Ik ben Elisabeth Dekeijzer, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Elisabeth.
Ik ben een vrouw en woon in Pastorijstraat 362, 3300 Tienen (België) en mijn beroep is zonder.
Ik ben geboren op 22/08/1958 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, pc.
Ik ben Elisabeth, kom uit een gezin van 9 kinderen.
Ben 48jaar, gehuwd met Gerry (Flyboy), we hebben geen
Kinderen. Heb polio (kinderverlamming), na 40j post polio gekregen.
Ben afhankelijk van een Electrische rolwagen. Heb geen ouders meer.
Mijn
Ik schrijf je deze brief om je te laten weten dat ik je schrijf
Als je deze brief ontvangt hebt ge hem gekregen,mocht ge hem niet ontvangen verwittig mij dan zodat ik hem opnieuw kan versturen. Ik schrijf nogal traag omdat ik weet dat ge niet snel kunt lezen .onlangs heeft je vader ergens gelezen dat de meeste ongevallen op nog geen kilometer van de woning gebeuren,en daarom zijn we verder weg gaan verhuizen. Het juiste adres weet ik nog niet omdat de vorige mensen het huisnummer hebben meegenomen.
Ik heb deze week een nieuwe jas voor jou gekocht en zal hem naar u opsturen, maar nonkel Jef heeft gezegd dat de knoppen te zwaar zijn en het dus meer zal kosten om hem op te sturen,daarom heb ik de knoppen eraf gesneden en ze in de zakken gestoken.
Van nonkel Thuur die verleden jaar overleden is hebben we ook niks meer gehoord. Het goede nieuws is dat je vader op zijn werk promotie heeft gemaakt,hij heeft nu 500 mensen onder zich daar hij het gras afdoet op het kerkhof hier in het dorp.
Je zuster Julia,ge weet wel die met hare man getrouwd is,is bevallen maar we weten niet of het een jongen of een meisje is,en dus weten we ook niet of ge tante of nonkel zijt geworden. Als het een meisje is zou je zuster het naar mij noemen,maar ik vind het toch maar raar om tegen je kleinkind mama te zeggen. Vorige week heeft je broer Jules zijn autodeur dichtgeslagen terwijl zijn sleutels nog op het stopcontact zaten,en dus is hij met de bus naar huis moeten rijden om zijn reserve sleutels te gaan halen om ons uit de auto te kunnen laten. Mocht ge Anna zien doe haar dan de groeten,als ge ze niet ziet moet ge niets zeggen. Nu ga ik sluiten en nog vele groeten van ons allen en ook van mij en uw vader en de zussen en je broer.
PS. Ik wou nog wat geld opsturen,maar had de enveloppe al dichtgeplakt
De CIA had een vacature voor een huurmoordenaar. Na alle tests en interviews bleven er drie kandidaten over.
Twee vrouwen en een man.
Voor de laatste test namen de CIA agenten een van de vrouwen mee tot aan een zware metalen deur en gaven haar een geweer.
Bij deze praktische proef moeten we weten of je onze instructies blindelings opvolgt, wat de gevolgen ook mogen ziin. In deze kamer zit je echtgenoot in een stoel. "Vermoord hem"
De vrouw zei: "Dat meen je niet? Ik zou nooit m'n man kunnen vermoorden."
De CIA agent zei: "Dan ben je niet de juiste persoon voor deze betrekking."
De tweede vrouw werd net dezelfde instructie gegeven. Ze nam het geweer en ging in de kamer, na ongeveer vijf minuten stilte kwam de vrouw uit de kamer met tranen in haar ogen. "Ik heb het geprobeerd, maar ik kan m'n man niet vermoorden."
De CIA agent zei: "Dan ben je niet de geschikte persoon, neem je echtgenoot maar mee en ga naar huis."
Ten slotte was de man aan de beurt!
Hij kreeg de instructie om zijn vrouw te vermoorden.
Hij nam het geweer en ging de kamer binnen. Schoten werden gehoord, het ene na het andere. Dan hoorden de agenten geschreeuw en geklop op de muren. Na een paar minuten was het weer stil.
De deur ging traag open en daar stond de man. Hij veegde het zweet van zijn voorhoofd en zei: "God verdomme, dit geweer was met losse flodders geladen. Ik heb haar met de stoel moeten doodslaan."
Verhofstadt komt bij de hemelpoort. Petrus schrikt zich een hoedje want zo vaak ontmoet hij daar geen hogepolitici. Hij weet niet zo goed wat hij met hem aan moet. Verhofstadt geeft aan dat zijn plaats toch echt in de hemel is. Maar volgens de regels moet Verhofstadt, alvorens hij mag kiezen, dag in dehel en dag in de hemel zijn. Petrus leidt hem naar de lift en zet hem eerst bij de deur van de hel af.
De deur gaat open en Verhofstadt stapt meteen in de mooiste zee die hij ooit zag en waar hij ook nog kan diepzeeduiken! In de zee ontmoet hij bijzonder gelukkig ogende oude vrienden. Ze schudden elkaars hand en praten volop over de goede oude tijd waarin ze beroemd en rijk werden. Vervolgens duiken ze, na eerst een paar vissen te hebben gegroet, samen verder. Na afloop genieten ze van een diner met kreeft, kaviaar en champagne. De duivel is ook aanwezig en blijkt een bijzondere en aangename man die grapjes maakt. Al met al is het zo'n heerlijke bijeenkomst dat de dag om is voor hij het in de gaten heeft.
Zijn vrienden zwaaien hem uit als hij terug de lift instapt. Als de lift weer open gaat komt hij in de hemel terecht. In de 24 uur die volgen zweeft Verhofstadt tevreden van wolk tot wolk. Er wordt gezongen en op de harp gespeeld en Verhofstadt zingt graag een deuntje mee. Hij heeft het aardig naar zijn zin.
Als hij weer voor Petrus staat, vraagt die hem of hij een keuze heeft kunnen maken. Verhofstadt denkt even rustig na en zegt: "Ik zou het nooit gedacht hebben hoor, en ik moet zeggen dat de hemel heerlijk was". "Maar ik denk dat mijn plaats toch in de hel is bij mijn oude vrienden."
Petrus begeleidt hem in de lift naar beneden en de deur gaat open.Daar zijn zijn vrienden weer aan het duiken, nu echter in een vervuilde zee, er is geen vis te bekennen, ook geen koraal. Er is bijna geen zuurstof meer. Zijn vrienden hebben teveel lood om zich heen om boven te kunnen komen. Ze zitten vast in de vangnetten, ze kunnen geen kant op. De duivel komt naar Verhofstadt toe en slaat een arm om hem heen. "Ik snap er niets meer van", stamelt Verhofstadt. "Gisteren was het hier prachtig en aten we kreeft en kaviaar". "We dansten en hadden een heerlijke dag! Wat is er gebeurd?"
De duivel kijkt hem aan, glimlacht en zegt: "Gisteren was het nog verkiezingstijd. Vandaag heb je gekozen."
's Morgens al heel vroeg zit Wouter bij Mieke op het bed. Ze oefenen samen het versje dat Mieke op school heeft geleerd. Het is een versje voor moederdag. Als mamma straks wakker wordt, gaan ze het opzeggen.
'Een keer in het jaar mogen moeders niks doen, een keer in het jaar zijn alle moeders blij. Een keer in het jaar krijgen ze de allerdikste zoen, een keer in het jaar zijn alle moeders vrij.'
Wouter vindt het wel moeilijk, maar hij doet heel erg zijn best. 'Waarom zijn de moeders vrij?' vraagt hij. 'De moeders moeten altijd poetsen,' antwoordt Mieke, 'en afwassen en stofzuigen en strijken. Maar vandaag niet. Vandaag doen de vaders en de kinderen alles. 'Maar pappa poets ook,' zegt Wouter. 'En hij wast de borden en de ramen.' Vooral de ramen vindt Wouter altijd heel leuk want dan mag hij meehelpen met de tuinslang. 'Dat is waar,' zegt Mieke, 'maar mamma doet het allermeeste. En strijken kan pappa niet. Hij strijkt alles scheef, zegt mamma.' 'Zullen wij ook poetsen?' stelt Wouter voor. 'Dat is een goed idee,' zegt Mieke. 'Dan is het echt moederdag. We gaan eerst poetsen en daarna maken we ontbijt en dan roepen we mamma en pappa.' Ze gaan heel zachtjes naar beneden, want pappa en mamma mogen niks merken. In de keuken zetten ze eerst twee stoelen voor het aanrecht. Mieke klimt er bovenop. Ze wijst naar de hoek van de keuken en zegt: 'Wouter, geef die grote emmer eens aan.' Wouter sleept de emmer naar de stoelen. Mieke tilt hem in de gootsteen en draait de kraan open. Wouter klautert ook op de stoelen. Ze laten de emmer vollopen en doen er afwasmiddel in. Heel veel, zodat het lekker schuimt. 'Wat gaan we eerst poetsen? vraagt Wouter. 'De keuken,' antwoordt Mieke en ze springt op de grond. Uit het gootsteenkastje pakt ze een grote borstel en een vaatdoek. Ze geeft de vaatdoek aan Wouter. Zelf maakt ze de borstel flink nat en wrijft ermee over de tafel. 'Wat moet ik poetsen?' vraagt Wouter. 'Ik ga eerst borstelen,' zegt Mieke, 'en dan doe jij het met je doekje na.' Wouter dompelt de vaatdoek in de emmer en springt ook van de stoelen. Er valt een grote plens water op de grond. 'Ik ga eerst de vloer poesen,' zegt hij. Wouter gaat op zijn knien zitten en begint over de vloer te vegen. 'Weet je wat,' zegt Mieke, 'we zetten de emmer op de grond. Dan kunnen we nog beter poetsen. Kom Wouter, je moet me helpen.' Samen gaan ze weer op de stoelen staan en beginnen de emmer op te tillen. 'Die is zwaar,' zegt Wouter. Ze moeten flink tillen, maar het lukt. Zet zetten de emmer eerst voorzichtig op de rand van het aanrecht. 'Nou moet de emmer op de stoelen,' zegt Mieke. Ze pakken de emmer weer vast, maar hij is veel te zwaar en gaat helemaal en gaat helemaal scheef. 'Niet doen!' roept Mieke. Wouter laat van schrik los. Mieke kan de emmer niet meer houden en met een enorme klap valt hij op de grond. Al het water stroomt door de keuken. De kinderen kijken met grote ogen naar de vloer die ineens onder het schuim zit. Dan horen ze iemand de trap af stampen. 'Oei!' fluistert Wouter. Met een ruk trekt pappa de keukendeur open en blijft met open mond op de drempel staan. 'Wat gebeurt hier?' roept hij. We poesen,' zegt Wouter. 'Voor moederdag.' 'Zijn jullie nou helemaal gek geworden!' Mieke begint te huilen en roept: 'Alle moeders zijn vrij. Daarom poetsen wij.' 'O nee,' kreunt pappa. 'We ruimen alles op,' snikt Mieke. 'Vooruit, naar de kamer!' schreeuwt pappa boos. De kinderen rennen door het schuim de keuken uit. 'En maak je voeten droog,' roept pappa, 'anders kan ik zo nog een keer beginnen.' In de kamer gaan Wouter en Mieke heel stil op de bank zitten. Na een tijdje komt pappa. 'Ik heb de hele keuken wel drie keer moeten dweilen,' moppert hij. 'Waarom doen jullie zo raar?' 'Voor de moeders,' zegt Wouter. Pappa snapt het, maar hij is nog steeds boos. 'Ja ja,' roept hij, 'en daarom maken jullie er zo'n puinhoop van. Dan kunnen de moeders het opruimen.' 'Maar de vader heeft het toch opgeruimd,' zegt Wouter. Pappa zucht. 'Dat is waar. Laten we nou maar een lekker ontbijt maken voor mamma.' Even later gaan ze in optocht naar boeven. Pappa draagt een blad met thee en broodjes. Mieke mag de suikerpot vasthouden en Wouter het ei. 'Dat is een verrassing!' roept mamma. 'Maar wat was dat toch allemaal voor kabaal?' Pappa kijkt even naar Wouter en Mieke. 'We hebben de keuken een sopje gegeven,' zegt hij. 'Ja,' roept Wouter stralend. 'We hebben gepoetst.' 'Omdat het moederdag is,' roept Mieke en samen met Wouter zegt ze het versje op. Dan vertelt pappa wat de kinderen in de keuken hebben uitgespookt. Mamma moet heel erg lachen en vraagt: 'En wat doen jullie met vaderdag?' 'Heb je dat ook?' vraagt Wouter. 'Nou en of,' zegt pappa. 'Over een paar weken. Dan zijn alle vaders vrij en moet mamma de keuken dweilen. 'O nee,' zegt mamma, 'want ik sluit jullie van tevoren op in je kamer.' 'Echt waar?' vraagt Wouter met een benauwd gezicht. 'Nou en of,' zegt pappa. 'We stoppen jullie in een grote kooi met een emmer met sop. Dan mag je je kooi schoonmaken.' Wouters lip begint te trillen, maar Mieke begint te giechelen. 'Ik wil niet een kooi met sop,' zegt Wouter. 'Gekkie,' zegt Mieke, 'pappa maakt een grapje.' 'Zo is dat,' zegt pappa, 'maar ik wil wel net zo'n versje als jullie voor mamma hebben opgezegd.' Wouter begint meteen.
'Een keer in het jaar mogen vaders niks doen, een keer in het jaar zijn alle vaders blij ...'
Maar verder weet hij het niet meer. Hij rent gauw naar pappa, slaat twee armen om zijn nek en roept: 'Een dikke zoen!'
-Maria,een vrouw uit Nazareth,de moeder van Jezus.-
Maria,wat mij boeit in jou,is je bereidheid om te delen.
Je vindt het zo vanzelfsprekend dat je,je beschikbaar stelt en uitdeelt
met open handen,al wat je hebt,al wat je bent,al wat je kunt.
Maria,wat mij boeit in jou,is je spontane dienstbaarheid.
Je vindt het vanzelfsprekend dat je tijd maakt om te luisteren,
dat je tijd maakt om te helpen,dat je tijd maakt om lief te hebben.
Maria wat mij boeit in jou,is je verwijzing naar God.
Je vindt het zo vanzelfsprekend dat wat je denkt,wat je zegt,
wat je doet,één dankgebed wordt voor de Heer.
(Bron : Okra-bedevaart Lourdes 2006)
--------------------------------
Een echte moeder is een wonderbaar iemand.
Ze is het hart van elk gezin.
de band die allen samenhoudt.
Ze is de verzoening,de vrede,
de vreugde,de veilige haven.
Een echte moeder is in staat tot de onmogelijkste dingen
op het gebiedvan de liefde.
(Bron : Phil Bosmans)
Een interessant adres?
Een interessant adres?
Leeuw - 24 juli t/m 23 augustus
De Leeuw is een sterke persoonlijkheid. Hij beschikt over veel wilskracht. Als hij eenmaal een besluit genomen heeft, dan is hij hier niet gemakkelijk van af te brengen: hij zal blijven proberen zijn doel te bereiken. Hij is een harde werker, die in staat is om anderen te laten doen wat hij wil. Dit kan er echter toe leiden dat hij anderen gaat manipuleren.
Hij staat graag in het middelpunt van de aandacht. Hij heeft daar ook een zekere flair voor, alhoewel dat soms wat misplaatst overkomt. Hij is een gevoelig en warm mens, trots en met zelfrespect. Hij sluit geen compromissen: zijn zelfrespect is voor hem net zo belangrijk als het respect van anderen. Eerlijkheid en openheid staan bij hem voorop.
Tijdens zijn leven kan hij, dankzij zijn persoonlijkheid en zijn harde werken, meermalen in een leiderspositie terecht komen.
Ik ben Elisabeth Dekeijzer, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Elisabeth.
Leeuw - 24 juli t/m 23 augustus
