Vandaag kreeg ik een mailtje van een bevriend iemand die als voorzitter betrokken is bij een vereniging die in onze Bilzerse gemeenschap al vele jaren een belangrijke rol vervult in ons sociaal-cultureel leven. Iemand die zich persoonlijk al 10-tallen jaren belangeloos inzet.

Op een vraag om samen met die vereniging te werken rond een bepaald initiatief, kreeg ik een negatief antwoord.

Het antwoord was ingegeven door de volgende bedenkingen:

-      Ze beginnen er niet aan want ze vragen zich af  waar ze dan eindigen. Men voelt zich dan verplicht om op vele vragen in te gaan.

-      Daar bovenop ervaren ze ook, tot hun spijt, dat, indien zij een bepaalde activiteit openstellen voor Bilzen en omstreken – met een uitgebreide publiciteit -  dat daar praktisch geen enkele Bilzenaar op inpikt. Wel, buiten hun eigen leden, mensen van Diepenbeek, Riemst... Het merendeel dan ook van andere afdelingen. Ze vinden dit vreemd.

-      Ooit vroegen ze een bekende spreker. Ze stelden alweer de avond open naar alle geledingen. Ze zagen enkel hun eigen mensen. Een maand later stond diezelfde spreker terug in Bilzen voor 20 man van een andere Bilzerse vereniging. Toch zinloos!

De voorzitter geeft wel aan dat hij/zij persoonlijk zoveel als haalbaar wel bij activiteiten van anderen aanwezig is. Voor zover het hem/haar natuurlijk echt interesseert, over grenzen van vereniging, partij of wat dan ook, heen. 

Persoonlijk denk ik daar wel enigszins anders over.

Werken aan cultuur in brede zin is niet gemakkelijk, en wordt steeds moeilijker. Interesse wekken voor activiteiten die verder gaan dan een lach en een traan, die een beetje inspanning vergen,  dat vraagt nog meer moeite.

Gisteren was ik nog aanwezig op de Raad van Bestuur van het cultureel centrum. Ook zij hebben het bij tal van activiteiten moeilijk, niettegenstaande de grote bedragen die vanuit de overheid ter beschikking worden gesteld. Niettegenstaande zij met betaald personeel werken, die er dag in dag uit mee bezig zijn.

Ik ervoer dat in de Raad van Bestuur van het cultureel centrum ook niet iedereen open staat om, samen met een aantal verenigingen en als coördinerend orgaan, activiteiten op te zetten.

Ik blijf er echter in geloven, dat de oplossing, zowel voor de verenigingen als voor het CC, er in ligt om gecoördineerd initiatieven te nemen.

Voor een aantal evenementen, of die nu van verenigingen of van het CC komen, is er volgens mij een samenwerking tussen verschillende actoren noodzakelijk.

Ik vind dan ook dat de nadruk van het gemeentelijk cultuurbeleid moet liggen op de ondersteuning van de eigen initiatieven van de bevolking, zonder zich hierbij enkel te richten op het traditionele verenigingsleven.

Verenigingen blijven erg belangrijk, maar anno 2012 zijn de spontane samenwerkingsverbanden - los van zuilen en traditionele verenigingen -  veel belangrijker geworden.

Ik denk hierbij o.a.

-  vriendengroepen die op regelmatige tijdstippen samen activiteiten opzetten ( vb. oud-leiding van jeugdverenigingen)

-       - buurten die samen dingen organiseren (buurtbbq's, spurkkermis, ...)

-       - het spontaan samen opzetten van vrijetijdsactiviteiten omdat men toevallig dezelfde nood aan gezellig zoekt ( vb Paulusgenootschap in Bilzen: een groep van 16 personen in de leeftijd van 56 tot 66 jaar die zich op geregelde tijdstippen ontmoet om samen iets leuks te doen: wandelen, fietsen, museumbezoek bedrijfsbezoek, ....)

-       - personen die elkaar vinden rond één thema – waarrond in de gemeente nog niet of te weinig gewerkt wordt.

o   Vb1 een groep die zich voorneemt om de vier maanden interessante tentoonstelling naar Bilzen te halen en daar alle nodige ruchtbaarheid aan wil geven

o   Vb2 een groep van verenigingen die samen interessante sprekers uitnodigt.

Er is een trend waarbij mensen zich niet meer graag engageren in een vereniging maar wel in dergelijke spontane samenwerkingsverbanden.

Het succes van de traditionele verenigingen , ligt mijn inziens, dan ook precies in het samen activiteiten opzetten. Waarbij de coördinatie kan komen van een externe partner (vb culturele raad,  cultureel centrum, … ) maar nog beter van één van de samenwerkende verenigingen.  

Op 24-uren tijd ben ik dus geconfronteerd met enerzijds een vereniging, en anderzijds een Cultureel Centrum, die worstelen met het idee om samen activiteiten op te zetten.

Gelukkig heb ik ook contacten met verenigingen die wel openstaan voor samenwerking.