In een bepaalde geschreven pers is een discussie aan de gang over hoe ver de vrijheid van meningsuiting kan en mag gaan. Filosoof Etienne Vermeersch vindt dat die vrijheid zo absoluut mogelijk moet zijn, behalve in geval van aanzetten tot criminaliteit , laster en eerroof. Hij vindt niet dat negationisme moet verboden worden.
Anderen vinden dat er grenzen moeten gesteld worden in bepaalde gevallen. Ik sta achter Vermeersch, want als er beperkingen ivm meningsuiting worden opgelegd, dan bestaat het gevaar dat ideologieën, godsdiensten, politieke partijen bv hun zienswijze kunnen opdringen aan anderen, met alle gevolgen vandien. De geschiedenis heeft ons bij herhaling geleerd tot welke aberratie dit kan leiden.
Bv het Franse satirische weekblad Charlie Hebdo heeft een cartoon gepubliceerd waarbij God als terrorist wordt afgebeeld, met als onderschrift: De moordenaar loopt nog altijd vrij rond. Godsdiensten (christendom en Islam) kunnen dit als kwetsend ervaren, maar ze hebben m.i. niet het recht te eisen dat zoiets zou verboden worden. Dan zouden gelovigen hun wil opdringen aan niet-gelovigen. Dit kan niet.
Gisteren naar Van Gils en Gasten gekeken. Aan tafel : Dimitri Verhulst, Rabbijn Malinsky, bisschop Van Looy en moslima Tas. Op de vraag van Lieven Van Gils waarom godsdienst zo dikwijls aan de basis ligt van oorlogsmiserie en moorden, kwam veruit het beste antwoord van Dimitri Verhulst: als we allemaal (joden, christenen en moslims) nu eens zouden zeggen : "we weten het niet" dan zouden de gruwelijke dingen in naam van God niet meer gebeuren. De roomskatholieken hebben hun waarheid, de joden een andere waarheid en de moslims weer een andere. Als elke godsdienst en elk godsdiensinstituut of kerk zijn waarheid zou inruilen voor het ene zinnetje " we weten het niet" dan zou er heel wat minder oorlog zijn.
Bisschop Van Looy repliceerde nog : we moeten allemaal proberen om nog een betere christen, nog een betere jood, of nog een betere moslim te worden. Akkoord bisschop Van Looy, maar dat kan alleen maar als je eerst zegt "we weten het niet".
Na het "jaar van de barmhartigheid" misschien volgend jaar een "jaar van de nederigheid?"
Opvallend in deze tijd van vluchtelingencrisis en -opvang: de afwezigheid van de kerk misschien minder in woord maar toch zeker in daad. Ze ontwikkelt geen initiatieven in een materie die toch haar niet onberoerd kan laten en die een unieke gelegenheid is om haar woorden ook in daden om te zetten. Daarenboven is het een unieke gelegenheid om haar blazoen wat op te poetsen en om aan te tonen dat godsdienst ook tot goeie dingen kan motiveren.
De nieuwjaarstoespraak van Wouter Beke was algemeen en weinig opzienbarend. Maar de toon ervan was wel warmer dan die van Bart De Wever. Ik draag noch de rechtse ideologie van CD&V noch die van de NVA in mijn hart, maar ik heb toch liever te doen met Beke dan met De Wever. CD&V heeft toch nog meer oog voor diegenen die niet aan de bak komen in onze samenleving dan de NVA.
