Inhoud blog
  • Column 8 januari 2017
  • column
  • Column - 12 juni 2016
  • Valentijn
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    IRAN 1979
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Citroën C1  ( 8 maart 2012 ) 
    Rosetta's blog

    09-04-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Valentijn
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Love looks not with the eyes but with the mind, and therefore is winged “Cupido” painted blind”

    Dit is een zin uit een gedicht uit de 15de E.  hoorde het woordje Cupido, de god die zijn pijltjes afvuurde op mensen om ze verliefd te latenworden 

    Shakespeare 16de E, Romeo and Juliet

    Abelard en Heloise, 10 de E, de passie tussen een brilliant filosoof en de Abdis van een klooster 

    Het oudste liefdesgedicht dateert van ongeveer 3000 jaar voor Xtus 

    Wij kunnen dus aannemen dat verliefdheid altijd heeft bestaan, door de eeuwen heen , maar verschillende vormen aannamVerboden liefdes,onderdrukte liefdeshoofse liefdes tot vernietigende passies

    As Zaterdag is het St Valentijn de dag van de verliefden

    Ik zocht even op waar die Valentijn vandaan kwam en, voor mij, het meest waarschijnlijke verhaal is dat ene keizer Claudius rond 300 na Xtus, hethuwelijk tussen christenen verbood, maar dat een priester een zekere Valentijn die koppeltjes stiekem wel huwdeHij werd daarvoor onthoofd enenkele eeuwen later heilig verklaard.  

    In Engeland heeft met die H Valentijn terug opgepikt om er de heilige van de verliefden te maken. Maar toen ging dit nog door anoniemegedichtjes of briefjes te sturen naar de geliefde 

    Dit gebruik waaide echter over naar Amerika waar het gecommercialiseerd werd zoals wij hier nu ook bij ons de gevolgen mogen dragen.Commerce vervangt liefde en romantiek.  

    Als de romantiek echt tot bloei komt is dat te danken aan Jean Jacques Rousseau de tijd van de Verlichting 

    Rousseau schreef romans waar verliefdheidterug naar de natuurterug kind kunnen wordengevoelnes delen , ontplooing belangrijkeonderwerpen waren

    Ik maak een sprong in de geschiedenis en we zijn 1968 !Een nieuw tijdperk. ”Imagination au Pouvoir” dezelfde uitspraken als de franse revolutievan 1789.  

    Er komt een culturele omslageen verlangen naar zelfontplooing. Het is een gouden tijdperk voor de jeugd. De jeugd heeft meer belangouderenhebben afgedaan”I hope to die before I get old”, ook muziek scheidt jong en oud. Jeugd in de schijnwerpers !

    De romantici worden herlezen Goethe, Jean Jacques Rousseau

    Wie herinnert zich niet de weide van Woodstock in 1969 jong is de hemelonbedorvenonbevangenverbeeldingcreativiteit;

    De “vrije liefde” is er:Geen fantasieloos huwelijk meer, , naakt zwemmen , geen bh’s meervrijgevochten zijnterug naar de natuurlangebaardenlange harenwie herinnert zich dat niet!

    Maar evengoed is er die hang naar het spirituele. Drugs, muziek leiden de jeugd naar een soort mystiek gevoeliets bovennatuurlijks”Love and peace” is hun motto en dat ook is romantiek 

    Liefde is een nostalgisch gevoel naar de “ander” toe.  

    Liefde is een verlangen naar iets andersiets hogers 

    En juist dat verlangen is zo moeilijk onder woorden te brengen omdat het een diep weggemoffeld gevoel is maar duidelijk een hang is naar ietsongrijpbaars 

    Ik wou nog iets toevoegen over het sociaal netwerk. Hoe gaat onze jeugd om met romantiek?Sturen ze liefdessmsjeseen tweet, een bericht opfb?

    Het antwoord weet ik niet. Maar één ding weet ik

    Amor vincit omnia

    Liefde overwint alles

     

    Rosetta

    09-04-2015 om 09:22 geschreven door RosetteDemuyter  


    >> Reageer (0)
    09-04-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    Onlangs,naar aanleiding van de vraag van vorige maand over hoop en angst zei een persoon dat,het omgekeerde van hoop is wanhoop en dat wanhoop tot angst leidt.

    In Europa en meer specifiek in ons land leven veel mensen met angst sinds de aanslagen in Brussel.

    Na “Charlie Hebdo” was dat ook enigszins maar deze keer is het dichtbij en geeft méér angstgevoelens.

    Want ,eerlijk,al die aanslagen ver van ons bed raken ons veel minder.

    Of nu wanhoop tot angst leidt of angst tot wanhoop blijft een vraag.

    Ik kan me voorstellen dat vele mensen zodanig met angsten leven,levensangst door depressies of onoverkomelijke ziektes zo wanhopig worden,de levensangst te groot wordt,ze liever uit het leven stappen.

    En dan heb je de terroristen. Het zijn ook maar mensen,gehersenspoeld,dàt wel. Men gaat mij niet wijsmaken dat ze ook niet beefden van angst voor de aanslagen. De taxichauffeur die ze ophaalde getuigde dat ze héél stil waren.

    Was hun angst voor henzelf of dachten ze toch aan de gevolgen?Niemand kan daar op antwoorden.

    Ze hadden wel de hoop (of zekerheid) dat ze beloond zouden worden in hun hiernamaals

    .Wanhopig waren ze dus niet. Angstig?Misschien.

    Maar waar leidt hoop dan wèl naartoe?

    Zoals terroristen hopen op een paradijs,wij gewone mensen op wat kunnen wij nog hopen?

    Ik denk,gewoon ons leven terug opnemen,zich niet laten meeslepen door angst die ons voornamelijk via de media wordt voorgehouden

    Gezamenlijk hebben we verdriet en vooral woede,wraakgevoelens meegemaakt.

    De filosoof Kant wist dat in de menselijke natuur een hang is naar radicale en onuitroeibare kwaad en hoe die hang naar het kwade zich verhoudt tot de menselijke neiging tot zelfbedrog. Hoe er ook wegen zijn om die hang naar het kwade in bedwang te houden en om te buigen.

    Auschwitz,IS zijn logische uitwassen van de lagere instincten en perversiteiten die eigen zijn aan de menselijk geest.

    Dan komt een leider,een demon die onze vuile zaakjes kan opknappen en onze vuile verlangens bevredigen.

    Het multiculturalisme is doorgeslagen,hoe dit terugdraaien, omkeren?

    Kan men weigeren te oordelen aan éne kant , met oordelen gooien aan de andere kant?

    Laat ons beginnen bij onze eigen houding en hoopvol blijven dat onze leiders het inzien.

    Wij willen niet dat ons landje als een “failed state” wordt aanzien.

    Geen vliegtuigen of bommen die alleen maar de haat aanwakkeren. Hopen op vrede dus en vooral geen angst

    Ik pleit,niet voor tolerantie maar aanvaarding op hetzelfde niveau,

    Rosetta

    10/4/2016

    09-04-2016 om 15:41 geschreven door RosetteDemuyter  


    >> Reageer (0)
    08-06-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Column - 12 juni 2016
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    "Zo gaat het hele leven voorbij.We streven naar een rustig leven door te strijden tegen het één en het ander dat in de weg staat ,en als we het uit de weg geruimd hebben,wordt de rust ondraaglijk door de verveling die ze veroorzaakt.We moeten daraan ontsnappen en kunnen niet anders dan om drukte smeken(Blaise Pascal)"

    Dat is waarover mijn pleidooi vandaag zal om gaan.

    De onrust die in ons zit laten gedijen en ze koesteren

    Want die onrust betekent misschien wel dat we nog zoveel willen ontdekken.

    De trend die er nu bestaat ttz.ontstressen,mediteren,yoga en dergelijke leggen je geest stil.

    De vraag is of dit allemaal wel zo positief is.

    Rust zou moeten een tussenstation zijn,geen eindpunt of einddoel.We zullen nog eeuwen verplicht rusten toch?

    Onrust leidt naar creativiteit,verlangen.Denk aan grote namen zoals Mozart,Picasso,Van Gogh.

    Stel dat die ganser dagen in hun zetel hadden gelegen,wat had onze maatschappij dan niet gemist!

    We spreken van relaxeren,ontstressen maar terzelfertijd kijken we opnaar sportlui,ondernemers,politici,bezielde mensen kortom.

    Peter Sloterdijk ( foto ) zegt" alle drukte die we maken,is hierop gericht:onszelf ontwikkelen;sneller,hoger,tot de dood ons scheidt van onze rusteloosheid"

    Enerszijds hebben we het "druk druk" maar anderszijds is er iets in ons die ervan geniet.Iets wezenlijk.

    Waarom wordt onrust en rusteloosheid als negatief ervaren?

    Waarom zou dit juist niet als positief kunnen worden bezien?

    Is dit geen goed leven dat we hebben met alle moderne mogelijkhedenvan vandaag?

    Hadden onze overgrootouders het zoveel beter ,zonder comfort,massa's kinderen?

    We maken zelf de keuze tussen al onze overvloed.

    Is er iets intrinsieks aanwezig in ons dat we ons laten meeslepen in al die aanbiedingen?

    In de 14de eeuw begonnen de ontdekkingen van andere continenten(columbus,Magellan e.a)met zakelijke transacties en uitwisselingen.Samen met die ontdekkingen groeiden de rusteloosheid.

    Nu nog is het leven één ontdekkingstocht,een nog te exploreren terrein.Je "moet" iets van je leven maken ,met dat gevoel leven we,en liefst "nu" want we hebben maar één leven.

    We willen geen leegtes in ons leven,dan lopen we'r van weg en vullen die op.We lopen in feite weg van onze sterfelijkheid.

    En toch leeft in ons een drang naar spiritualiteit.Nu de godsdiensten wegvallen,zoekt men een alternatiefen dààr helpen mijndfulness en yoga,of gaan joggen,waar men vrij voor kiest en zelf voelt waar je grenzen liggen.

    Men zoekt naar iets dat je van je beslommeringen weghaalt.

    zoals het filocafe bv?

    Het is tijd dat we het nutteloze herwaarderen, zoals de natuur bewonderen,de filosofie.

    Velen vragen tot wat dient filosofie?Wel deze kan ons leren omgaan met de tegenslagen,je confronteren met de vragen waarmee je geen weg weet.

    Filosofie lijkt nutteloos,maar hier in "den Hopsack" weten we beter nietwaar?

    Rosetta                                             12juni2016

    08-06-2016 om 23:14 geschreven door RosetteDemuyter  


    >> Reageer (0)
    06-09-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.column

    Schrijf over wat je kent is een vuistregel voor beginnende schrijvers of columnisten.

    Maar soms vindt men zijn leven te onbelangrijk en moet men maar fantaseren,filosoferen over de zogezegde onbelanrijke dingen.

    Bv,hoe vormt men zijn eigen identiteit?Wat is identiteit en wanneer er daar sprake van of niet?

    Volgens mijn bescheiden mening is identiteit te vergelijken met een stapel bouwstenen.

    Om te bouwen is er een stevige basis nodig(ouders,familie)en dààr bouw je op steentje op steentje.

    Nu en dan valt er ééntje af,men raapt het op,of laat het liggen en bouwt verder tot men een relatief stevig gebouw heeft.Zo heeft men een identiteit opgebouwd,maar is ze ooit "af"?

    Want die stevige basis waaar ik het over had,is ooit ook eens opgebouwd gewweest en wij,de opvolgers,zijn we dan"af" of dragen de sporen mee van generaties?

    Kunnen we onze overtuigingen hoe de wereld in elkaar zit zomaar negeren?

    We kunnen alleen maar gaandeweg,stukje bij stukje controleren en verbeteren.

    Er zijn dus geen conclusies,men vindt zichzelf opnieuw uit.

    Er is echter één constante,de pijn en de verrukkingen bij het opgroeien.

    Liefde en verliefdheid horen bij die laatste.

    Hoe zit het tegenwoordig met de romantiek gezien relaties een consumptiegoed geworden zijn.

    Men ziet immers dat singels op zoek gaan naar iemand met wie het beter zal gaan dan met de vorige.Mensen zijn bang alleen te zijn,te sterven.

    Als single ben je ook altijd "de rare"van het gezelschap(ik kan er van meespreken)

    Om terug te komen op de identiteit.Er zijn koppels die zo erg in elkaar opgaan dat ze elkaars zuurstog wegnemen.Zo'n koppel heeft beslist geen vrienden nodig te hebben.Zo'n huwelijk wordt een gevangenis.

    Ze versmelten zodanig in elkaar dat ze hun eigen identiteit kwijtspelen.Ziets verstikkends is gedoemd te mislukken.

    De jeugd van tegenwoordig is polyamoureus en brengt ook gevaar mee,maar in zekere zin een zoeken naar identiteit,één van de bouwstenen waar ik het hier in het begin over had.

    Zo zie je maar dat schrijven of neerschrijven niets anders is dan de uitkomst van je eigen denken.

    Dank u  filosofie

    Rosetta 11/9/2016

    06-09-2016 om 15:00 geschreven door RosetteDemuyter  


    >> Reageer (0)
    02-01-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Column 8 januari 2017
    Onlangs kwam ik iemand tegen die zei dat hij mij kende van het filosofisch café Antwerpen.    Hij zei  ‘Ha jij bent dat meisje van de micro ‘.
    Enfin dat deed me nadenken over de vraag in hoeverre  ken je de ander ?
    Welke afstand en vervreemdheid is er tussen mensen ?
    Glijden onze blikken niet voortdurend langs de andere af en laten ze ons achter met niets dan fragmentarische gedachten. ,
    Is die  ‘ andere ‘   degene die in je verbeelding zaken aan toeschrijft, die misschien helemaal niet kloppen of die  ‘  andere ‘ een projectie van hoe je zelfs  zou willen zijn.
    Fernando Pessoa  ( Portugese schrijver )  zei “ Ieder van ons is meerdere” anderen “  , is velen, is een uitgebreide reeks van zichzelf.
    In ons  leeft altijd iets gelijkwaardigs,   we vinden in die “ anderen “ wel altijd iets terug van onszelf.
    Volgens Emmanuel Levinas is onze wereld gericht op het egoïsme van het individu en daarom zou het goed en ethisch zijn een radicale verschuiving van aandacht van het ‘ik’ naar de  ‘ andere ‘ te  hebben .
    Onlangs zag ik op youtube een filmpje met Connie Palmen .Eerst begreep ik haar niet goed toen ze het had over eenzaamheid die leidt  tot geluk. Ik dacht dat ze de eenzaamheid verwarde met alleen zijn. Maar bij nader inzicht  bedoelt zij , denk ik , dat  eenzaamheid juist een voorwaarde is tot contact en communicatie omdat je je eenzaamheid immers onmogelijk de ganse tijd kunt verdragen.
    Je wil je losrukken uit de eenzaamheid waarbij Connie Palmen zegt dat de grote kunst helpt.
    Luisteren , verbijsterende ontdekkingen doen zoals Bach horen , Bacon zien , Brodsky lezen , op zoek gaan naar iets wat je gelukkig kan maken .
    Je kunt ook naar die “Andere “ stappen die je uit anoniem bestaan haalt en je zo betrokken raakt in een groter levensperspectief.
    Het doel mag nu ook niet zijn dat je je laat opslorpen door die “Andere “ .
    Het gaat meer om de uitwisseling, jezelf blijven , jezelf niet uitschakelen  maar wel openstaan en aandachtig zijn voor die “Andere” . De “ Andere “respecteren” is essentiëel voor ethiek.
    De “ Andere “ inspireert je , waardoor je uit je eigen bekrompenheid  geraakt.
    Geeft dit uiteindelijk zin aan ons bestaan?
     
                            Rosetta  (   8 januari  2017 )

    02-01-2017 om 00:00 geschreven door RosetteDemuyter  


    >> Reageer (0)


    Archief per week
  • 02/01-08/01 2017
  • 05/09-11/09 2016
  • 06/06-12/06 2016
  • 04/04-10/04 2016
  • 06/04-12/04 2015
  • 12/05-18/05 2014
  • 10/03-16/03 2014
  • 25/11-01/12 2013
  • 09/09-15/09 2013
  • 04/02-10/02 2013
  • 17/12-23/12 2012
  • 18/06-24/06 2012
  • 14/05-20/05 2012
  • 13/02-19/02 2012
  • 01/08-07/08 2011
  • 01/11-07/11 2010
  • 22/02-28/02 2010
  • 11/01-17/01 2010
  • 23/11-29/11 2009
  • 16/11-22/11 2009
  • 09/11-15/11 2009

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Ik ben Rosetta Demuyter
    Ik ben een vrouw en woon in Antwerpen  ik ben gepensioneerd.
    Mijn hobby's zijn: zeilen ,kunst ,filosofie.



    Foto

    Foto

    Veere de Yachthaven .
    Mijn favorieten
  • willy's blog
  • filosofisch café Antwerpen

  • Foto

    Kristof Van Rossem,filosoof .Ontspanning met accordeon in den Hopsack


    Foto

    Jean Paul oudste zoon .' 6.12.09 '
    Foto

    Stephane 06.12.09 ( Jongste zoon)




    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!