de overwegingen van een kleine grijze cel welkom mon ami !
laat me je een kopje tisanne inschenken en wat vertellen over de belevenissen van Poireau
20-03-2009
Amazing brace,
How sweet the sound, van het krakende kraakbeen
Blijkbaar zijn de heren van snit niet meer zo geneigd hun scalpel boven te halen.
To cut or not to cut, dat was de kwestion.
Nu gaan ze eerder voor de robocop-versie en wordt het slachtoffer een hightech hulpstuk aangemeten dat de functie van de knie tijdelijk over neemt, en dit in combinatie met een serie bepotelingen door een kine.
Pas als dochterlief zou tot het besluit komen dat ze zou blijven last hebben van een elephant-men-gang zijn ze bereid om hun gerief boven te halen en het één en ander terug aan mekaar te prutselen.
Zie, zoiets doet een mens terug vertrouwen krijgen in de heelkunde, denk ik dan maar. Het goede (?) oude principe dat wat vanzelf is gekomen en ook wel vanzelf terug zal verdwijnen. Après tout, ons eigenste lijf is dikwijls nog de beste genezer.
20-03-2009 om 21:59
geschreven door Hercule Poireau
De gevallen engel is terug, in één stuk. Zelfs met twee bijkomende stukken, krukken. En een dubbeledikke knie. Apranax en coldpacks doen hun werk, tot maandag. Dan zal het een late spoed worden, bij de heren van snit en naad. Waarna ze de draad weer kan opnemen, hopelijk. Maar we houden onze glimlach hoog, als een gletsjer.
20-02-2009 om 22:46
geschreven door Hercule Poireau
Vandaag heeft POireau bericht gekregen aus das schöne Austria ...
Dochterlief heeft zoveel spass gemacht dat haar knie nu in appelspaas ligt. 'T was te peinzen, t'was te peinzen.
Als pattotter was ze al niet al te straf in het zich recht houden en het is er duidelijk niet op verbeterd. Nog een geluk dat dat ze niet is doorgeschoven tot in de schönen blauen Donnau.
Enfin bref, Frtiz heeft ze moeten op sleeptouw nemen op een sleebrancard en zo heeft ze de rest van de piste van heel dichtbij, en horizontaal, zien passeren.
Voor hetzelfde geld, of voor net iets meer, hadden ze haar ook kunnen komen halen met een vliegende koffiemolen, want mijn nageslacht en bijhoorsel kennende, was het ook niet uitgesloten dat ze even van de normale weg zouden zijn afgedwaald.
Ik kan het mij niet laten de bedenking te maken dat dit voorval (ze is voorover gevallen), aantoont dat een mens niet gemaakt is om op 900 km van huis op twee planken een berg af te schuiven. Moest dit wel zo zijn, dan zouden we geboren worden met vleugels, of een onderstel met wielen, en een koppel voeten van 1m80.
Feit is dat ze 2009 deftig zullen onthouden ...
Leergeld betalen noem ik dat.
19-02-2009 om 19:34
geschreven door Hercule Poireau
Dochterlief en haar liefste lief willen absoluut gaan plankschuiven in Oostenrijk. Deze ochtend zijn ze dus met volle overtuiging, jodelend, richting opgaande zon vertrokken.
Nu moet u weten dat dochterlief en haar boddingguard enige tijd geleden het vernuftige idee hebben gehad om een auto aan te kopen. Het moest en zou iets speciaals zijn ...
En dus werd het een voormalige Poetintank, het vervoermiddel bij uitstek om de siberische taïga te doorkruisen, een monstertruck(ske), een 4,5 x 4.5 (reserveband bij ingerekend), een onvervalste Lada Niva dus, en op gas nog wel...
U glimlacht ? Ik ook.
Ze zijn met hun babouchka welgeteld tot in Holsbeek geraakt ... In volle invasie is hun versnellingsbak omgetoverd tot een vertragingsbak om uiteindelijk te ontaarden in blokkeringsbak. En daar stonden ze dan.
Gelukkiglijk had POireau het zien aankomen dat met dergelijk materiaal een blitzkrieg niet echt mogelijk zou zijn, en dus had hij hen wijselijk aangeraden om toch maar een abonnement te nemen op een tussenkomst van de genie-troepen. Drie kwartier later kwamen die inderdaad aan en werd hun babouchka naar een garage gesleept.
Machin kaput
Maar zaols ze zeggen: befehl is befehl en de schouw must go on Dus werd er in aller-heil een vervangtank gezocht welke uiteindelijk beschikblaar bleek te zijn in Zaventem. Een veel recenter exemplaar, maar zonder winter-rupsbanden weliswaar. De Oostenrijkers willen echter geen tanks zonder winter-rupsbanden in hun heimat ... Op hun wegen wird nicht gerodeld, das ist strengsten verboten !
En zeker fuur tzwaai belgische snotznoïzen, sinds herr Ludwig Michel gezaagd hast das er keine eustenraaichische bratwursten mehr wolst knabbelen oemdas die eustenraaichers nog immer ein bisschen ein bizar moustachken haben und ein staaive rechter arm.
Maar ook dat houdt twee gedecideerde vlokkenglijders niet tegen. En dus zijn ze toch maar met hun gehuurde Leopard ten aanval getrokken.
Kinderen, kinderen ...
POireau heeft hun nog een paar van zijn inoxen halskettingen meegegeven voor het geval ze zouden vast rijden.
Het is nu alleen maar te hopen dat ze geen te grote uitschuivers maken of aan de grens een raszuivere Nonkel Dolf tegen komen.
Alhoewel, dan kunnen ze nog altijd zeggen: wir haben het nicht gewoest ... Dat begrijpt hij zeker wel.
14-02-2009 om 21:42
geschreven door Hercule Poireau