Ondertussen ruim een week geleden maar ik heb de afgelopen dagen helaas nog niet de tijd gehad om een berichtje te posten. Mea Culpa. 

Nu dus met 8 dagen vertraging alsnog een update over de polderkoers. 

Vorige week zondag stond ik dus aan de start in het anders zeer winderige polderdorp Prosper Polder. Net op de grens met Nederland stonden zo'n 90 rensters aan het vertrek. De ene duidelijk al wat nerveuzer voor de wind dan de andere. Wat mij betreft viel de wind al bij al nogal mee. Ik heb het slechts zelden zo wind stil geweten in de open velden. 

Ondanks het feit dat er weinig wind was, bleek de koers zelf nog ontzettend lastig te zijn. Dat ik de afgelopen week mijn fiets amper zag omwille van een zware bronchite zal ook wel aan de basis hebben gelegen van een slecht gevoel in het begin van de koers.

Wie zondag niet vooraan stond in het vertrek kon al snel de achtervolging inzetten.Al snel werden er een heel aantal meisjes gelost uit het pak. van 90 rensters haalden er maar een goeie 50 uiteindelijk de aankomst. 

Er stond te weinig wind om het hele pak in frut vaneen te rijden maar er stond wel degelijk teveel wind om het alleen te proberen. De talloze aanvallen werden stuk voor stuk teruggehaald en het uitgedunde pleloton stevende af op een massasprint. 

Wat mijn sprint betreft die was echt niet om over naar huis te schrijven. Hoewel ik écht nog wel super fris was en mij nog heel goed voelde, lag het tempo in de laatste ronde niet hoog genoeg naar mijn goesting. Het gewring, geduw en gekwak in de voorlaatste rechte lijn waren buiten proportie. De versmalling op 500m van het einde was als een aanslag op het peloton. Eigenlijk onverantwoord en ik besliste om daar niet het volle risico te nemen om mezelf ergens tussen te wringen waar ik toch niet tussen kon. 

Achteraf jammer, maar liever geen zware risico's. 

Ik werd 22e. Er zat meer in, maar ik onthoud het goede gevoel van de tweede koershelft na een week waarin ik mijn fiets amper 4 u zag.

Eveline