereld aan: amerikanen, australiers, italianen, spanjaarden, belgen, duitsers, nederlanders, ... Deze auberge wordt opengehouden door het Vlaamse Genootschap van Santiago. De dagelijkse leiding is in handen van telkens twee Vlamingen die om beurten deze auberge open houden. Deze 14 dagen is de leiding in handen van een Vlaams koppel van Oost Vlaanderen. Ze ontvangen iedereen heel vriendelijk en zorgen voor de goede gang van zaken tijdens het verblijf van iedereen. Knap en heel bewonderenswaardig, dit idealisme.
We krijgen van dit koppel een adres om te gaan eten in Los Arcos en dit doen we dan ook. Met zijn zessen genieten we van dit samen zijn 's avonds na de fietstocht van vandaag;
De fietstocht zelf is heel mooi en vooral het gedeelte rond Puente La Reina heel groen. Het is zwaar maar omdat het zo mooi is, maakt dit heel veel goed.
Vandaag trekken we van Saint Jean Pied de Port in Frankijk naar Pamplona in Spanje. De Spaanse stad is gekend om haar stierengevechten begin juli maar gelukkig zitten we nu nog in mei. In juli kan je er blijkbaar geen overnachting regelen als pelgrim en kan je ook niet door de stad.
Saint Jean Pied de Port ligt op 180 meter, de oversteek gebeurt op 1057 meter in de buurt van Roncevalles. Dit wil zeggen dat we vandaag bijna 900 meter moeten stijgen. Dirk bereidde zich voor door wat extra meusli te eten, de bompa at wat extra haver. Kristin dronk een extra energie drank als voorbereiding. We begonnen met heel veel zelfvertrouwen om kwart na negen 's morgens en alles liep goed tot ongeveer kwart na twaalf. Dan kwamen we aan het laatste gedeelte met de haarspeldbochten met stijgings percentages van rond de negen procent. Kristin kreeg het toen erg moeilijk en vroeg aan den bompa zijn druivensuiker en ook zijn cola. Die gaf dit zonder problemen en we bereikten dan ook met drie na een zware inspanning van bijna vier uur klimmen de top. Straf dat de verpleegster moest geholpen worden door de twee diabetes patiënten maar de omstandigheden waren nu ook éénmaal heel extreem. Proficiat Kristin en bedankt bompa om Kristin te helpen.
De tocht in de namiddag was een hele mooie tocht in het groene grensgebied van Spanje met heel mooi weer. (Navarra) Uiteindelijk waren we rond half zes in de camping te Pamplona. Daar troffen we zoals steeds heel veel noorderburen aan (ik denk dat we in de Rotterdam straat staan) en ook enkele Duitsers en Spanjaarden. Morgen trekken we verder richting Santiago. We hebben het plan om volgende week maandag avond aan te komen in Santiago. We zullen dan exact 31 dagen hebben gefietst. Daarvoor moeten we volgende week nog ongeveer 750 kilometer fietsen. Vanaf nu komen we ook veel borden tegen die ons informeren hoeveel kilometer we nog moeten doen. Erg handig.
's Avonds eten we witloof met hesp en lekkere aardappelen. Dat smaakt na zo'n zware alpenrit. Bedankt Helene en Bobo. Marcel heeft zoals steeds beide vrouwen een hele dag uitstekend geanimeerd. Nog een weekje volhouden, Marcel.
Vandaag is het de generale repetitie voor de dag nadien waneer we de Pyreneën oversteken. Op het programma staat een rit van ongeveer 70 kilometer met in het midden de beklimming van de Col d'Osquich. Deze col overstijgt de 500 meter, het begin van de beklimming ligt onder de 200 meter. In drie kilometer moeten we ongeveer 300 meter overwinnen, dit wil zeggen een gemiddelde van bijna 10 %. Voor deze beklimming fietsen we ongeveer 30 kilometer in een prachtige groene omgeving met weinig hoogteverschil. Een ideale opwarming dus. De beklimming van de col d'osquich verliep heel vlot. Het was een zware inspanning maar we wisten hem tot een goed einde te brengen. Nadien was het nog een tweetal uren fietsen naar Saint Jean pied de Port waar we rond vijf uur aankwamen.
's Avonds gingen we eten bij 'chez Dedé', een gezellig restaurant in de laatste pelgrimsstad voor Spanje. We vierden er bijna drie weken verblijf in Frankrijk en sloten af met het samen drinken van een echte Baskische likeur. Een mooie afsluiter van een heel gezellig etentje. Dirk beloofde om volgend jaar terug te komen. Het voorbije jaar aten we er omdat we er een stuk van de GR 10 liepen, dit jaar waren we er met de fiets om naar Santiago de Compostella te fietsen.
Voor het etentje nam Kristin nog enkele typische foto's van dit pittoreske pelgrimsstadje. Er was opnieuw heel veel volk en het leek alsof je er heel de wereld tegenkwam op zo'n kleine plaats: Amerikanen, Japanners, Spanjaarden, Fransen en natuurlijk ook de steeds aanwezige Nederlanders (onze noorderburen).
Morgen steken we de grens over en belanden we in Spanje. Daar moeten we nog negen fietsdagen doen om in Santiago te geraken. We zijn dus goed op weg maar hebben nog wel een aantal ritten af te leggen.
Reis Compostella
