Gelukkig is God geduldig met onsxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Die gedachte was er opeens! Nee, niet zomaar. Gedachten volgen elkaar op

Het begon toen ik iets trachtte te vermaken en daarbij een lucifer gebruikte

Daardoor dacht ik aan iemand die vandaag een heel moeilijk gesprek zou hebben en ik had mezelf beloofd een kaars te branden en God te vragen zijn Geest bij dit gesprek aanwezig te laten zijn.

Toen ik dit had gedaan besefte ik nog maar eens hoe weinig van er van echt ‘tijd maken’ voor gebed er bij mij in huis komt. Ja, ik denk geregeld ‘even’ aan Hem en maak kort kontact maar het voedende van het gebed mis ik na een tijd altijd weer en toch verval ik na een tijdje weer in mijn oud patroon.

Hoe euforisch kan men zijn wanneer men plots een nieuwe liefde ontdekt.

Ik moest denken aan een dergelijk moment toen ik verliefd was op mijn ex-man. We zaten in de auto en keerden huiswaarts. Ik voelde me tevreden en vroeg: ‘voelt het voor u ook zo goed aan? - Ik hoop dat het altijd zo blijven mag ’.

Toen ik een paar jaar geleden God opnieuw toeliet in mijn leven dacht ik weer: ik hoop dat het altijd zo intens mag blijven.

Ik kon me niet indenken dat wanneer men eenmaal die Liefde zo intens heeft mogen aanvoelen dat men dan nog in onze wederliefde of aan het uiting geven eraan nog zo zou kunnen afzwakken.

Het voelt als iets dat minder wordt na een tijd maar dit is het natuurlijk niet, je kan het alleen niet vasthouden. Je moet het zelfs loslaten om te kunnen groeien.

Het is net als bij verliefd zijn, als je verliefd bent dan loop je als het ware over roze wolken. Dan zie je alles veel mooier, veel intenser, zelfs de wereld, de natuur, de kleuren lijken intenser te zijn. Je hoort, ziet alleen nog die ene en als je spreekt is het ook over  hoe bijzonder en goed en mooi en passend die persoon voor jou wel is.

Toch ook de verliefdheid verliest die intensiteit en glans. De werkelijkheid neemt geleidelijk aan weer bezit van je. Het is een groeiproces waarin verliefdheid de kans krijgt om zich te vestigen, te bevestigen in de werkelijkheid van elke dag om te groeien tot werkelijke liefde.
Verliefdheid kan uitgroeien tot echte liefde als ze de juiste voedingsbodem en voeding krijgt. Wanneer dit ontbreekt dan gebeurd het dat die liefde ongemerkt verloren kan gaan tot het pijnlijk en een breekpunt kan worden.

Liefde is steeds weer voor die liefde kiezen, ook in moeilijke momenten.
Liefde is ook steeds terugkeren als je even weg was, wetende dat je geliefde altijd op je wacht.

Zelf ervaar ik het als gelukkig en troostend om dit te weten. Ik weet nog dat het voor mij een soort openbaring was om dit te horen: Hoe ver en hoe lang je ook weg was, de Vader verwelkomt jou steeds met open armen. Hij geeft je alle tijd en wacht op je, hij verlangt naar je en kijkt naar jou uit.

Dit schrijvende moet ik terugdenken aan de samenkomsten van de leesgroep bij MSC. Dit jaar lazen we het boek ‘Eindelijk thuis’ van Henri Nouwen.

We lazen het niet alleen, we legden het als het ware op ons leven en keken waar we de verloren zoon, of de oudste zoon of de vader waren of zijn. Het was voor ieder een diepgaande ervaring. Het was boeiend om naar elkaar te luisteren en te ervaren dat  in wat voor levensfase we ons ook bevinden en hoe verschillend we ook zijn, het boek ieder van ons iets te zeggen had.

Groetjes,

Rita