de overwegingen van een kleine grijze cel welkom mon ami !
laat me je een kopje tisanne inschenken en wat vertellen over de belevenissen van Poireau
23-06-2008
sgroempf ...
Wanneer u denkt dat het een belevenis is om een gasaansluiting te bekomen, dan moet u ook eens proberen om een prijsofferte vast te krijgen voor een dak of een muur.
We zijn nu al MAANDEN bezig op een dakwerker te vinden die bereid zou zijn om zo goed te willen zijn om onze dollars te aanvaarden. Vergeet het ... Een pannendakske plaatsen van 200 m² is de heren te min. Als het erom gaat om een nieuw roofingske te plaasten op het Boudewijstadium, dan zullen ze zich misschien eens willen verplaasten, anders ... Zo is er een kwibus die wel komt kijken en dan vrolijk afkomt met een minuscuul bestekse van ... 43.000 euro. Zot zijn doet geen zeer zeggen ze dan ... gelukkig voor hem.
En wanneer u denkt dat het anders is met het plaatsen van een gevelsteen, dan denkt u verkeerd. We hebben ze zo eentje gehad die wel wou komen zien voor zover de werken een minimale waarde hebben van 200.000 euro, jawel, 200.000 euro ! Als het minder is, interesseert het mijnheer niet !
Er zijn er nog zo een paar die effekes komen kijken, met een afstandsmeter staan te zwieren, en dan op hun communiezieltje beloven dat ze binnen de 14 dagen iets zullen laten weten. Ja snol, niks, noppes !
Een andere stuurt mij dan wel een bestek maar waar eigenlijk niets opstaat. Mijnheer de verkoper staat meer te paraderen dan wat anders, vertelt met veel zwier dat hij een oud wielerkampioen is, maar weet van bouwtechniek eigenlijk geen ballen af. Isolatie ? Jaja mijnheer dat is allemaal voorzien ! Ah zo, en welke isloatie dan en hoe dik en hoe wordt die precies geplaatst ? Boem, en mijnheer bekijkt mij alsof hij tegen de Mont Ventoux aanbotst.
Wat kan het mij schelen of mijnheer de eerste of de laatste was met zijn veloke. Een gevel moet ik hebben godverdomme, geen driewieler !
Als de bouw gaat, gaat alles, zeggen ze. Wel, de bouw gaat niet, hij gaat zelfs van geen kanten !
En zo te zien ligt het niet aan de klanten, maar aan de bouwbedrijven zelf.
Allè santé, en geeft ons nog iets.
23-06-2008 om 22:00
geschreven door Hercule Poireau
In de rubriek "als het goed is, zeg het dan" heeft Poireau nog een paar vermeldingen te maken.
Vermelding één:
Indien u, zoals Poireau, u uzelf nu en dan Napoleon waant, en indien u nostalgische neigingen krijgt naar uw jeugdige schooluitstappen, is er maar één bestemming mogelijk: Waterloo. De heuvel gaan beklimmen zoals het leeuwendeel van de toeristen dient u niet te doen, laat dat maar aan de chinezen over. Waterloo op zich is ook niet veel soeps en dus zit er maar één ding op. Ga iets eten. Twee adressen heb ik u aan te bieden. "Le vert d'eau" in de rue de la Bâchée 131 te 1380 Plancenoit. (deelgemeente van Waterloo, zo ongeveer inde richting naar waar de poes kijkt) en "Momo la crevette" op de Brusselsesteenweg 202 in Waterloo zelf. Voor beide raad ik u aan om de lunch te nemen (indien u tijdens de week op de middag gaat) U komt er dan met veel minder geld van af maar u zal verstomd staan van de kwaliteit. Le vert d'eau is franse keuken door een belgische chef (beste belgische chef 1980). Bij Momo moet je resoluut voor vis gaan, of beter nog, Momo gewoon zijn ding laten doen.
Vermelding twee:
Verder in de serie visrestaurants;
La Marée op de Vlaamse Steenweg te 1000 Brussel. U vetrekt vanaf de Place Sainte Cathérine en wandelt de Vlaamse Steenweg helemaal af tot het einde (ver is het echt niet). U vindt dan La marée op un rechter hand even voor de verkeerslichten. Daar is de chef een portugese cheffin, met een hoed op die bijna zo groot is als zijzelf. Haar zeetongen zijn ook bijna even groot als zijzelf. Maar ze kan die beesten wonderwel de baas, zeg dat Poireau het gezegd heeft.
Vermelding twee en half:
Bij uw vertrek op de Place Sainte cathérine heeft u wellicht gezien dat er een hoop volk een hoek stond. Zij stonden daar ook niet voor niets ... Ze stonden namelijk allemaal te kijken naar de Noordzee. Vroeger alleen viswinkel, nu viswinkel en trottoir-restaurant. Je kan er immers goed bereide waterdingen verorberen, een beetje zoals tapas, , maar dan wel al rechtstaand op het trottoir. Als het regent zie je er zelf al vlug uit als een verzopen pladijs, als de zon schijnt krijg je de indruk een sardine de te zijn. Maar als je het er voor over hebt, doen ! Het is de moeite.
22-06-2008 om 21:07
geschreven door Hercule Poireau
Voorbije nacht is er ongewenst bezoek geweest in de wijk van Poireau.
Rond 3u45 in de ochtend werd ik ongewild wakker door geroep op straat. Bij nader toehoren, geroep in mijnen hof ! Bij nog nader toehoren geroep aan mijn voordeur !
Miljaarde dacht ik zo, er is iets mis dat niet juist is, en dus klimt Poireau uit zijn bedstede. Raam open. Staat mijn overbuur van zijn teuter te maken aan het toegangspoortje van mijn tuin. Ze zitten in uwen hof ! Wie zit er mijnen hof ? Twee inbrekers !!!
Poireau in zijn flanellen onderbroek en met zijn krulspelden nog in naar beneden.
Buurman diende zijn vrouw naar de luchthaven te brengen en bij het buitenkomen stond hij plotseling oog in oog met twee Pipo's (jawel, daar zijn ze terug ...). De ene verschiet zich een ongeluk en de andere een accident. Bref, de twee clownen zetten het op een lopen en vliegen recht mijnen hof is. Allé, recht is veel gezegd ... Eentje joept over het poortje, de andere verkiest de weg recht op recht, en wil door de haag. Niks te door de hagen, het is een dubbele haag en tussen de twee staat een draadafsluiting om de hond binnen te houden. Dus mijnheer heeft wel enig oponthoud gekend bij zijn poging tot transhagen.
Onze hond, een gepatenteerde sloefbeagle, had wellicht al vlug door dat hij van de twee tuinbezoekers geen koekje zou krijgen, en dus interesseerde het hem blijkbaar niet al te veel.
Eenmaal dat Poireau in volle glorie beneden stond, kwam ons fors waakbeest ook naar buiten en, uit pure schaamte, begon hij (eigenlijk een zij) te blaffen van " heb ik iets gemist ? heb ik iets gemist ? "
Enfin, overal lichten aan en met de mag-lite, groot model, de tuin in.
Niks, noppes, ...
Ondertussen ook de 112 gebeld.
Een kwartier later komen ze er door. Begrijpelijk, zij kunnen natuurlijk niet vertrekken in hun flanellen onderbroek en met hun krulspelden nog in ...
Met veel machtsvertoon wordt de tuin doorzocht, net zoals deze van de geburen. Zoals al te verwachten, zijn de vogels gevlogen ... Er komt nog een tweede patrouille ter plaatse. Ze besluiten om rondjes te gaan rijden ...
Poireau besluit dan ook maar om terug in zijn tram te kruipen.
De volgende ochtend, deze ochtend dus, gaat Ciboulette, naar goede gewoonte effekes in haar tuin. En wat vindt zij ? Een klakse achter de haag aan de voordeur, een vreemd klakske, niet van haar niet van mij. Een Pipoklak dus ! Die sul heeft bij zijn acrobatie zijn klakske laten vallen ...
Zij neemt de loupe van Hercule en volgt onversaagd de delinkwente sporen en wat ziet ze in de rozentuin ? Rozen ! Ja, dat ook, maar ook afgebreken rozen ! Nu is ze pas helemaal pissed off zoals ze zeggen. Dat ze onze tuin voor een landigsbaan nemen, tot daar nog aan toe, maar van de rozen moeten ze afblijven !
Pipo heeft blijkbaar niets geleerd van zijn eerste haagtraversee , want om in de rozentuin te geraken heeft hij terug geprobeerd om door een haag heen te lopen. Pech onderweg, want daar staat aan de ander kant een afsluiting met van die notehouten, puntige stokken. Hij er duidelijke blijven aanhangen want ook één van die stokken is gehalveerd. Vandaar heeft hij enkel rozenstruiken verstrappeld en is vervolgens over de afsluiting gewipt. En wat ligt er aan de afsluiting ? Zijn eigen mag-lite, klein model, in digelen. Deze Pipo is dus duidelijk zo lek als een zeef ... overal vallen er stukken af ...
Dit zegt trouwens ook iets over de speurzin van de politiemensen ...
Bref, Poireau raapt alle indices op met zijn zakdoek en deponeert ze onbezoedeld in twee diepvrieszakjes. Wedden dat onze Pipo gisteren handschoenen droeg maar met zijn zot gezicht vergeten is om ook handschoenen aan te doen wanneer hij de batterijen van zijn mag-lite heeft vervangen ?
Poireau heeft dus les pièces à conviction gaan deponeren bij de police, waar hij terzelfdeertijd te weten komt dat er inderdaad een paar inbraken zijn geweest verleden nacht waarbij er een brommer gestolen werd, een schootcomputer, een camera, ... De patrouille had geen daders gevonden, maar wel de brommer. Bij controle bleken er geen sporen op te zitten. En vermits niemand de daders had kunnen herkennen (de overbuur was veel te verbavereerd geweest om een beschrijving te kunnen geven) was er zelfs geen PV opgesteld ...
Daar zal nu misschien, en ik zeg wel misschien, verandering in komen, als het labo niet overbelast is en de vingerafdrukken van Pipo zouden gekend zijn. Een beetje een advokat zal dan zeggen dat het misschien wel de vingerafdrukken van Pipo zijn, maar dat hij zijn lamp en klakske die nacht juist had uitgeleend aan een verre kennis waarvan de naam hem nu juist ontsnapt ... en voilà ...
Er is dus maar één afdoend middel. Als Pipo zijn klak komt ophalen in mijn tuin zal ik hem moeten vergasten op een uchi kaiten nage en vervolgens zijn pols en schoudergewricht in beslag nemen, of gewoon een vinger afbijten kan ook natuurlijk ...
19-06-2008 om 21:46
geschreven door Hercule Poireau
Nu het eindelijk mogelijk is geworden om buiten te komen zonder risico om te verdrinken in de goot, is Poireau terug begonnen aan zijn extérieur te verfraaien.
Er moest, sedert maanden, nog een terras in klinkers gelegd worden.
Elke dag weer had ik de stille hoop dat er één of ander mirakel zou gebeuren en de twee paletten klinkers zelf het initiatief zouden nemen. Tarara ! Vergeet het maar, klinkers hebben een hart van steen! En dus ben ik er maar zelf aan begonnen.
Plezant dat dat is, zandbakske spelen; ware het niet dat Poireau aan zijn vorige doe-het-zelf-activiteiten nog een overschot van verschot heeft over gehouden, aangevuld met twee tennisellebogen en vandaag is er ook nog een tegenpruttelende rechter duim bijgekomen.
Poireau begint blijkbaar toch een beetje last te krijgen van peiëraa. (in het schoon vlaams oudemeneererij).
Maar het is zoals Confusius altijd zei: Ouder worden is de enige manier om te blijven leven ...
D'ailleurs, Poireau heeft als devies: La garde impériale ne se rend pas, elle meurt. Dus, als het niet gaat met klinkers, dan maar met medeklinkers, maar mijn terras zal er komen.
17-06-2008 om 22:24
geschreven door Hercule Poireau
De Pipostory heeft tot nu toe nog geen passend einde gekregen. En dus wordt het tijd om er een staart aan te breien.
Om te eindigen wens ik terug te keren naar het begin, en meer bepaald naar de redenen die een Pipo ertoe brengen een Pipo te zijn.
Zijn Pipos zoveel anders dan u of ik ? Wat brengt er hen toe om de dunne lijn van het algemeen aanvaardbare te overschrijden ?
Het is allemaal de fout van de triangel. Niet het metalen driehoekige ding waar je op mept als het eten klaar is, maar de misdaadtriangel.
Om het duidelijk te maken, zulle we even uzelf als voorbeeld nemen.
Stel, U moet dringend ergens naartoe. Stel, u heeft een auto Stel, u rijdt op een steenweg Stel, er staan flitscameras op deze steenweg Stel, u weet dat deze er staan.
Wanneer u de snelheidslimiet respecteert, komt u te laat. Dus bekruipt u de drang om het gaspedaal wat verder in te duwen.
Dat is been één van de triangel: door een onveroorloofde daad te stellen gaat u een voordeel hebben. U gaat op tijd komen. (Voor een Pipo is het voordeel van financiële aard)
Been twee van de triangel; de geboden mogelijkheid. Uw auto kan zonder problemen een hogere snelheid halen dan de opgelegde limiet, hij kan dat heel makkelijk zelfs, en bovendien is het volgens u een degelijke wagen voor dewelke een hogere snelheid helemaal geen gevaar meebrengt. (Voor een Pipo zijn er ogenschijnlijk een massa opportuniteiten om aan geld te komen. De mensen zijn immers onnozel in zijn ogen en ze vragen niets meer dan beduveld te worden)
Het derde been. De pakkans. U zou dus graag wat gaan speeden en uw wagen kan dit ook. Wat u tegenhoudt is de kans om geflitst te worden ... Moest u zeker weten dat de flitscamera's niet werken, dan zou u ook sneller rijden. U maakt zelfs de overweging of de kans om geflitst te worden en een min of mee hoge boete te betalen wel opweegt tegen uw voordeel om op tijd te komen en in functie daarvan neemt u de beslissing; doe ik het of doe ik het niet ...
(Voor een Pipo geldt deze afweging evenzeer. Hoe groot is de kans dat hij gesnapt wordt en hoe groot zijn dan de gevolgen. Indien hij tot het besluit komt dat het risico de opbrengst waard is, dan gaat hij er voor, net als u)
U ziet, in elk van ons zit een Pipo verscholen.
Wanneer u de volgende keer in uw spiegel kijkt, kijk dan eens diep in uw eigen ogen. Wedden dat je er een glimp kan opvangen van uw eigenste Pipo ?
15-06-2008 om 22:32
geschreven door Hercule Poireau
Het is weer koekenbak geweest. Ik had mij nog zo gezworen om er weg te blijven, awel neen, ... Ciboulette moest en zou naar Hex gaan, jawel, nog zo een fameuze 'tuinbeurs', en ditmaal in de omgeving van Borgloon.
U weet het inmiddels wel zeker, de plaats waar er door één of andere mij totaal onbekende TV serie geen parkeerplaats meer schijnt te vinden zijn.
In een dorp waar op een normale dag 15 wagens geparkeerd staan, en waar er nu driemaal zoveel staan, is het daarom nog geen overrompeling. Het zal je maar gebeuren ... je parkeert al dertig jaar precies voor je deur en op een goede dag staat daar, plotseling, een wagen van een onbekende, op UW plaast dan nog wel ... Komt dat tegen madam ! Een ramp is het , die toeristen !
Maar de eerste mercantiele gevoelens komen er ook al naar boven. Kersen te koop ... Tot vorig jaar moesten ze met hun kersen nog naar de veiling van Sint Truiden; Nu worden de kersen aan de deur verkocht aan die ramptoeristen.
Dat heeft natuurlijk tot gevolg dat de wagen van de kersenverkoper ook niet vertrekt, hetgeen het parkeerprobleem weer 15% erger maakt. Er zal, veronderstel ik, niets anders opzitten dan een ringlaan aan te leggen rond Hex en Borgloon, met een tunnelverbinding naar Luik en Tienen en mischien ook nog een metrostationnetje ?
Enfin bref, Poireau had geen moeite om zijn tuffer kwijt te raken op een boomgaard, annex weide, aan de overzijde van de toegang tot het kasteel van Hex.
Het viel mij op dat er inderdaad meer volk was dan de andere jaren.
Ja, Poireau is hier ook al geweest de andere jaren, ja ... en draai het mes nu niet om in de wonde asteblieft ...
Maar om nu te gaan spreken van een overrompeling ... Er moet bij gezegd worden dat er in het hofke van dit kasteel wel plaats is. Er is dus een zeker verdunningseffect.
Een goede barometer voor de bevolkingsdichtheid op evenementen is de toiletbezetting. Indien je bij opkomend tij moet wachten tot het water je aan de lippen staat alvorens een zucht van verlichting te kunnen slaken, dan is er meer volk dan voorzien. Niets daarvan in Hex. Soms bezet ja, maar zeker niet overdreven bezeten. En ik ben formeel, het latrineaantal was gelijk gebleven.
Wat mij ook opviel was het grote aantal buitenlandse bezoekers. Veel Duitsers en Nederlanders die zich weer eens verplicht voelden om de blaadjes van de rozenstruiken te roepen. De klassieke opgedofte Orpington-trutten met hun zeemvellen echtgenoten waren er natuurlijk ook.
Hoewel dit kasteel geen vijver heeft bemerkte ik ook een tamelijk groot aantal vreemde eenden in de bijt; ik veronderstel de toevallige en éénmalige dorpsbezoekers van Borgloon die hun GPS hadden ingesteld op 'de korste weg' en zo, tot hun eigen verbazing, daar waren verzeild geraakt.
Maar Poireau heeft ook een goede daad gesteld ter plaatse.
Een eenzame Nederlander stond daar vertwijfeld met zijn fototoestel. Hij wilde blijkbaar zichzelf vereeuwigen, in front of de groententuin, maar hoe doe je dat wanneer je daar alleen staat ... Met eenvertwijfelde blik sprak hij mij aan ; of ik even een fotootje van hem wou nemen ? Natuurlijk wilde ik dat. Twee zelfs. Comme quoi dat je de Belgen toch soms nodig hebt nietwaar. En comme quoi dat Poireau niet zo afschrikwekkend is als hij zelf soms denkt. Die Nederlander had immers keuze genoeg op gebied van potentiële knopdrukkers.
Ergens in Nederland loopt er dus nu iemand rond met een foto, wat zeg ik, twee foto's genomen door Poireau.
Deze gedachte doet mij besluiten dat mijn bezoek aan Hex niet voor niets is geweest. Deze gedachte en de wetenschap dat ook Ciboulette content is. Aan de andere kant moet ik er ook bij zeggen dat het toch wel een verdomd mooie streek is ...
10-06-2008 om 23:30
geschreven door Hercule Poireau
Ciboulette had namelijk vernomen via via dat er iets te doen was aan de Brusselse cinquantenaire. Nu kent Poireau de cinquantenaire toch een beetje; daar raak je in vijftig jaar je wagen niet kwijt.
Maar wil is wet.
Dus met de wagen naar het Weststation van ons aller MIVB, den bruxelllois zoals de ouden van het gewest dit noemen (de LIJN wordt in de volksmond 'den boerentram' genoemd).
Op dit eigenste ogenblik is het Weststation, nog altijd, één grote bouwput omwille van de verbinding met Zuidstation die wordt aangelegd. De reizigers moeten dus tussen de stellingen door afdalen in de catacomben. Mensen die wat minder goed te been zijn moeten ofwel thuis blijven, ofwel zich de arduinen trappen laten afrollen. Niet dat Poreau minder goed te been zou zijn, bijlange niet, maar door deze bezorgde gedacht komt een vleugje van zijn menslievendheid naar boven.
Bref, wij de put in. Weinig volk moet ik zeggen ... en niet bepaald een opbeurend zicht, dit station. Behalve dan de aanwezigheid van een duidelijk verliefd koppeltje ( een metro-stel ? )
Na een paar minuutjes komt ons vervoer voorgereden. Plaats genoeg om te zitten, no problem. Wat mij opvalt is het gebrek aan onderhoud, echt proper is het er niet. De MIVB heeft duidelijk meer onderhoudsgeld nodig voor zijn stellen. Maar enfin, niet zagen Poireau.
Twee haltes verder komen een dame en een heer de wagon binnengestapt. Ze twijfelen even waar ze zullen gaan zitten. DAT moet je niet doen. Op het ogenblik dat madam de beslissing neemt om rechtover mij te komen zitten, trekt Youssef aan de starthendel en, koekenbak, madam zit op mijn schoot.
Oh so sorry !
T'moet weer lukken ... en dan nog een engelse toeriste ... Ik dacht nog te antwoorden "you're welcome" maar dat zou eigenlijk een leugen zijn geweest en dus heb ik maar gewoon mijn mondhoeken wat naar boven getrokken.
Station Merode, we zijn er. We roltrappen naar boven. Volgens Ciboulette moeten we in de rue de Tongres zijn.
Rue de Tongres, rue de Tongres, wat heeft die straat nu met Tongeren te zien ? Het enige verband dat ik kan zien is een winkel waar ze schoenen van Ambiorix verkopen ... Het zou moeten een soort rommelbeurs zijn volgens Ciboulette ...
Er zijn inderdaad een paar standjes met rommel, en de vraagprijs is inderdaad een aanslag op je beurs., dus heeft ze weeral gelijk.
Terug bergske op en, oh verassing, het is niet enkel in de rue de Tonres te doen. Nee, nee, ze hebben verdorie de ganse avenue de Tervueren verkeersvrij gemaakt. En avant, we gaan even kijken !
Eetttenten, en eettenten en eettenten en ... hier is verdorie genoeg te eten voor een heel leger ! Maar rommelbeurs ? Pas du tout !
Komen we zo aan het Montgommeryplein. Monty staat maar vies te kijken op zijn sokkel. Hoe zou je zelf zijn ? Een Rommel beurs aan de voeten van Montgommery ... Dat moet hem één en ander herinneren.
Verder de berg af ... tot aan het Stocklet-paleis waarvan het torentje in de steigers staat. Toch een mooi gebouw al bij al. De andere huizen ook trouwens, maar zeker niet bedoeld voor de leden van vzw de sukkeleir. Een ambassade van hier en een ambassade van daar ...
Het vervelende met bergaf is dat, wanneer je wil terug keren, het bergop wordt.
Maar voor alles is een oplossing. Tram 33. Voor de gelegenheid heeft de MIBV namelijk zijn antikwiteiten van stal gehaald. Ding ding, en Poireau wordt terug de berg op gevoerd.
Tram 33 ??? Brel heeft daar nog over gezongen ! En de tramlijn op de Avenue de Tervueren ? Daar heeft Paul Delvaux een deel van zijn mosterd gehaald !
Poireau jongen, je zit met je achterste op een stuk cultuurgeschiedenis.
Zie, dat maakt mijn dag weer eens goed. Merçi Ciboulette dat je mij hebt meegetrokken naar de rue de Tongres.
01-06-2008 om 00:00
geschreven door Hercule Poireau
Ja madam Titi, ik weet het, de wolken zijn ook niet meer wat ze waren ...
Vroeger kon een onweer nog gewoon barsten, tegenwoordig breken de wolken direct.
Tevens wens ik een verduidelijking te geven.
In tegenstelling tot ons Ciboulette gaat Poireau gaat niet naar tuinbeurzen voor de planten.
In fact, I hate vegetables, especially the green onces ...
Poireau gaat naar tuinbeurzen om het gedrag van het menselijk ras te bewonderen.
Ik heb namelijk vastgesteld dat er in de menselijke wereld eigenlijk een veelheid aan werelden bestaat. Werelden die soms totaal van mekaar gescheiden zijn en mekaars bestaan helemaaal niet kennen. Anderzijds zijn overlappingen van werelden natuurlijk ook mogelijk.
In een vorige bijdrage heb ik al zijdelings de Pipowereld besproken.
Op dezelfde manier betsaat er dus een tuinbeursbezoekerswereld.
Je hebt op een tuinbeurs in weze twee, nee drie, categorieën.
De eerste categorie zijn de die-hards.
Zij gaan naar elke tuinbeurs, waar zij trouwens telkens dezelfde standhouders tegenkomen en die stilaan ook al een beetje beginnen te kennen. Het summum zijnde als de standhouders ook hen herkennen. Voor deze categorie maakt het niet uit of er nu planten of chimpansees verkocht worden. Het is hen gewoon te doen om erbij te zijn en om te laten zien dat ze erbij horen. Het zijn de Hyacint Bucket's (uitgesproken 'bouquet') van de kasteeltuinen. Je kan ze herkennen aan hun gedistingeerde country-look. Je vindt ze aan de stands van tuingereedschappen, liefst de grote tuingereedschappen, hoe groter hoe beter, en op de stands van de veelal aanwezige traiteurs.
Vervolgens heb je de ontgoochelde-tuinier(ster)-categorie.
Deze is inmiddels aan zijn tiende tuinbeurs toe. Telkens weer heeft zij/ hij zich gezworen om niet meer naar tuinbeurzen te gaan, en telkens weer laat hij/zij zich verleiden, om uiteindelijk toch weer ontgoocheld te zijn en zich dan terug te zweren dat hij/zij er nooit meer naartoe zal gaan. Het zijn de mensen met groene rubberlaarzen (zij weten ondertussen dat het er soms modderig kan zijn ...) die rondzeulen met zakken. Ze kunnen het immers voor zichzelf niet maken om terug te vertrekken zonder iets aan te kopen, ook al hebben ze ook dit keer niet gevonden waar ze naar op zoek zijn, voor zover ze al duidelijk weten waarnaar ze eigenlijk op zoek zijn.
En tenslotte heb je nog de Efteling-categorie.
Dan zijn de mensen die met hun daim schoenen in de modder staan te ploeteren. Het is hun eerste of tweede tuinbeurs en ze hebben nog niet goed door hoe de dingen er werken. Ze kijken vol bewondering naar een verbasterde brandnetel die wordt aangeprezen als ideale bodembedekker, naar de laatste nieuwe knolsolder met lookgeur en zijn ervan overtuigd dat het stuk voor stuk unieke dingen zijn. Veel aankopen doen ze niet want ze zijn als kinderen die in een snoepwinkel voor de overvolle bokalen staan zonder te kunnen kiezen.
Al bij al lijkt mij de Efteling categorie nog het beste af van de drie ...
24-05-2008 om 21:11
geschreven door Hercule Poireau
Nochtans bent u er allicht al ettelijke keren over gepasseerd, maar dan zonder het te beseffen. Wanneer u naar het zuiden rijdt, gaat u hoogstwaarschijnlijk langs Namen (kwestie van vervolgens in Luxemburg wat zwart goud te gaan inslaan).
Wel, waneer u Namen net voorbij bent rijdt u over het 'viaduct de Beez'
Vandaag heb ik dus het viaduct de Beez kunnen bewonderen van de onderkant. Impressive !
Maar is Poireau helemaal naar Beez gereden om de onderkant van een brug te zien ? Neen, natuurlijk niet.
Beez heeft namelijk ook een château, zoals u het al kan raden, heel toepasselijk het château de Beez genaamd. En in dit Château de Beez, of meer bepaald in de tuinen ervan wordt jaarlijks een tuinbeurs gehouden.
De moeite ?
Bwah, ja en nee, het hangt er van af wat je zoekt. Wil de de overrompeling van Beervelde vermijden evenals de trutcollectie van Lasne, dan ben je er misschien wel op de goede plaats. Het is een kleine tuinbeurs, zonder massatoeloop en je vindt er de gebruikelijke stands aangevuld met een paar uitschieters.( oa een pioenen collectie). Heel gemoedelijk allemaal.
Het château zelf ziet er een beetje uit als een spookhuis met zijn donkere natuurstenen gevels.
De organisatoren van deze tuinbeurs zijn dezelfde (famillie) als deze van La Feuillerie in Celles. Dat kan ik u dan wel aanbevelen ! Als u op zoek bent naar dat net iets andere plantje dan moet je gegarandeerd in Celles zijn. (in september). Voor de mensen met groene vingers is dit een must, voor deze met gewone vingers een lust.
Indien u het eens heel 'chique' wil maken, kan ik u voor de komende herfst het 'château de Beauregard' aanraden in Courson.
U dient dan wel even tot 50 km onder Parijs te rijden maar het is een mooie tweedaagse uitstap als u het combineert met een bezoek aan de lichtstad. Best is een 'chambre d'hôte' te reserveren in de omgeving van Courson, dat komt u voordeliger uit dan in Parijs te moeten overnachten. Wel tijdig reserveren want de standhouders op deze, internationale, tuinbeurs reserveren natuurlijk ook ... De lenteversie van deze beurs heeft u net gemist baai de wee, want het was dit week-end. Een mens kan nu éénmaal niet op twee plaasten tegelijk zijn nietwaar.
18-05-2008 om 22:03
geschreven door Hercule Poireau
Pipo heeft de smaak goed te pakken. Het is zover, hij heeft besloten om zich een cabrio aan te schaffen. Popi kent een verkoper die recente wagens verkoopt aan een zacht prijsje. Het zijn wel wagens die al het één en ander hebben meegemaakt maar dat stoort Pïpo niet, als het maar goedkoop is.
En ditmaal is hij ervan overtuigd dat hij de goede truuk gevonden heeft want: als hij zijn tweedehands voertuig nu eens zou laten verzekeren in omnium aan de catloguswaarde (en dus niet aan de prijs die hij er werkelijk voorbetaald heeft) en er met wat geluk een paal de weg oversteekt op het goede moment, dan krijgt hij toch de catloguswaarde terugbetaald. En het verschil is ... kassa.
Poireau ligt ondertussen in een deuk van het lachen. Pipo jongen, als je niet bestond zouden ze je moeten uitvinden !
14-05-2008 om 22:12
geschreven door Hercule Poireau
Pipo denkt na. Het wordt hem allemaal wat te veel. Hij heeft ook al zoveel meegmaakt, de sukkel. Onbewust denkt hij terug aan zijn vlam, Pipette.
Het was liefde op het eerste zicht. Hij herinnert zich nog hoe hij haar zei dat hij haar alles wou geven, dat alles wat van hem was ook van haar was.
Pipette nam dat nogal letterlijk op, en op een mottige dag was zij er dan ook van door met de ganse inboedel.
Het enige wat ze hem had gelaten was zijn dure camera.
Pipo zag het niet meer zitten en keilde van pure colère zijn camera tegen de vloer.
Hij kijkt nu met weemoed naar zijn kapotte Nikon. Ja ja, wat van hem was, was ook van haar ...
Dat geeft hem een ideetje.
Als hij nu eens zou zeggen dat zijn vriend Popi zijn camera heeft laten vallen ... dan zou hij daar tenminste nog een slaatje kunnen uit slaan ... het enige wat hij moet doen is Popi overhalen om een aangifte te doen. Pech onderweg, Popi heeft geen familiale verzekering. Aha, denkt Popi, wacht eens even, wat van mij is is van hem ... als we nu eens de zaken omdraaien ... de camera is niet van mij maar van Popi en ik heb de camera van Popi laten vallen en dus doe ik aangifte bij mijn familiale verzekering., die dan aan Popi vergoedt, die mij daarna de centen doorgeeft, min een drinkgeld natuurlijk.
Pipo krijgt er een warm gevoel bij. Zo moet het lukken ...
Poireau leunt achterover in zijn stoel en schudt meewarig het hoofd. Die Pipo toch ...
04-05-2008 om 22:41
geschreven door Hercule Poireau
Poireau wenst de aandacht toch ook eventjes te vestigen op de zienswijze van vadertje staat hierover. Er is zelfs een boekje over geschreven en daar staat het volgende te lezen:
Art. 496. Hij die, met het oogmerk om zich een zaak toe te eigenen die aan een ander toebehoort, zich gelden, roerende goederen, verbintenissen, kwijtingen, schuldbevrijdingen doet afgeven of leveren, hetzij door het gebruik maken van valse namen of valse hoedanigheden, hetzij door het aanwenden van listige kunstgrepen om te doen geloven aan het bestaan van valse ondernemingen, van een denkbeeldige macht of van een denkbeeldig krediet, om een goede afloop, een ongeval of enige andere hersenschimmige gebeurtenis te doen verwachten of te doen vrezen of om op andere wijze misbruik te maken van het vertrouwen of van de lichtgelovigheid, wordt gestraft met gevangenisstraf van een maand tot vijf jaar en met geldboete van zesentwintig frank tot drieduizend frank.
(Poging tot het wanbedrijf omschreven in het eerste lid wordt gestraft met gevangenisstraf van acht dagen tot drie jaar en met geldboete van zesentwintig frank tot tweeduizend frank.)
(In de gevallen in de vorige leden omschreven kan de schuldige bovendien worden veroordeeld tot ontzetting van rechten overeenkomstig artikel 33.)
04-05-2008 om 20:04
geschreven door Hercule Poireau
Popi heeft al wat watertjes doorzwommen, in die mate zelfs dat ondertussen zijn handpalmen naar buiten staan gericht. Volgens hem is het allemaal niet zo moeilijk. Als je je niet kan laten vergoeden door je eigen verzekeraar, dan laat je je toch vergoeden door de verzekeraar van iemand anders zeker.
Popi kent een goed truukske dat hij ook al eens heeft toegepast.
Je gaat met je wagen in een straat staan, dicht bij een kruispunt, gsm in aanslag. Aan het kruispunt staat ook iemand met een gsm. Het enige wat die moet doen is 'go' zeggen op het juiste moment, zijnde het moment dat er een seut komt aangereden. De wagen vertrekt op het goede moment en knal boem patatra, het is er op, en de seut is natuurlijk in fout. Het volstaat dan om ook nog wat cinema te spelen over oeijeoei en ajajaai, en voilà, de wagen is opgeplooid en hij wordt vergoed. Als het moet kan je er zelf nog politie bijhalen. Dat ze maar eens bewijzen dat het een opzettelijk ongeval was ...
Pipo heeft aandachtig geluisterd maar dat gaat hem toch wat te ver ... niet voor die seut, maar stel nu eens dat hij zich zou pijn doen aan zijn dikke teen, neen, dat durft hij niet te doen. Trouwens, zijn wagen is in panne, waarschijnlijk zou die niet op het juiste moment kunnen vertrekken ...
Popi heeft nog wat andere dingen in zijn mouw.
Stel nu eens dat de wagen van Pipo gewoon geparkeerd zou staan en dat hij zou worden aangereden. Heel lief, maar waar vind je een seut die zo onnozel is om dat te doen ?
Allè, zegt Popi, daarvoor heb je geen seut nodig maar een vrachtwagen of een bus of zoiets. Popi kent wel een paar mensen die dagelijks op de baan zijn met iets dat zwaar weegt. Mits enige vergoeding zijn die wel bereid om effekens van de rechte lijn af te wijken en de wagen van Pipo te halveren. Het is al bij al niet hun eigen vrachtwagen of bus nietwaar. Ze moeten enkel een goede plaats vinden om het te kunnen doen.
En Poireau ? die kijkt rustig toe met een grijns op zijn gezicht ... denken ze nu echt ... ???
04-05-2008 om 19:35
geschreven door Hercule Poireau
Pipo telt zijn roebels. Miljaarde, miljaarde, de mot zit in zijn portemonnaie.
Het kanaal is te ver en een afgelegen plek is er ook al niet te vinden.
Hij slaat vertwijfeld de armen in de lucht.
Dat is het ! De armen in de lucht ...
Moest hij nu eens overvallen worden ... er wordt toch al zoveel gesproken over car-jacking ... Bij hem zal het dan wel een wrak-jacking worden, maar dat weet toch niemand. Maar waar blijft hij dan met zijn overschot aan mekaniek ? Twijfel twijfel ...
Pipo kijkt door het raam. Twee vliegen dansen de samba op de ruit.
Dat is het ! Twee vliegen in één slag !
Pipo verkoopt zijn broembroem aan een zacht prijsje en éénmaal dat hij goed en wel verkocht is, wordt hij overvallen. Dubbel kassa !
Pipo ziet zich al rondtoeren in zijn nieuwe cabrio, wuivend naar de meiskens ...
Poireau glimlacht geamuseerd.
01-05-2008 om 19:44
geschreven door Hercule Poireau
Hij zit nog altijd met zijn defecte wagen en een platte portemonnaie. Coup de malchance, heeft geen kanaal in de buurt en je wagen in een parkvijver dumpen is niet ecologisch verantwoord.
Nochtans hoopt hij vurig op een oplossing. Vuur, dat is het ...
Zijn wagen wordt 'gestolen' en ergens op een afgelegen plek in de fik gestoken. Kan hij eraan doen dat zijn tutuut in handen is gevallen van pyromaan ... Pipo gaat langs aan de kassa.
Poireau zijn oogjes fonkelen ... Avec tous le chinois mais pas avec moi, denkt hij en schenkt zich nog een kopje tisanne in.
01-05-2008 om 19:09
geschreven door Hercule Poireau
Poireau vraagt zich al een tijdje af waarover hij eigenlijk met kennis van zaken zou kunnen schrijven, en wel op een manier dat een doordeweekse sterveling er ook nog enige interesse zou kunnen voor hebben.
Een eerste bescheiden poging om de goegemeente te wijzen op de werkwijze van een wijdverspreide kermistruuk, namelijk het ongemerkt binnenslurpen van normalerwijze te betalen bestanden, veroorzaakte nagenoeg onmiddellijk op een reactie, welke bekend staat als het heilige-boon-syndroom.
( schijnbaar ongeïnteresseerd met getuite lippen een fluittoon voortbrengend en terzelfdertijd naar het plafond kijkend, waarbij de aandacht van de betrokkene in werkelijkheid op scherp staat, in die mate zelfs dat het linker oor groter wordt om toch maar geen letter te missen)
Deze vaststellling leidt mij er toe het in overweging te nemen om een kleine inventaris te maken van de meest gebruikelijke kermistruuken.
Poireau is evenwel gebonden door een discretieplicht ... Oh twijfel ...
Na rijp beraad en afwikkende overwegingen komt Poireau tot het besluit dat wel het mogelijk is een een tip van de boerka op te lichten, mits inachtneming van enkele basisprincipes. Met het navolgen van principes heeft Poireau echter geen principieel probleem, en dat is toch de basis van alles nietwaar ...
Ik dien er wel volgende kanttekening bij te maken: Elke gelijkenis met een bestaand persoon of bedrijf is puur toevallig.
Hier gaan we dan ...
Kermistruuk 1
Je hebt een auto ... en die auto is defect ... Je hebt niet de centen om hem te laten herstellen. Je kan hem ook niet verkopen want ... hij is defect en dus krijg je er veel te weinig van. Bref, u zit in een nijpende penarie, je kan je wagen niet meer aanzien ...
Sommigen hebben in die situatie de kwalijke neiging om hun gevoel te volgen. Ze zorgen er dus voor dat ze hun wagen niet meer hoeven te zien ... Hebben ze immers niet ergens gelezen dat hun voertuig verzekerd is tegen diefstal ? En betalen ze niet al jaren die premie, voor niets ? Er rijpt iets in hun binnenste ... moest hun wagen nu eens gestolen worden ... Maar wie wil er in godsnaam een defect voertuig stelen ... en hoe ? Ze krijgen er stilaan een waterhoofd van ... Water, dat is het ... De defecte wagen gaat in het kanaal ! Ze doen een aangifte bij de politie en vervolgens een aangifte bij hun verzekering en ... kassa. Die oplichter van een verzekeraar weet immers niet dat hun wagen defect was en dus betaalt hij op basis van wagen in goede staat.
En Poireau ? Zijn oogjes glinsteren ...
29-04-2008 om 23:26
geschreven door Hercule Poireau
Het heeft wat geduurd maar Poireau is 'back in business', voor zover het business te noemen valt natuurlijk. De pjoeter heeft een tijdje in quarentaine moeten blijven ... Hij ziet nog wat bleekjes, maar op het eerste zicht is het ergste nu voorbij.
28-04-2008 om 23:47
geschreven door Hercule Poireau
Ten bewijze van mijn, weliswaar evidente, rechtgeaardheid wens ik er u op te wijzen dat de inhoud van mijn vorige bericht, het bericht dat niet mag genoemd worden, in het lang en het breed is terug te vinden in het maartnummer van het tijdschrift Computer Totaal.
Diegenen die al last hadden om te volgen wanneer ik de dingen op, naar mijn mening, voor iedereen begrijpelijke wijze probeerde uit te leggen, zullen bij het lezen van deze, nochtans voor het grote publiek bestemde uitgave, een zwaar risico lopen zich te verslikken in hun zjat koffie.
Desalnietemin raad ik u aan om het toch maar eens te proberen, op eigen risico natuurlijk.
U kan er nog iets uit leren ...
08-04-2008 om 17:34
geschreven door Hercule Poireau
