|
Voor een natuurmens...
Als ik ga, moet je niet huilen
want écht weg ben ik eigenlijk niet
mijn lichaam is nu duizend dingen
heb daarom niet zoveel verdriet
Ik ben de wind
ik ben de regen
ik ben de zon
ik ben het jonge gras
ik ben de sneeuw en duizend dingen
ik ben weer degene die ik was
En als je wakker wordt, bekijk dan
de bomen en de blauwe lucht
kijk naar de vlinders en de bloemen
kijk naar de vogels in de vlucht
Want al die duizend dingen ben ik
sinds ik mijn lichaam achterliet
die duizend dingen zijn mijn leven
dus zie je, écht weg ben ik niet
Ria Hulsen van der Heijden
Dit is wat op papa's doodsprentje staat .
Al een paar jaar ligt dit gedicht veilig opgeborgen
Ik wilde dat het ooit zou gebruikt worden bij mijn eigen heengaan .
Maar nu heb ik het gebruikt voor papa
Zo was papa , een natuurmens
Ik heb een dergelijke foto laten bewerken
Papa zoals hij is , zonder franje
Mijn papa .Ik mis hem zo , elke dag weer
Maar ik weet hij heeft nu geen pijn meer
Hij zal weerzien wie hij moest missen
Ik kreeg een belletje van zijn nicht die in Maroko woont
Die vrouw was zo in tranen ,
vertelde mij hoe graag ze papa wel had gezien
Papa zijn moeder stierf toen papa 3 was .
Twee kinderen moest ze afstaan eer papa geboren werd
Haar geluk was van korte duur ,
na 3 jaar ging zijn mama plots heen .
Papa werd opgevoed door de broer
en schoonzuster van mij grootvader
Ze hadden zelf 4 dochters ,
er was tussen papa en die dochters een hechte band ,
en nooit is die verbroken .
Ik heb zoveel verhalen
mogen horen die mij doen glimlachen .
Papa ik zal je missen , elke dag weer .
Ik ben zoveel anders gaan bekijken sinds jij er niet meer bent
Papa voor altijd in mijn hart .
Mijn papa , mijn held
Lenteroosje
Geschreven kort na het overlijden van papa
op 18 juni 2006
25-06-2006 om 00:00
geschreven door Lenteroosje
|
