De afgelopen dagen gaat het stukken minder , ik heb verdriet . s'nachts snikkend wakker worden , er overdag bijlopen als een zombie. Er kan mij momenteel weinig boeien . De oorzaak van dit verdriet is het aftakkelen van mijn mama , ze is sinds dinsdag in het ziekenhuis. Het was een onmogelijke opdracht geworden mama thuis te verzorgen nu ze zo rusteloos geworden is. Stapels dekbedovertrekken , handdoeken en zakdoeken heeft ze reeds verscheurd. Het is pijnlijk om dit aan te zien , mama verscheurd lakens en ik word verscheurd door verdriet. Eten lukt niet meer , mama slikt niets binnen , drinken lukt al evenmin .Ze is nog een schim van de sterke vrouw die ze vroeger was. Volgens de mensen van Omega wil mama gewoon weg van deze wereld. Het is genoeg geweest. Ik mag haar niet langer vasthouden , ik moet haar loslaten en haar een goede reis wensen . Maar het is zo moeilijk , ik zal haar zo missen , maar dit lijden is voor mama een onmenselijke opgave. De tijd die we nog hebben zal ik koesteren en ik ben dankbaar dat ik zo een mama mocht hebben . Op haar manier wilde ze het beste voor mij , alleen het allerbeste.
Ik heb thuis een potje Op het potje staat 'verdriet'. Ik doe er vaak verdrietjes in, want als ze klein zijn ... huil ik niet. Steeds als er iets tegenzit Er iets gebeurd wat ik niet wil Open ik het potje, Gooi het erin heel stil.
Maar gisteren was de laatste Druppel iets te veel Van al die stukjes klein verdriet Kreeg ik een brok in mijn keel. Mijn hand begon te trillen Verdriet vloog met golven uit de pot Een traan begon te rollen, Ik voelde mij erg rot.
Een onbedaarlijk snikken deed me trillen overal, Ik zat echt tot mijn haren In het diepste diepe dal
Het was met rood omrande ogen Toen ik mijzelf weer rustig kreeg, Opgelucht keek ik naar mijn potje Het potje . Dat was leeg.
Dus zie je iemand lopen, Rode ogen en heel bedeesd Dan vraag je niets meer, Dan weet je, haar of zijn potje is pas vol geweest.
Het is weer zaterdag , buiten is het heerlijk zacht weer .
Het lijkt wel een zomernacht , ook is het heel stil buiten op deze laatste zaterdag van de maand februari.
De weegschaal heb ik nog niet verblijd met mijn gezelschap , nog veel te vroeg.
Maar of het nu een - of een + is , ik weet dat ik mijn best heb gedaan om op mijn voeding te letten.
Gisteren ben ik naar het ziekenhuis geweest , controle ivm mijn trouw maatje , de ziekte van Crohn .De laatste jaren voel ik mij prima , maar nu moeten er toch weer bijkomende onderzoeken worden gedaan , één ding heb ik mijzelf beloofd , ik ga de moed ZEKER niet laten zakken .
Gisteren ben ik op mijn eentje gaan koffie drinken , niet zo leuk als met z'n tweetjes maar was best gezellig .Ik had nog 2 bonnen voor een gratis ontbijt , datum was bijna verlopen. In een winkel gaf ik er een aan de vriendelijke verkoopster , dat meisje wist niet waar ze het had .Ze heeft mij denk ik 10 keer bedankt . Toen naar de broodjes en koffie zaak , daar heb ik de anderebon gebruikt , de koffie heb ik zelf gedronken , de koffiekoeken heb ik aan de man achter mij gegeven. Ik dacht aan ons Bieke haar artikel over de vetten in die dingen en spijt had ik niet , gratis een heerlijke kop koffie en geen schuldgevoel. Ik geniet op tijd en stond van iets lekkers maar ik kan keuzes maken en dat probeer ik bewust te doen .Ik moet zeggen , ik heb meer karakter dan ik altijd dacht. Waar ik nooit aan kon weerstaan , en als ik eerlijk ben , ik heb het er nog moeilijk mee , zuur snoepgoed . Het is steeds een grote zege als ik aan die grote verleiding voorbij kan gaan. Chocolade is nog zo iets , maar sinds ik eerst de verpakking bestudeer kan ik ook deze lekkernij weerstaan.
Op 4 maart 1958 zag ik het levenslicht . Vanaf die dag zou ik door het leven gaan als Hélène... of een variant daarvan ( als het lief bedoeld iswas het Leentje of Heleneke) Als er iemand mij gewoon Hélène noemde vroeg ik mij steeds af wat ik nu weer had misdaan. Ik ben een natuurmens ,dierenliefhebber ,
hou van mensen ,heb het hart op de juiste plaats .
Ik hou van muziek ,van klassiek tot ...
Sinds 1 december 2009 ben ik werkzaam
in de Buiteling , een IBO in hartje Brussel.
Weer te kunnen werken heeft mij een ander mens gemaakt.
Met kinderen werken is heel boeiend , en raar maar waar,
het is een late roeping .
Sinds ik weer werk heb ik gaven ontdekt die ik
vergeten leek te zijn .
Zo schrijf ik af en toe verhaaltjes die ik gebruik als
inkledingbij een activiteit.
Waar ik ook dol op ben is voorlezen en de kinderen ,
die vinden het zalig.
Men zegt vaak dat de jaren wijsheid brengen ,
dat is ook zo , jaren van mijn leven heb ik doorgebracht met mijzelf
zielig vinden ...ach, ach ik had zoveel kansen niet gekregen , zoveel gemist in mijn leven.
Weet je wat ik nu zeg...?
Het verleden is verleden tijd en nu heb ik alle kansen .
Grijp ik ze nu niet , dan is het mijn eigen fout en gedaan .
Zo ik hoop dat een eventuele lezers wat meer weet over mij.
Ik geniet van mijn eerste kopje koffie van de dag....met koekje , sorry grapje , het koekje staat afgebeeld op de koffiekop . Ben deze morgen op de weegschaal gaan staan , kwestie van te zien of dat ding nog werkt. En ja hoor , ze doet het prima ik ben best tevreden met het resultaat . Gisteren even op stap geweest met een vriendin , ex buurvrouw . Kennen elkaar al heel ons leven. Ze is 10 jaar ouder dan ik en vroeger , toen de dieren nog konden praten ,stopte ze mij regelmatig in bad .Mijn ouders hadden het vaak te druk en zij moederde graag over mij. Ze vertelde over haar dochter die een nieuwe hobby heeft , juwelen maken met zilverklei. Haar dochter is heel artistiek , schilderen doet ze ook , met prachtige resultaten. Het zijn niet echt goedkope hobby's maar ikzelf vind het zo belangrijk iets te kunnen doen wat men graag doet .En uit ervaring weet ik dat een eigen creatie niet echt goedkoper is dan wat je koopt in de winkel , maar het is iets uniek , iets dat je zelf hebt gemaakt . Ikzelf maak heel af en toe een halsketting , het voordeel is als het mij niet meer aanstaat , dan begin ik gewoon opnieuw. Van ons uitstapje heb ik gebruik gemaakt om mijn Coco te ruilen voor een flesje Chanel nr 5 . Ben er zo blij mee , zal het dagelijks met heel veel plezier gebruiken . En om eerlijk te zijn zal er veel meer plezier van hebben dan van een etentje op Valentijn .Nu komt de operatie wel heel dicht bij,maar ik weet dat het even minder zal gaan en daarna....lieve schat probeer mij dan maar te volgen .
Voor een natuurmens... Als ik ga, moet je niet huilen want écht weg ben ik eigenlijk niet mijn lichaam is nu duizend dingen heb daarom niet zoveel verdriet
Ik ben de wind ik ben de regen ik ben de zon ik ben het jonge gras ik ben de sneeuw en duizend dingen ik ben weer degene die ik was
En als je wakker wordt, bekijk dan de bomen en de blauwe lucht kijk naar de vlinders en de bloemen kijk naar de vogels in de vlucht
Want al die duizend dingen ben ik sinds ik mijn lichaam achterliet die duizend dingen zijn mijn leven dus zie je, écht weg ben ik niet Ria Hulsen van der Heijden
Dit is wat op papa's doodsprentje staat .
Al een paar jaar ligt dit gedicht veilig opgeborgen
Ik wilde dat het ooit zou gebruikt worden bij mijn eigen heengaan .
Maar nu heb ik het gebruikt voor papa
Zo was papa , een natuurmens
Ik heb een dergelijke foto laten bewerken
Papa zoals hij is , zonder franje
Mijn papa .Ik mis hem zo , elke dag weer
Maar ik weet hij heeft nu geen pijn meer
Hij zal weerzien wie hij moest missen
Ik kreeg een belletje van zijn nicht die in Maroko woont
Die vrouw was zo in tranen ,
vertelde mij hoe graag ze papa wel had gezien
Papa zijn moeder stierf toen papa 3 was .
Twee kinderen moest ze afstaan eer papa geboren werd
Haar geluk was van korte duur ,
na 3 jaar ging zijn mama plots heen .
Papa werd opgevoed door de broer
en schoonzuster van mij grootvader
Ze hadden zelf 4 dochters ,
er was tussen papa en die dochters een hechte band ,
en nooit is die verbroken .
Ik heb zoveel verhalen
mogen horen die mij doen glimlachen .
Papa ik zal je missen , elke dag weer .
Ik ben zoveel anders gaan bekijken sinds jij er niet meer bent
Papa voor altijd in mijn hart . Mijn papa , mijn held
