 |
|
|
| eigenzinnige kijk op het nieuws, onnieuws, tegennieuws en andere onzin. |
| http://hertevreter.blogspot.com/ |
|
| 31-03-2011 |
 de provincie |
|
Als je de mensen vraagt wat hun provinciebestuur zoal uitspookt, zullen de meesten zich in het haar krabben of over de kin wrijven. We weten dat we sommige vergunningen aan de provincie moeten aanvragen en dat we voor provinciale musea en dergelijke toegangsgeld moeten betalen. We weten ook dat we om de zes jaar ons provinciebestuur moeten kiezen, ook als we niet weten voor wie we moeten kiezen. Bovenal weten we dat we een jaarlijkse provinciebelasting moeten betalen en een bedrijf zelfs behoorlijk veel. Ook een deel van onze onroerende voorheffing (OV) staan we aan de provincie af. Wat de provincie daarmee aanvangt weten we niet. Daarom deze bijdrage.
Een provincie is een deelgebied van een land met een eigen regionale regering. De term provincie wordt niet overal gebruikt: sommige landen hebben andere namen (Bezirk, county, département, oblast enz.) voor hun regionale bestuurslagen, andere, vooral kleinere landen hebben geen bestuursniveau tussen de staat en de gemeenten. Wanneer een land wel provincies heeft, is normaal gesproken het gehele of het overgrote deel van het land verdeeld in provincies.
Volgens de grondwet regelt de provincie wat van provinciaal belang is, alsook de haar toegewezen taken door de Gemeenschap of het Gewest. In België wordt sedert de invoering van het federalisme met het ontstaan van Gewesten en Gemeenschappen, het nut van de provincies sterk in twijfel getrokken. Er werden al politieke initiatieven genomen om de provincies op te doeken, maar dat is niet gelukt.
De meeste provincies in Nederland en België vormen de voortzetting van de autonome gewesten uit de federatieve Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden. De bestuurlijke verantwoordelijkheid van de gewesten is na de Franse tijd niet hersteld, daar het nieuwe Koninkrijk der Nederlanden zich naar richtlijn van het Congres van Wenen als eenheidsstaat moest ontwikkelen. De huidige indeling van de Belgische provincies volgt in grote lijnen de grenzen van de departementen van de Nederlanden die de Franse revolutionairen na de verovering van de Oostenrijkse Nederlanden in 1794 op het grondgebied van het huidige België inrichtten. Bij de hereniging met Nederland in 1815 werd de indeling grotendeels overgenomen. In België werden negen provincies ingericht met aan het hoofd de gouverneur. De gouverneur zat de Gedeputeerde Staten voor, die instond voor het dagelijkse bestuur van de provincie, en ook de Provinciale Staten, bevoegd voor materies als belastingen, toezicht op ondergeschikte besturen, enz. De Belgische Grondwet bevestigde in 1831 de provincies en in 1836 richtte men met de Provinciewet de Provincieraden in.
Met de vierde staatshervorming werd de provincie Brabant vanaf 1 januari 1995 opgesplitst in drie delen: Vlaams-Brabant, Waals-Brabant en het hoofdstedelijk gebied van 19 gemeenten, het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Hierdoor werd het aantal provincies van negen naar tien gebracht. De vijfde staatshervorming droeg vrijwel de hele bevoegdheid over de organisatie en inrichting van de provincies over naar de Gewesten, behalve de afspraken die in de zogenaamde Pacificatiewet van 1988 werden vastgelegd om de taalminderheden te beschermen. In Vlaanderen volgde daarop het Provinciedecreet dat op 29 december 2005 in het Belgisch Staatsblad verscheen.
De Belgische provinciën zijn verdeeld per deelstaat. Vlaanderen is onderverdeeld in de provinciën Antwerpen, Limburg, Oost-Vlaanderen, Vlaams-Brabant en West-Vlaanderen. Wallonië is onderverdeeld in de provinciën Henegouwen, Luik, Luxemburg, Namen en Waals-Brabant.
Lees door
|
|
|
|
|
Reacties op bericht (0)
|
