Een APK voor vriendschap
Zo, n een keer in het jaar
Checken of alles nog klikt
Er nog gevoel is voor elkaar

Een totale doorsmeerbeurt
Samen de balans opmaken
Is de oprechtheid nog in tact
Kunnen wij elkaar nog raken

De vertrouwensband keuren
Zit de humor nog op een lijn
Een goed gesprek is een must
Ook de knuffeltest moet er zijn

En blijkt alles tip top in orde
Dan is de keuring weer klaar
En blijven we zeker vrienden
Minstens voor een heel jaar

Een APK voor vriendschap
In werkelijkheid niet nodig
Zorg voor een goed onderhoud
Dan is de keuring overbodig

Ik staar uit mijn raam,
Zie de druppels vallen,
Hoor de wind voorbij waaien,
Hij fluistert zacht je naam.

Die fijne tijd van toen,
Hij is verdwenen,
Zomaar in het niets gevallen,
Kon ik het maar overdoen.

Ik staar uit mijn raam,
Denk aan de momenten van toen,
Hoe je met mij praatte,
Maar nu voel ik mij eenzaam.

Ik wil graag bij je zijn,
Maar ik moet het accepteren,
Dat het niet meer kan,
En dat doet me pijn.

Open je ziel en je hart,
bij mensen waarbij je dat voelt.
Deel je vreugde en je smart,
dan weten zij dat je het echt zo bedoelt.

Soms denk ik nu denk ik iets,
als ik daar dan over nadenk denk ik eigenlijk niets...
Soms denk ik wat ik nu denk is verkeerd, zonder verder te denken heb ik daar dan van geleerd.
Soms denk ik wat ik nu denk is goed, dat geeft me dan weer kracht hoop en moed...
Soms denk ik waarom heeft God ons het denkvermogen gegeven?
Ik denk om een beetje na te denken over de loop van ons leven!
Hoe je het ook wend of keerd, een beetje denken over je denken is nooit verkeerd!!!

Als het zo mooie strand bijna is verlaten.
De laatste restjes mensen verdwijnen
omdat hun zo dierbare zon vandaag
niet meer zal schijnen.

Dwalen mijn ogen naar de zwarte horizon
waarnaar ik overdag eindeloos ver kijken kon.
Waar de stralende blauwe golven
het warme zand bedolven.

Nu heeft het plaats gemaakt voor zwarte donkere golven.
Het kille natte strand eindeloos lang.
Mijn voeten worden onder het vochtige zand bedolven.

Ik draai me van het water af
voel dat ik weer naar de ochtend verlang
want deze donkere golven maken me bang.

Zeg me waarom
Waar komen we vandaan
Zeg me waarom
Het leven zo moet gaan
Zeg me waarom
Mensen pijn hebben
Zeg me waarom
Mensen elkaar leren kennen
Zeg me waarom
Mensen eenzaam zijn
Zeg me waarom
Mensen niet kunnen zijn wie ze zijn
Zeg me waarom
Mensen dood gaan
Zeg maar even niets
Het duurt te lang
Ik kan het niet meer
Het maakt me zo bang
telkens weer.....

Duizenden hemellichtjes
Die de floerse hemel doorprikken
Allemaal glinsterende gezichtjes
De elkeen naar de aarde blikken

Bakenen de verste grenzen af
Eindeloos ver hier vandaan
Sterretjes die twinkelend lachen
Waar komen ze toch vandaan?

Een stralenkrans die zich verspreid
Feëriek aan 't hemelrijk
Stralend zonder electriciteit
Accentueert 's mensen nietigheid

Er zit een wond in mijn hart
Alsof het door een mes geraakt is
De pijn is bijna niet te verdragen
Maar ik moet ermee door
Met deze messcherpe pijn
Ik heb geen keus, ik ga er voor
Ik vecht en hoop dat deze weg de juiste zal zijn
De tijd zal deze wond genezen
Maar in mijn hart zal het litteken altijd zichtbaar zijn.

Waar heeft het ons gebracht
Zij die propageren wijs te wezen
Heeft het alle pijn verzacht?
Is er vrede door verkregen?

Wijzen, ze menen het al te weten
Filosoferen in een speciaal jargon
Al de geheimen van het leven
Hoe alles eens begon

De oorsprong van het complexe leven
Zomaar onder ’s mensen neus gewreven

Pretenderen de oplossing te bezitten
Voor al de levensproblemen
Misdaad vervuiling armoede honger
Waar mensen in verstikken
Intelligentie wil alleen maar ‘claimen’

Al wat de wijzen doet streven
Hun naam
Hun uitspraken
In goud geweven
Hun wijsheden behouden voor de eeuwigheid
Hun wijsheden… louter vergetelheid

Liever een gedicht geschreven
Over kleine dingen van het leven
Woorden zonder grote schijn die
Slechts een weerspiegeling
Van het leven zijn