hallo,

Hier ben ik weer eens.

Woensdag ben ik, na mijn afspraak met de tandarts, in een opwelling naar de kapper geweest en om hun advies gevraagd. Het is de eerste keer dat ik bij de kapper kom na mijn laatste chemo. Ik werd er vriendelijk ontvangen en in overleg besloot ik om me er toch maar aan te wagen:  een knip- en verfbeurt stonden op het programma, ik zou er wel een paar uurtjes zoet mee zijn.

Oef!  Uiteindelijk kon ik beslissen om mijn grijze haren toch te laten kleuren. Het heeft toch wat tijd gekost eer ik deze stap wou zetten, ik bleef maar piekeren over wel kleuren of niet. Het is dus beslist, omdat het me niet losliet besloot ik dat ik de stap toch maar moest zetten.

Meer en meer probeer ik gezond en natuurlijk te leven... doch ik vond me na die chemo zo verouderd (het leek me wel of ik 20 jaar). Ik bleef maar mee wikken en wegen en nu is het dan toch gebeurd. Een korte coupe en een kleurtje dus... en weet je? Ik was blij met wat ik in de spiegel zag: jonger en gezonder leek het wel. Wonderlijk wat een kleurtje toch kan doen.

Blij dat ik nog eens iets schreef, ik had er gewoon behoefte aan, al is het niets diepzinnig of zo, het hoort gewoon tot mijn leven van alle dag

groetjes,