De afgelopen dagen gaat het stukken minder , ik heb verdriet .
s'nachts snikkend wakker worden , er overdag bijlopen als een zombie.
Er kan mij momenteel weinig boeien .
De oorzaak van dit verdriet is het aftakkelen van mijn mama , ze is sinds dinsdag in het ziekenhuis.
Het was een onmogelijke opdracht geworden mama thuis te verzorgen nu ze zo rusteloos geworden is.
Stapels dekbedovertrekken , handdoeken en zakdoeken heeft ze reeds verscheurd.
Het is pijnlijk om dit aan te zien , mama verscheurd lakens en ik word verscheurd door verdriet.
Eten lukt niet meer , mama slikt niets binnen , drinken lukt al evenmin .Ze is nog een schim van de sterke vrouw die ze vroeger was.
Volgens de mensen van Omega wil mama gewoon weg van deze wereld. Het is genoeg geweest.
Ik mag haar niet langer vasthouden , ik moet haar loslaten en haar een goede reis wensen .
Maar het is zo moeilijk , ik zal haar zo missen , maar dit lijden is voor mama een onmenselijke opgave.
De tijd die we nog hebben zal ik koesteren en ik ben dankbaar dat ik zo een mama mocht hebben .
Op haar manier wilde ze het beste voor mij , alleen het allerbeste.

23-03-2012 om 06:54 geschreven door Lenteroosje

Ik heb thuis een potje
Op het potje staat 'verdriet'.
Ik doe er vaak verdrietjes in,
want als ze klein zijn ...
huil ik niet.
Steeds als er iets tegenzit
Er iets gebeurd wat ik niet wil
Open ik het potje,
Gooi het erin heel stil.

Maar gisteren was de laatste
Druppel iets te veel
Van al die stukjes klein verdriet
Kreeg ik een brok in mijn keel.
Mijn hand begon te trillen
Verdriet vloog met golven uit de pot
Een traan begon te rollen,
Ik voelde mij erg rot.

Een onbedaarlijk snikken
deed me trillen overal,
Ik zat echt tot mijn haren
In het diepste diepe dal

Het was met rood omrande ogen
Toen ik mijzelf weer rustig kreeg,
Opgelucht keek ik naar mijn potje
Het potje . Dat was leeg.

Dus zie je iemand lopen,
Rode ogen en heel bedeesd
Dan vraag je niets meer,
Dan weet je,
haar of zijn potje is pas vol geweest.

23-03-2012 om 06:42 geschreven door Lenteroosje