ik beleef mijn zoveelste slapeloze nacht.
iedereen slaapt.
het is juist, of ik helemaal alleen op de wereld ben.
drie uur in de morgen.
ik voel me eenzaam en alleen,
loop wat rond in huis
en dan zie ik haar
een nachtvlindertje.
ze fladdert heen en weer
en landt dan op mijn arm
"kun je niet slapen?" vraagt ze me
als ik verdrietig nee schud
zwaait ze met haar toverstafje
en maakt mij juist zo klein als zij is, met dezelfde ragfijne vleugels
"je hoeft niet bang te zijn" zegt ze,
"straks maak ik je weer groot...........
vlieg nu maar met me mee,
slapeloos door het huis dolen is niks gedaan,
kom.............. "
voorzichtig probeer ik mijn vleugels,
het lukt!, ik schater het uit van plezier.
vliegen is verrukkelijk!
mijn nieuwe vriendinnetje en ik vliegen het raam uit,
buitelen over elkaar heen,
zitten elkaar achterna,
we hebben het grootste plezier.
wanneer ze ziet, dat ik helemaal moe en uitgelaten ben,
brengt ze me terug naar huis,
als ik in bed lig, zwaait ze met haar toverstafje en word ik weer groot.
ze geeft me een kusje op mijn voorhoofd en zegt: "slaap wel"
terwijl ik haar het raam uit zie fladderen, val ik in een diepe, gelukkige slaap.
dammie
|