ik herinner me een eerder bestaan, een ander bestaan, dan het aardse bestaan..........

en ook al heb ik geen woorden voor dat eerdere bestaan, ik herinner het me toch, met mijn gevoel...........

van tijd tot tijd stijg ik op als een arend en vlieg ik naar die andere wereld om daar een tijd te vertoeven,

als ik dan weer terugkeer op aarde, voel ik mij weemoedig en verdrietig en neem ik mij voor daar niet meer heen te gaan, omdat de terugkeer hier op aarde steeds weer zo pijnlijk is,

toch kan ik het niet laten om telkens weer op te stijgen en terug te keren naar het verloren paradijs

soms kom ik iemand tegen, die, net als ik, op zoek is naar hetgeen verloren is en waarvan we de herinnering voor altijd in ons dragen...........

een gelijkgestemde ziel, die ook op wil stijgen.................

dammie

Het is onze eerste avond in Thailand, we zitten op een terrasje, aan een romantisch verlicht tafeltje voor twee en eten verrukkelijke rijst met vruchten en vlees...........

we hebben elkaar nog maar net vierentwintig uur eerder in het vliegtuig leren kennen..........

toch lijkt het, of we elkaar ons hele leven al gekend hebben, zó vertrouwd...........

je hebt een leuk karakter, rustig, en toch vol humor, je bent leuk als je lacht ,zo leuk.......

er zitten lichtjes in je ogen, in het vliegtuig kon ik dat niet zo goed zien,omdat je toen naast me zat, maar nu je tegenover me zit, zie ik hoe leuk je bent, je lieve lach, de lichtjes in je ogen........

we blijven tot heel laat op het terras zitten, dan slenteren we terug naar ons hotel..........als we bij de deuren van onze kamers staan, zeg je................het was gezellig, samen eten, een leuk begin van de vakantie, ik ga mijn kamer in en jij de jouwe....................ik ga op mijn balkon staan, zie de volle maan aan de hemel, de sterren.........jij staat op jouw balkon, ziet de contouren van de bergen, de sterren en je begrijpt dat de maan aan mijn kant van het hotel staat...........je aarzelt even, denkt ........durf ik wel, durf ik niet, maar je besluit dat je wél durft, je gaat je kamer uit, klopt op mijn deur en als ik opendoe vraag je me...........kun jij de maan zien? ik neem je bij de hand en voer je mee naar het balkon..............samen staan we in het maanlicht, het is zooooooooo mooi, we genieten, je legt je arm om mijn schouder, ik leg mijn arm om jouw heup, zo staan we daar, heel lang naar de maan te kijken, dicht bij elkaar

dit belooft een heerlijke vakantie te worden..................

we weten beiden, instinctief, dat we het langzaam aan moeten doen.....de trip duurt drie weken en dit is pas de eerste avond..........je zegt dat je gaat slapen , morgen worden we al om zeven uur aan het ontbijt verwacht, de rondreis begint na het ontbijt..........je kust me teder op mijn voorhoofd, en zegt...........tot morgen en slaap zacht.............
Dammie

Hoop wordt telken weer geboren

in de armoede van het eigen hart,

in het niets, de leegte ,de onmacht nabij,

Na iedere nederlaag doet hoop weer licht schijnen

uit oude puinhopen herrijst zij weer

Dammie

Kom, laten we nog eenmaal dansen...
Ga je met me mee?
Samen naar de haven,
Slenteren over de boulevard,
Genieten van het uitzicht,
We drinken zoete wijn,
Dansen tot diep in de nacht.
Tegen het ochtendgloren lopen we langzaam we terug naar je hotel, bedroefd en stil.
Jouw vakantie is voorbij, zo dadelijk vlieg je terug naar huis, naar je leven in Europa en ik blijf hier achter, verdrietig en alleen.......
dammie

jij en ik

liefdevolle  ogen

warmte

tederheid

gevoel

begrip

jij en ik

samen één

dammie

Ik werk als vakantiehulp in Spanje, in Mijas, bij een gezin, dat woont in een villa die tegen de berg aangebouwd is. Vanaf het terras heb ik een schitterend uitzicht over het dal en over andere villa's. In de villa juist onder die waar ik vertoef, woont een aantrekkelijke man. Hij is leuk om te zien en ik vind hem sympathiek. Telkens als hij me ziet zwaait hij joviaal. Na een paar dagen ontstaat er een ritueel. Iedere morgen om elf uur zwaaien we naar elkaar en iedere middag om drie uur opnieuw.

Op een nacht, als ik niet slapen kan door de warmte en ik verkoeling zoek op het terras, zie ik hem zwemmen, bij het licht van de volle maan. Gefascineerd sla ik hem gade.

Op een gegeven moment ziet hij mij en gebaart hij mij naar beneden te komen en met hem mee te zwemmen. Even aarzel ik, want de smalle paadje, dat van onze villa leidt naar die van hem, is vrij steil. Hij merkt mijn aarzeling en komt mij tegemoet, over het smalle pad en neemt me bij de hand. Veilig leidt hij mij naar zijn villa, naar zijn zwembad.

We duiken in het water,dat verrukkelijk koel is, in deze hete zomernacht.

Hij zegt dat hij me leuk vindt. Ik voel mijn hart sneller kloppen. We kijken over het dal, dat zo mooi belicht wordt door de volle maan. Hij houdt mijn hand vast.

Tegen het ochtendgloren moet ik terug naar de villa waar ik werk, om voor het ontbijt te zorgen.

Hij kust me teder en zegt...............kom je iedere nacht bij me terug?

Ik zeg, dat ik dat heel graag wil, maar dat ik nu echt moet gaan. Als ik bovenaan het pad ben aangekomen, draai ik me om en zwaai naar hem, hij zwaait terug..........

Dat is de laatste maal dat ik hem zie.........

de volgende nacht is hij er niet, en de daaropvolgende nacht ook niet.......

ook overdag zie ik hem niet meer..........

de villa ziet eruit alsof ze nooit bewoond is geweest.........

Iedere nacht ga ik naar beneden, over het smalle pad, dan zwem ik in zijn zwembad, in de hoop dat hij ineens naast me opduikt.......... maar niets van wat ik wens gebeurt.

Hij is verdwenen.........het prille geluk is zomaar voorbij.

Dammie

Ik ben verdronken in de diepte van mijn eigen hartstocht,
toen ik het contact met mijn bron verloren was......
Dammie

Het is vroeg in de morgen, het is nog donker, je zit in de auto op weg naar je werk en je denkt aan mij.

Ineens voel je een zacht, warm briesje....... en even later zit ik naast je.

Ik kijk je stralend aan en zeg: "Wat fijn, dat je me geroepen hebt!"

"Deed ik dat dan?"vraag je verbaasd.

"Ja zeker wel" zeg ik, "als je heel sterk aan me denkt, kom ik vanzelf naar je toe, ik kan niet anders........en ik wíll niet anders. Ik ben blij, heel blij, dat je me geroepen hebt. Het is fijn om bij je te zijn."

Ik leg mijn hand op je dijbeen en mijn hoofd op je schouder.

We rijden rustig door de donkere ochtend. Je voelt je gelukkig en je wilt dat deze rit heel lang duurt. Als je de parkeerplaats van je werk opdraait, vraag je: "Blijf je bij me?"

"Graag!" antwoord ik, "ik zorg ervoor dat alleen jij mij kunt zien, ik zal onzichtbaar zijn voor alle anderen."

Je lacht en zegt: "Mooi zo, dat spaart een heleboel uitleg."

We lopen samen naar binnen. Mensen groeten je, hebben je nodig, je moet dingen oplossen en onder al die drukke werkzaamheden, zie ik je regelmatig naar me kijken, met een liefdevolle blik; je bent blij dat ik bij je ben.

Aan het eind van de werkdag zitten we weer samen in de auto.

Ik zie dat je moe bent en stel voor om even te stoppen op een rustige plek.

Ik masseer je nek, je rug, streel je lieve gezicht, je zachte haren, geef je kusjes en knuffels,

tot je je weer helemaal fit en gezond voelt.

Daarna rijden we verder. Bij jouw huis aangekomen, moet ik afscheid nemen.

"Tot morgen?" vraag je. "Als je me roept......" antwoord ik.

Met hetzelfde zachte, warme briesje waarmee ik die ochtend gekomen ben, ga ik nu weg.

Je weet, dat je me altijd roepen kunt.........

dammie

Mijn allerliefste,

Ik neem je teder in mijn armen.

Ik hou je vast, innig, lang en stil.

Ik kus je overal, intens, zacht en teder.

Ik heb je zo oneindig lief

Voor altijd

Jouw Dammie

vandaag maken we een tochtje met een schip
aan het roer staat een engel
die ons liefdevol gadeslaat en beschermt
het is een heerlijke zonovergoten dag
we liggen als adam en eva op het dek van het schip
de zon kleurt ons prachtig bruin
in de voormiddag legt het schip aan bij een onbewoond eiland
we zwemmen in zee
daarna drinken we gekoelde sangría en eten er paella bij
na de maaltijd doen we een middagdutje
we liggen ineengestrengeld in de schaduw van een palmboom
en vallen in een diepe slaap vol mooie dromen
ging deze dag maar nooit voorbij.......
Dammie

In het jaar 1999 ging ik voor het eerst op vakantie naar een Arabisch land.

Heel eng vond ik dat toen, er deden van die vervelende verhalen de ronde, dat je daar niet als vrouw alleen naartoe kon, omdat je dan op iedere straathoek aangerand zou worden, dat je bestolen werd, je paspoort en portemonnee zouden er gerold worden en als je de kunst van het afdingen niet verstond, betaalde je een vijfvoud van wat het voorwerp dat je kocht, waard was.

Voor alle zekerheid had ik in een Arabische reisgids een paar woorden Arabisch aangestreept, die ik heel beslist wilde kennen. Het Arabisch vond ik een ingewikkelde taal, niet alleen vanwege de heel andere schrijftekens, maar ook omdat niet onmiddellijk duidelijk was wélke taalgids ik nodig had, want er was het Egyptisch Arabisch, het Irakees Arabisch, het Marokkaans Arabisch, het Tunesisch Arabisch, kortom zoveel Arabisch als er landen waren in Noord Afrika en het Midden Oosten. Ik koos voor Engels Arabisch met cassettebandje van Berlitz, er was geen Nederlands Arabisch, in ieder geval niet in 1999. Bij de inleiding werd al verteld dat het ging om Egyptisch Arabisch, maar dat ik me er in de andere Arabische landen ook verstaanbaar mee kon maken. Ik oefende een paar keer en toen ik eenmaal goede morgen en goede avond kon zeggen ,ja en nee,, a.u.b. en dan u wel en I am sorry, hield ik ermee op, oh ja, het tellen, dat leerde ik ook nog en de Arabische tekens voor de cijfers.

Op een mooie Nederlandse winterdag in februari vloog ik naar Agadir. Op het vliegveld aangekomen was er even een teleurstelling. Ik maakte gebruik van het toilet en daar werd meteen een gulden voor gevraagd, die ik natuurlijk niet betaalde. Bakshisch lè. Dat stond ook boven de toiletten geschreven, in diverse talen, dat je geen bakshisch hoefde te geven. Het mocht natuurlijk wel, maar als het zo afgedwongen wordt, heb je daar helemaal geen zin meer in.

De rit met de bus door de stad naar het hotel was adembenemend. De terracottakleur van de aarde, de pastelkleuren van de huizen en ja, natuurlijk ook de minder mooie buurten, maar al met al vond ik het een sprookje, vooral ook toen ik de eerste dromedarissen zag, want ik was vastbesloten om een ritje op zo’n dier te maken.

Het was een voordeel dat ik goed Frans sprak, zo kon ik in het hotel mineraalwater bestellen, met gas, de l’eau gaseuse, toeristen die alleen maar Engels spraken hadden daar meteen al moeite mee, want wat is Spa Rood in het Engels? En de ober was beslist vriendelijker tegen mensen die Frans spraken dan tegen degeen die dat niet konden.

De volgende morgen ging ik, na een heerlijk ontbijt met vers geperst sinaasappelsap, naar het strand en daar liepen meerdere mannen met kamelen. Ik koos de vriendelijkste man uit, een al wat oudere man die zijn dromedaris heel lief behandelde. De man heette Mohammed en de dromedaris Saïd. Ik vroeg hem hoeveel het kostte om op de kameel te mogen rijden en hij noemde een bedrag in dirham, dat ik zo snel niet om kon rekenen naar guldens, dus zei ik, de afdinggedachte in mijn hoofd: ik wil er alleen op rijden, ik wil hem niet kopen. Mohammed moest lachen en verlaagde de prijs met de helft en dat vond ik prima, het ging mij er niet om de man financieel uit te kleden, meer om proberen of afdingen zou lukken. De rit op Saïd was heel prettig, ik torende hoog boven het zand en de zee en dat gaf mij een prettig gevoel, alsof ik een koningin was. De volgende dag was Mohammed er weer met Saïd en maakte ik ,voor hetzelfde bedrag, opnieuw een ritje, na een paar dagen mocht ik een stukje draven, Mohammed hard lopend naast Saïd en ik staande op de pedalen. Marokkaanse dromedarissen hebben een zadel met koperen pedalen aan de zijkanten, dat is heel comfortabel onder het rijden. De vierde dag zag ik Mohammed niet, wel kwam er een andere man met dromedaris naar mij toe en toen ik nee zei, vroeg hij: “Waarom niet?’ Ik antwoordde dat ik op Mohammed en Saïd wachtte. De man zei: ‘Ik ben Mohammed en dit is Saïd.” Ik lachte hem toe en zei: “U denkt dat ik de ene Arabier niet van de andere kan onderscheiden?”

Een uurtje later kwam de “echte” Mohammed met de “echte” Saïd. Mijn vakantie duurde maar een week en dat was natuurlijk veel te kort. In Marokko heb ik alleen maar vriendelijke mensen ontmoet, ik ben er niet bestolen en ook niet “afgezet” noch fysiek lastig gevallen. De mensen die ik ontmoette waren vriendelijk, het eten was verrukkelijk en vanaf dat moment ben ik nooit meer bang geweest om naar een Arabisch land te reizen.

dammie

.....mijn meest tedere herinnering aan jou,is toen we samen naar het graf van je vrouw gingen, ik ging water halen, toen ik terugliep zag ik je zorgvuldig de blaadjes tussen de plantjes weg harken........

zo lief, zo zorgzaam, zo teder, met zoveel liefde en aandacht....

alleen al om wat ik toen zag, zal ik altijd van je blijven houden...........

ik zou zo heel graag willen dat ik jou als vader had gehad, dat jij altijd voor mij gezorgd had en bij mij geweest was, zoals je altijd voor je eigen kinderen gezorgd hebt en bij hen gebleven bent, je bent de vader naar wie ik mijn leven lang gezocht heb, bij jou zou ik een "normale", gelukkige jeugd gehad hebben, vol liefde en veiligheid. 
Vaak, als ik op je schoot zit, met mijn gezicht naar het jouwe, mijn knieën naast jouw heupen, dan speel je "Het karretje dat over de zandweg reed."...... en dan boem, zak ik door de kar, en je vangt me altijd op, je laat me nooit écht vallen....... je bent zo onnoemelijk zacht en teder en lief en ook zo speels en vrolijk en zo intelligent ............ zo heerlijk, verrukkelijk lief............. 
Dan is er ook nog het goddelijke vrijen, het eindeloze beminnen, het strelen, kussen, samenkomen, één zijn, de totale overgave, het strelen, de passie, 
voor de manier waarop wij elkaar liefhebben is zijn onvoldoende woorden, niemand heeft mij ooit bemind, zoals jij mij bemint, zo teder, zo vol passie en liefde, hartstochtelijk en toch liefdevol, nooit néém je mij, alsof ik een ding ben, altijd bemín je mij, of ik van kostbaar materiaal ben, 
het begint met een kus, daarna het strelen, het elkaar aankijken, het liefdevol strelen en kijken......ik voel me zo speciaal, het is verrukkelijk om door jou aangeraakt te worden en even verrukkelijk om jou aan te raken, jou te kussen, overal, ik hou van je lichaam, ik hou van je ziel, ik hou van je karakter, ik hou van de schittering in je prachtige ogen, ik hou ervan, hoe je naar me kijkt, hoe we elkaar aankijken als we vrijen, hoe ik tot leven kom in jouw liefdevolle blik, onder jouw tedere aanraking......... 
Dammie

moed betekent voor mij volhouden,
in donkere tijden, als ik de weg kwijt bent en almaar in kringetjes ronddraai,
zonder te weten waarheen te gaan,
ik ben dan stil en wacht tot het licht gloort........
dammie

Ik herinner me ons verlof op Santorini

ik voel nóg jouw hand in de mijne

ik hoor je stem

zie de verliefde bik in je ogen

je was mijn soulmate

we waren één

waar ben je heen mijn lief?

waar ben je heen........

denk je nog weleens aan mij..........

en voel je je dan gelukkig en blij?

Dammie

Ik woon op een eiland, waar mensen uit alle richtingen welkom zijn en liefdevol ontvangen worden, het eiland bestaat uit een berg, er is een noordkant, met steile rotsen, daar diep beneden beuken grote golven op de rotsen, dat is de kant waar ik meestal met mijn rug naartoe zit, daar is het altijd nacht, maar het is best een mooie nacht, want het is volle maan en bijna onbewolkt,

aan mijn voorkant, mij is er de zuidkant van de berg, met de prachtig begroeide helling en uiteraard komt aan de ene kant de zon op en gaat hij aan de andere kant onder en ik kan voortdurend kiezen of ik me wil richten naar de ontroerende zonsopgang, het prachtige zuiden, of de weemoedige zonsondergang, Soms heb ik behoefte aan de zee en de volle maan, dan zit ik in het donker over zee te staren, en hoor ik diep beneden de golven op de rotsen slaan....... ik kan kíezen.......en ik wil soms hier en dan weer dáár zijn.

Zo af en toe komt er iemand naar boven, die heeft dan een hele pelgrimstocht gemaakt om bij mij te komen......

Als ik dat wil, kan ik, naar beneden gaan, naar het dal, waar de mensen zijn en ik kan me gewoon tussen hen begeven, zonder dat één van hen weet, dat ik eigenlijk op de berg hoor....

daarna kan ik weer gewoon terugkeren naar de top van mijn berg.

Dammie

Het is onze eerste avond in Thailand, we zitten op een terrasje, aan een romantisch verlicht tafeltje voor twee en eten verrukkelijke rijst met vruchten en vlees...........

we hebben elkaar nog maar net vierentwintig uur eerder in het vliegtuig leren kennen..........

toch lijkt het, of we elkaar ons hele leven al gekend hebben, zó vertrouwd...........

je hebt een leuk karakter, rustig, en toch vol humor, je bent leuk als je lacht ,zo leuk.......

er zitten lichtjes in je ogen, in het vliegtuig kon ik dat niet zo goed zien,omdat je toen naast me zat, maar nu je tegenover me zit, zie ik hoe leuk je bent, je lieve lach, de lichtjes in je ogen........

we blijven tot heel laat op het terras zitten, dan slenteren we terug naar ons hotel..........als we bij de deuren van onze kamers staan, zeg je................het was gezellig, samen eten, een leuk begin van de vakantie, ik ga mijn kamer in en jij de jouwe....................ik ga op mijn balkon staan, zie de volle maan aan de hemel, de sterren.........jij staat op jouw balkon, ziet de contouren van de bergen, de sterren en je begrijpt dat de maan aan mijn kant van het hotel staat...........je aarzelt even, denkt ........durf ik wel, durf ik niet, maar je besluit dat je wél durft, je gaat je kamer uit, klopt op mijn deur en als ik opendoe vraag je me...........kun jij de maan zien? ik neem je bij de hand en voer je mee naar het balkon..............samen staan we in het maanlicht, het is zooooooooo mooi, we genieten, je legt je arm om mijn schouder, ik leg mijn arm om jouw heup, zo staan we daar, heel lang naar de maan te kijken, dicht bij elkaar

dit belooft een heerlijke vakantie te worden..................

we weten beiden, instinctief, dat we het langzaam aan moeten doen.....de trip duurt drie weken en dit is pas de eerste avond..........je zegt dat je gaat slapen , morgen worden we al om zeven uur aan het ontbijt verwacht, de rondreis begint na het ontbijt..........je kust me teder op mijn voorhoofd, en zegt...........tot morgen en slaap zacht.............
Dammie