de overwegingen van een kleine grijze cel welkom mon ami !
laat me je een kopje tisanne inschenken en wat vertellen over de belevenissen van Poireau
29-12-2007
't is triestig ...
De Fine Fleur van de blogosphère stap het af ...
Madame Titi,, mon âme soeur, Moeder aller blogsters, Lichtbaken in de duisternis, Bron van Kennis, ect ect, ect doet het licht uit.
En waarom ?
Omdat er één of andere plezante het nodig vindt om zijn dinges vol te zetten met dinges ! En omdat juist die dinges dan op de eerste plaats gezet wordt omdat er het meeste lezers voor zijn.
Allez madame Titi, niet zeveren nietwaar ... Ge had al eens uwe voorschoot uit gedaan omdat er iemand, zonder het eerst te vragen, gebruik had gemaakt van uw caserollen. En nu zijt ge gescandaliseerd omdat er een paar blote kiekens te zien zijn. In de rayons van de GB kunt ge ook blote kiekens zien, in hun geheel of borsten en billen afzonderlijk verpakt.
Neen, het zit hem dieper dan dat ...
Ik bespeur eerder een ontchoocheling, of misschien wel een ras le bol. Waarom weet ik niet, en ik hoef het ook niet te weten, maar ik geloof niet in deze verontwaardiging.
Zelf heb ik ook van die momenten waarbij ik mij afvraag waarom ik eigenlijk zit te schrijven, wetende dat er niet al te veel het zullen lezen, wetende dat er van diegenen die het lezen er een deel het einde van de tekst niet zal halen en wetende dat het uiteindelijk allemaal niets zal veranderen. En toch doe ik het ...
Poireau gaat daar toch eens effekens op nadenken.
29-12-2007 om 22:54
geschreven door Hercule Poireau
Het was al jaren geleden dat Poireau en zijn madam nog naar een circus waren gaan kijken en zoiets leidt dan tot vooroordelen, of achteroordelen, 't is maar te zien van waar je het bekijkt.
Met je vorige ervaringen nog in je hoofd denk je dan onvermijdelijk aan een doordringende wildgeur, kamelen met afhangende bulten, paarden die scheelzat de piste verlaten van te lang in een rondje te lopen, clowns die het laatste paar schoenen van bij Brantano hebben gekocht en trapezisten die zich moeten haasten om hun vlucht niet te missen.
Maar dat is de verleden tijd !
Als een mens iets doet, dan moet hij het goed doen, en dus namen wij het besluit om naar het spektakel Varekaï van het befaamde 'Cirque du Soleil' te gaan kijken.
Coup de malchance, het was in Antwerpen te doen, meer bepaald op de "Gedempte Zuiderdokken", "Het Zoïd" pour les intimes. Vandaar ook waarschijnlijk dat je om erin te mogen eerst moet dokken ... 75 per persoon. Nu ga ik niet uitwijden over "het Zoïd", want als ik daaraan begin riskeer ik een koersirkwie in mijn klavier, maar ik moet op mijn chic bijten ...
Varekaï dus. Voor de 75 zit je ongeveer op de tiende rij van het podium, en je hebt dus geen varekaaiker nodig om de dingen goed te zien. De dingen zijn er zeer goed georganiseerd, met ouvreuses die je je plaast aanwijzen, en als ze zeggen dat ze om 16 uur beginnen, dan doen ze dat ook. Even voor 16 uur zijn er al een paar komieken die proberen de zaal wat 'in the mood' te krijgen en dus halen ze wat fratsen uit tussen het publiek.
Bruut geschat denk ik dat er ongeveer een 3000 man in die tent moet zitten. En tussen die 3000 man is er welgeteld één die een pak popcorn over zijn hoofd moet uitgekieperd krijgen om de 2999 anderen aan het lachen te krijgen.
Ik laat u even raden wie die chinese vrijwilliger moest zijn ... Just ! Le beau Poireau ! Miljaarde miljaarde ! Tja, beroemd zijn heeft een prijs nietwaar ... enfin.
Maar éénmaal dat het spektakel begint valt je mond open van verwondering en bewondering. Niks te kamelen of te leeuwen. Pas un seul animal ! Maar daarentegen een versie van het verhaal van een Ikarus, in een universele taal die jong en oud schijnt te begrijpen, in een feeëriek decor en met artiesten van de allerbovenste plank. Ik had mij wel aan één en ander verwacht, maar dit is gewoon adembenemend mooi.
Als u nog een kaartje kan bemachtigen, doe het ! Het is echt de moeite waard.
15-12-2007 om 21:36
geschreven door Hercule Poireau
Het is mij en waar genoegen u te mogen aankondigen dat Poireau er na vijf maanden in geslaagd is om de ganse procedure tot het bekomen van een werkende gasaansluiting te doorlopen. Een record !
Aanstaande dinsdag, in de loop van de voormiddag, zal een onschuldige hand een hendel overhalen en daarop zal er rijkelijk gas stromen door de mijn van de nodige keuringen voorziene leidingen.
De tranen springen mij in de ogen alleen al bij de gedachte. Koude rillingen krijg ik er van, meer nog, flanellen benen.
Op slag is mijn schuurmachine ook in een optimistische bui geschoten. De MDF-platen zijn gewaarschuwd ! Ik heb zelfs moeten een dimmer plaatsten om de halogeenspotjes in toom te houden.
Van halogeen spotjes gesproken ... Ga ik in Schaarbeek bij de Lampencentrale om een dimmer en een schakelaar, en vermits ik toch moet wachten, ga ik ook even kijken in de toonzaal voor verlichtingsarmaturen. Hangt daar een een railleke van twee meter lang met daaraan drie draadjes en aan het einde van die drie draadjes drie glazen kapjes. Dan denk je, bwah, dat zou mij nog misschien wel kunnen van pas komen ... en je gaat naar de balie om te vragen wat dat ding zou moeten kosten. Tja mijnheer, dat is iets nieuw dat nog maar pas binnen is, we hebben de prijslijst nog niet, maar laat ons uw adres dan zenden wij u wel een offerte toe.
Enkele dagen later valt er een klein enveloppeke in de brievenbus met daarin een klein papiertje en op dat papiertje een minuscuul prijsoffertetje ... 1.520 euro !
Zijn ze nu helemaal op hun kop gevallen ? De lichtarmaturen gaan al dezelfde weg op als de bikini's ... hoe kleiner hoe duurder.
28-11-2007 om 22:13
geschreven door Hercule Poireau
Velen snakken naar de zomer wanneer het een beetje kouder wordt. Poireau niet echt.
In feite heb ik meer last van de warmte dan van de kou. Op vriestemperaturen kan je je gepast kleden, op warmte daarentegen ... ik kan toch moeilijk in zwembroek bij de mensen gaan aanbellen ...
Deze ochtend moest ik naar Blandain, een dorpje in de omgeving van Doornik, langsheen de franse grens. Mijn gps was duidelijk in een toeristische bui en stuurde mij langs veldwegen naar mijn bestemming. Het vroor lichtjes hoewel ook de zon scheen. De landbouwers waren volop bezig met hun oogst.
Dat is nu het soort dagen waar ik naar uitkijk. Het land HEEFT dan iets.
Terwijl je comfortabel in je goed verwarmde wagen zit, zie je de koude over het land trekken. Het summum is om de zijruit open te zetten, met de verwarming op maximum. De combinatie van warmte en koude, de geur van het land, ... Ah la la, dan is Poireau in zijn element ...
Je zou er waarempel nog vergevingsgezind van worden wanneer men je dan de zoveelste, klassieke, blaas wil wijsmaken.
16-11-2007 om 23:24
geschreven door Hercule Poireau
Het einde van de tunnel is in zicht, mits het dragen van een degelijke bril en het hebben van een mag-lite, groot model.
Poireau heeft ondertussen armen als een slingeraap en een tenniselleboog, maar daar trekken we ons geen bal van aan.
Maandag, oh zalige maandag, komen 'ze' eindelijk de langverwachte gasmeter plaatsen, hopelijk, en woensdag de al even langverwachte open haard, ook hopelijk. Vervolgens mag ik kasten bouwen. En begin januari staan we, hopelijk, twee centimeter hoger op een nieuwe vloer.
10-11-2007 om 22:53
geschreven door Hercule Poireau
Blijkbaar is het zo dat men Poireau niet echt pauze gunt ...
Enige verduidelijking dringt zich dan ook op.
In tegenstelling tot een aantal gelukzaligen onder de blezers (afkorting van bloglezers) ben ik nog altijd genoodzaakt tot het uitoefenen van enige beroepsactiviteit om de boter op mijn boterham te verdienen. Van ham alleen kan men immers niet leven.
In mijn geval, zoals u het wellicht al zal begrepen hebben, bestaat mijn activiteit erin om mysteries op te lossen. De meeste mysteries zijn tamelijk vlug opgelost, maar zo nu en dan zijn er toch die wat meer energie-investering vragen.
Wanneer een dergelijk mysterie samenvalt met een verbouwing, dan zijn er enkele andere dingen die eventjes op een lager pitje moeten gezet worden.
Vandaar mijn aanvraag tot het inlassen van een interludium.
In de hoop u hiermee voldoende te hebben geïnformeerd over de motieven welke mij aanzetten tot het indienen van deze vraag, verblijf ik, mevrouw, mijnheer, met de meeste hoogachting, met oprechte groeten en met dankbetuigingen voor uw welwillende medewerking,
Herr Kul.
05-11-2007 om 21:11
geschreven door Hercule Poireau