Ik begin me serieus af te vragen of alles wel echt in orde is met ons.

En met ons bedoel ik dan m’n vrouw en ik. Voor zover ik weet hebben de meeste mensen een hekel aan regen. Verkiezen zon en blauwe lucht, wat logisch lijkt, vooral voor iemand die in België woont.

Maar bij ons is dat anders. Wij zijn, iets meer dan een maand geleden, begonnen met onze vijver te verwijderen. En , zoals ik op 4 augustus al schreef, met 'verwijderen' bedoel ik dus het hele ding (11 m3) laten leeglopen, alle folie en aanverwante voorwerpen verwijderen en dan met grond opvullen.

Elf kubieke meter. Een eerste lading van 4 m3 werd met de kruiwagen ter bestemming gebracht. Hoeveel kruiwagens, kan ik me niet meer herinneren. Dan was het wachten op de regen (wat geen probleem bleek) om de grond “te doen zakken”, zoals dat in vaktermen heet. En na de eerste fase kwam de tweede. Zelfde operatie, zelfde weersvereisten.

Het lijkt allemaal onschuldig, maar als je dan op een ochtend zoals vandaag met een vertederde glimlach toekijkt hoe de regen met bakken uit de hemel valt en, haast gelijktijdig, dezelfde woorden uitroept: “Ja! Dikke, plenzende buien! Zo met het zijn!” – het zal wel onschuldig bedoeld zijn, maar ik kan me best voorstellen hoe sommige psychiaters hun wenkbrauwen beginnen te fronsen.

23-08-2008 om 11:37 geschreven door Eric