Vannacht kom ik op engelenvleugels naar je toegevlogen.

Voorzichtig land ik op het dak.

Je raam staat, als vanouds, een stukje open.

Stilletjes glip ik naar binnen.

Ik blijf een tijdje naar je kijken;

je ligt zo lief te slapen;
het is zo lang geleden dat ik hier nog was.

Zachtjes schuif ik naast je in het grote bed.

Teder sla ik een arm om je heen.

Liefdevol streel ik je over je lief bolleke.

Je nestelt je tegen me aan;
het is alsof ik nooit ben weggeweest.

Zo liggen we samen, heel de nacht, intens gelukkig.

Ik ben zo blij, dat ik je teruggevonden heb, mijn lief,

zo blij, dat je al die tijd op me bent blijven wachten.

Dammie

Ik ben geboren op de top van een berg.

Ik koesterde mij overdag in het licht van de zon

en ’s nachts in het licht van de maan en de sterren.

Zo’n duizend meter onder mij begon een dicht en donker bos.

Daaronder was een dal, met mensen.

Zij waren samen en dat wilde ik ook.

Ik wilde samenzijn met andere mensen, niet langer alleen op de berg,

Dus trok ik door het donkere, dichte bos, naar het dal.

Ik struikelde en viel, doorstond pijn en angst en bereikte het dal.

Eindelijk niet meer alleen........

maar de mensen waren heel anders dan ik had verwacht.

Ze vonden mij niet aardig, hielden niet van mij,

ze bedrogen, mishandelden en bestalen mij.

Ik dacht dat ik iets fout deed en probeerde almaar om dingen beter te doen,

maar wat ik ook deed, niets hielp, de mensen mochten mij niet.

Dus ging ik de weg terug, door het dichte,donkere bos, omhoog naar de top.

Heel tevreden zit ik daar nu, helemaal alleen, in het licht van de zon en van de maan.

Ontsnapt aan de hel, die mensen heet.

Dammie

Vandaag is de dag, waarop ik jou zal ontmoeten.

Al jarenlang chatten we met elkaar.

Ik heb je stem al gehoord, en je gezicht gezien via de webcam,

maar een ontmoeting in het echte leven is er nog niet geweest.

Ik ben erg zenuwachtig, heb angst dat je me helemaal niet leuk meer zult vinden, dra je me in het echt ziet.

Het wordt een ontmoeting tussen vier personen.

Jij en je vrouw ontvangen mij en mijn man.

Ik heb mijn mooiste kleedje aangetrokken en een prachtig boeket bloemen voor je vrouw uitgezocht.

Dankzij routeplanner vind ik je huis, dat verscholen ligt tegen een beboste heuvel, moeiteloos.

Je komt naar buiten, samen met je vrouw, we geven elkaar een hand.

Ik vind het heel leuk je te ontmoeten.

We drinken koffie met een Mattentaart, heerlijk smaakt die.

Je hebt een hartstikke leuke vrouw, heel sympathiek.

Al gauw merk ik, dat ik het veel gezelliger vind om met haar te praten, dan met jou.

Mijn man voelt zich, zoals altijd en overal, direct op zijn gemak.

Ik zie dat je vrouw regelmatig naar mijn man kijkt, om zijn grapjes lacht,

ik denk dat zij het misschien leuker vindt om met hem te praten, dan met mij,

dus geef ik haar de ruimte en richt me tot jou.

Je bent heel anders, dan ik had verwacht, niet zo sprankelend als op Messenger.

Ik zie mijn man praten met jouw vrouw en het valt me op hoe leuk hij is, charmant, onderhoudend, belangstellend.

Mijn gesprek met jou kabbelt voort, maar ik heb meer oog voor mijn eigen man.

Als we aan het eind van de middag terugrijden naar huis, weet ik dat mijn sprookje met jou voorbij is.

Mijn sprookje gaat verder, maar nu met mijn eigen man in de hoofdrol.

dammie

ik ben niet meer dezelfde
als toen je van me hield
voorbij is de woede
van toen je me verried
voorbij is de schaamte
van toen je me verliet
ik laat je los in vrede
voorbij is mijn verdriet
dammie

Het eikenblad verlangde heel de zomer hartstochtelijk naar het beukenblad.

Hij vond haar zó mooi, zo sierlijk, zo lief.

Hij wilde haar aanraken, voelen, ruiken, maar telkens als de wind hem naar haar toe waaide, waaide zij van hem af en als zij naar hem toe waaide, waaide hij bij haar vandaan.

De zomer ging voorbij, het werd herfst en op een kwade dag rukte de wind het eikenblad van zijn tak, hij draaide almaar sneller rond en rond, toen schoot hij omhoog en daarna viel hij op de grond……… meters bij zijn geliefde beukenblad vandaan. Hij kon haar nog nét zien. Wat een ellende, wat een verdriet, hij was verder van haar verwijderd dan ooit.

Hij huilde bittere tranen…….. maar het lot was hem gunstig gezind….. want toen de storm was gaan liggen, dwarrelde het beukenblad voorzichtig naar beneden……… en landde bovenop het eikenblad, zij kuste al zijn tranen weg……. en die nacht hadden zij elkander hartstochtelijk lief.

Dammie

De laatste zondag van het kerkeljk jaar.

Jouw naam die afgeroepen wordt

Waardoor je weer aanwezig bent.

Jouw naam, die mij nog steeds iets doet.

Herinnering aan jouw lieve ogen.

Jouw naam die afgeroepen wordt.

Waardoor je weer aanwezig bent.

Dammie

Ik heb je lief mijn lief

zo lief heb ik jou

en jou alleen

ik wil bij je zijn

alle uren van de dag

alle dagen van mijn leven

alleen bij jou

voel ik mij thuis

jij bent mijn rots

mijn zekerheid

mijn vaste burcht

blijf bij mij, mijn lief

alle uren van de dag

alle dagen van jouw leven

dammie

Het is vroeg in de morgen, het is nog donker, je zit in de auto op weg naar je werk en je denkt aan mij.

Ineens voel je een zacht, warm briesje....... en even later zit ik naast je.

Ik kijk je stralend aan en zeg: "Wat fijn, dat je me geroepen hebt!"

"Deed ik dat dan?" vraag je verbaasd.

"Ja zeker wel" zeg ik, "als je heel sterk aan me denkt, kom ik vanzelf naar je toe, ik kan niet anders........en ik wíl niet anders. Ik ben blij, heel blij, dat je me geroepen hebt. Het is fijn om bij je te zijn."

Ik leg mijn hand op je dijbeen en mijn hoofd op je schouder.

We rijden rustig door de donkere ochtend. Je voelt je gelukkig en je wilt dat deze rit heel lang duurt. Als je de parkeerplaats van je werk opdraait, vraag je: "Blijf je bij me?"

"Graag!" antwoord ik, "ik zorg ervoor dat alleen jij mij kunt zien, ik zal onzichtbaar zijn voor alle anderen."

Je lacht en zegt: "Mooi zo, dat spaart een heleboel uitleg."

We lopen samen naar binnen. Mensen groeten je, hebben je nodig, je moet dingen oplossen en onder al die drukke werkzaamheden,  zie ik je regelmatig naar me kijken, met een liefdevolle blik; je bent blij dat ik bij je ben.

Aan het eind van de werkdag zitten we weer samen in de auto.

Ik zie dat je moe bent en stel voor om even te stoppen op een rustige plek.

Ik masseer je nek, je rug, streel je lieve gezicht, je zachte haren, geef je  kusjes en knuffels,

tot je je weer helemaal fit en gezond voelt.

Daarna rijden we verder. Bij jouw huis aangekomen, moet ik afscheid nemen.

"Tot morgen?" vraag je. "Als je me roept......" antwoord ik.

Met hetzelfde zachte, warme briesje waarmee ik die ochtend gekomen ben, ga ik nu weg.

Je weet, dat je me altijd roepen kunt.........
dammie

Er is het klagen

er is het zagen

er is het zeuren

en eindeloos treuren.

Er is de blijdschap

er is de vreugde

er is de hoop

er is tevreden zijn

dammie

Soms, in eenzame nachten, als ik wakker lig,
kom je naar me toe,

je glipt binnen door het dakraampje,

dat altijd openstaat, speciaal voor jou,

omdat ik altijd hoop dat je zult komen......
je neemt plaats op de rand van mijn bed,
streelt me over mijn bolletje,

geeft me tedere kusjes op mijn voorhoofd, ogen, neus en mond......
je schuift naast me en houdt me liefdevol in je armen........
zo lig je bij me, tot het ochtendgloren,
dan fluister je zachtjes in mijn oor: "ik hou van jou"

en vlieg je weg, zoals je gekomen bent.......
je zwaait nog even en werpt me een kushandje toe.............dan ben je weg
het raampje laat ik altijd openstaan
want ik weet......in eenzame nachten,

als ik de slaap niet vatten kan, kom je naar me toe...........

zo af en toe............
dammie

We waren heel lang samen
toen gingen we uiteen,

maar deze nacht heb je me laten roepen,
omdat je me nog eens wilde ontmoeten,

en toen we samen kwamen,
zag ik in je bleke, vermagerde gezicht
het oude, vertrouwde liefdeslicht

en ik wist: dit is ons laatste samenzijn,
want weldra verlies jij je levenslicht,

maar misschien bestaat er een ander zijn
en zie ik later in een ander licht
je gelukkig stralende liefdesgezicht
dammie

je kwam naast me zitten
en vertelde me uitgebreid
waarom je niet verder wilde
met mij
en al die tijd
voelde ik slechts jouw dij
tegen die van mij
dammie

Het is een mooie zomerdag, ik sta langs de kant van de weg, met mijn rugzakje in de hand en hoop op en lift.
Jij rijdt langs, ik steeds mijn duim op, je stopt en zegt: "Ik ga naar Gent." Ik zeg: "Tof", gooi mijn rugzakje op de achterbank en stap in.
Je ziet er leuk uit: slank, lang, mooie haren, leuke ogen en een lieve lach.

Ik voel me helemaal op mijn gemak bij jou in de auto.

Mooie muziek heb je opstaan...... the power of love, dat is een van mijn lievelingsliedjes.

We rijden onder de bomen, alle raampjes staan open, de warme zomerlucht, prettige geuren,

wat mij betreft mag de weg naar Gent eindeloos lang duren.

Tegen tweeën parkeer je de auto langs de kant van de weg.

Etenstijd, zeg je en je pakt een thermoskan en twee bekers van achter je stoel en een brooddoos.

Ik zeg.........kom, laten we onder de bomen gaan zitten en er een echte picknick van maken.

Ik pak mijn rugzakje van de achterbank, we stappen uit en lopen een stukje het bos in, tot we een mooi bemost plekje vinden , ik maak mijn rugzakje open en haal er een kleed uit, een zak met appels en banen en een thermoskan met koele witte wijn, ook nog twee glazen.

We eten van jouw brood, van mijn fruit, drinken van de koffie en van de wijn.

We voelen ons loom en verliefd. Ik buig me naar je toe, kijk je in je lieve ogen en kus je teder op je lieve lippen, ik streel je over je zachte haren.

Je neemt me in je armen, beantwoordt mijn kus.

Ik heb je lief, mijn lief, zó lief..............

Tegen vieren breken we op en lopen naar de auto, je moet om vijf uur in Gent zijn.

Onderweg zeggen we niets, luisteren naar de muziek, genieten we nog na van onze picknick.

Eenmaal in het centrum van Gent aangekomen, zeg je: vanavond om tien uur rijd ik terug............

Mijn hart springt op van vreugde en ik antwoord........ ik zal er zijn!
dammie

Dat ik dood zou gaan,

juist nu iedereen verder mag gaan

dat had ik niet verwacht

daar was ik niet op bedacht

het is een hard gelag

dat ik niet verder mag

mijn tijd zit erop

dat is een strop

alles gaat weer open

maar mijn ogen worden voorgoed gesloten

mijn leven is voorbij

maar ik maak geen stampij

ik heb het goed gehad

straks valt mijn laatste blad

dammie

Kastanjes aan de boom
nog in hun groene bast
straks vallen ze

bruine kastanjes
in het natte gras

dammie

ik heb één talent en dat is het talent om heel hoog te vliegen, hoe hoger ik vlieg, hoe gelukkiger ik ben
en dan, onvermijdelijk, stort ik naar beneden
en dat is vandaag gebeurd
het doet zeer
het is donker en koud 
nergens brandt een lichtje
ik ben het contact met De Bron verloren
ik heb dit vaker meegemaakt
ik weet dat het over gaat
dat ik als een feniks uit mijn as zal herrijzen
maar dat is slechts rationele wetenschap
nú is het koud en donker

dammie

Ik ben met verlof aan zee, ik mis je,
het is een mooie avond,de maan schijnt, ik wandel langs de vloedlijn en staar over zee;
als ik moe word, ga ik even liggen, onder de sterrenhemel en val in slaap..........
de vloed komt op, ik voel water aan mijn voeten en juist als ik denk: ik moet wakker worden en opstaan, zijn er die armen om me heen..........,
jouw armen. ik open mijn ogen .........en zie jou, je bent bij me!
slaap ik of droom ik?............je legt je hoofd tegen mij aan, ik streel je over je lieve bolletje, druk me dicht tegen je aan en de droom gaat verder,
ik geniet van de warmte en de zachtheid, van je armen om mij heen.......het maakt niet uit of het een droom is of dat het echt is.........
jij bent bij me, dat is het enige wat telt..........
Dammie

Vuurtoren

Jij, rots  in de branding van mijn leven,

Jij, steun en toeverlaat in bange tijden,

Jij, trooster bij verdriet en pijn,

Jij, getuige van mijn leven,

Wat er ook gebeurde: Vreugde,

Verdriet, teleurstelling, geluk,

liefde, bedrog. Jij was er altijd bij.

Telkens kwam ik even bij je zitten,

In goede en in slechte tijden.

Alles kon ik jou vertellen.

Altijd vond ik troost bij jou.

Dammie