quand tu es dans la merde ! ne dis rien et essaie de savoir ce que tu fais
Op de ring van Antwerpen,dichte mist;
Een krans van vage lichtjes zoals op een reuzentaart
Ik volg behoedzaam..
Ik kom van het filosofisch café en zit evengoed met mijn gedachten in een mist om niet te zeggen dikke mist
dialoog, empathie, relativisme, absolutisme, déconstructie
zware woorden
Oei!zit ik nu op de verkeerde weg?
Neen,ik volg nog,maar de afstand tussen de anderen wordt groter.Straks verlies ik ze uit het oog
.zijn dat nu goede of slechte mensen daar? Ben ik goed,of slecht? Of de twee
Moet ik niet wat toleranter worden?
.Gedachte,gedachten
Voilà, ik ben de anderen kwijt, ben nu alleen en nog behoedzamer. Zal ik het redden zonder hen?
Ah, nu komt iemand in mijn kielzog.Ik ben nu zij die leidt. Kan ik dat wel? Zit ik nog op de goede weg?Mijn verstand zegt van wel, maar mijn émoties zijn ook niet te onderschatten.Wat zijnémoties alweer?
Zal ik die andere niet op de verkeerde weg zetten? Heeft die wel vertrouwen in mij?Heeft hij een keuze?En ik dan?
De witte streepjes op de weg zijn mijn enige aanknopingspunten.Maar zie ,er is terug een lichtje voor mij en ik hoef nu maar te volgen , heel voorzichtig, zoals die ander mij blijft volgen. Een uitwisseling van vertrouwen,concentratie.
Zo helpen we elkaar er door. Door wat? Naar wat? Wat houdt mijn verlangen in:een veilige haven?een zekerheid?
Zijn er zekerheden? Ja,want hier zet ik mijn moeizame reis verder,in goed of slecht gezelschap,wat maakt het uit;;;maar dat ik die reis, al is in de mist verder zet, dàt is een zekerheid.
Met alle lichtjes hier aanwezig moet dat wel lukken
01-11-2010 om 00:00
geschreven door RosetteDemuyter 
|
