Roomskatholiek Vlaanderen is blijkbaar blij met de nieuwe aartsbisschop De Kesel. Zijn voorganger lag bij velen minder goed in de markt. Léonard had wel zijn kwaliteiten: hij was zeer clever, was niet van humor gespeend en hield er daarenboven een sobere persoonlijke levensstijl op na, om u tegen te zeggen.
Maar als hij zijn mond opendeed in verband met geloof en ethiek was hij het prototype van een geradicaliseerde roomskatholiek. Léonard kende maar één geloof: het geloof in de regeltjes van de Moeder de Heilige Kerk. Al zijn standpunten werden aan de regeltjes van de Kerk afgetoetst. Het moet voor hem pijnlijk zijn geweest, dat juist de hierarchie van de Kerk hem geen kardinaal wilde maken.
De Kesel is uit een ander hout gesneden: het geloof moet integreren in de huidige samenleving. In een interview in Gazet van Antwerpen vindt hij dat de voornaamste opdracht. Hij hoopt dat de Islam (de imams en theologen) ook die weg zal inslaan. Hij voegt eraan toe dat de roomskatholieken er meer dan 200 jaar over gedaan hebben om tot dat inzicht te komen. Laat ons hopen dat de Islam eerder tot de jaren van verstand komt, anders zitten we nog 200 jaar met de miserie.
Marc Helsen citeert in een column van de Gazet van Antwerpen ''een (niet nadergenoemde) wetenschapper": goeie mensen doen goeie dingen, slechte mensen doen slechte dingen. Als goeie mensen slechte dingen beginnen te doen, is er religie in het spel.
Bart de Wever beleeft gouden tijden. De vluchtelingencrisis is een godsgeschenk. Hij voelt zich als een vis in het water. In een interview met de GVA-krant (hoe komt het toch dat ik altijd de neiging heb om NVA-krant te schrijven?) trekt hij van leer tegen links (links is de schuld van alles) en zet hij zijn rechtse doctrine uiteen. Hij stelt dat de terreur ook bij ons elk moment kan toeslaan (zeer juist) en dat we dringend maatregelen moeten nemen: het leger versterken, de controle opvoeren, de standaardbeveiliging opvoeren, de politie meer macht geven : hij strooit de oplossingen vlot uit in het interview en weet dat hij hierbij garen spint. Het gaat er bij de goegemeente in als zoete koek. Maar als Rechts de passie preekt: Boer, let op uw ganzen. Dat zouden we toch uit de geschiedenis moeten geleerd hebben.
De Kerk van paus Franciscus verkondigde op kerstdag in het kader van het jaar van de Barmhartigheid dat gelovigen die een gebed voor de vrede baden op het Sint- Pietersplein (tijdens de zegen Urbi en Orbi) zomaar gratis en voor niks een volle aflaat konden verdienen.
Alle engelen in de hemel hebben zich toen een kriek gelachen bij het horen van zulke baarlijke nonsens.
Antwerpen is uitgeroepen tot de warmste stad van Vlaanderen na de Warmathon ten voordele van Music for life. Maar de burgemeester Bart de Wever, die de Warmathon meeliep, heeft zich in de vluchtelingencrisis allesbehalve een warme man getoond: toen er van de grote toestroom van vluchtelingen nog geen sprake was, sprak hij liever over het in gevaar komen van ons sociaal stelsel dan over het opvangen van mensen in nood. En zijn partijgenoot Francken wou in het begin geen bijkomend personeel inzetten om meer dan 250 asielaanvragen per dag van vluchtelingen te behandelen. Warm is anders.
Nu het stof van de Parijse aanslagen door IS wat is gaan liggen, is het misschien tijd voor bezinning. Of toch niet? Geen enkele kerkelijke overheid, geen enkele monotheïstische godsdienst maakt zich deze bedenking: "De god waarin wij geloven, is een god die ons mensen nabij is, die de mensen bij de hand neemt en beschermt. Hij weet alles, hij ziet alles, hij kan alles. Maar waar zat hij als in vorige eeuwen miljoenen mensen in zijn naam vermoord werden: hij gaf geen kick. Waar zit hij als in Parijs onschuldige mensen in zijn naam koudweg afgemaakt werden. Hij gaf geen kick. Toch een rare god, die dat allemaal laat gebeuren en blijkbaar de andere kant opkijkt." Of is de God waarin de godsdienstinstituten en kerken ons doen geloven, een uitvinding van henzelf?
Rik Torfs kan het goed zeggen: zijn colums in de krant of zijn commentaar op radio en tv zijn best de moeite waard. Zijn spitsvondige uitspraken kunnen best gesmaakt worden. Als hij samenleving en kerk kritisch bekijkt, is hij op zijn best. Maar hij geeft nooit zijn diepste ik bloot: als je die wil ontdekken, zul je door de laag spitsvondigheid moeten prikken. Hoe kan ik door mijn spitsvondigheid wat ik echt denk en wat ik eigenlijk wil zeggen het best maskeren: dit is Rik Torfs ten voeten uit. Als je hem op de man af zou vragen: " Wie is God voor u" dan zal hij altijd om de vraag heen wandelen en zeggen: " Over God weten we eigenlijk niet zoveel, dus wat zou ik dan moeite doen om te zeggen wie Hij is. Laten we nederig zijn, en laat God zelf maar zeggen wie Hij is."
