Ave maria ! ruist door de aardse doodsvalleien, Ave maria ! klinkt door 's hemels psalmenreien, Ave maria, linkt de dwepende natuur , In het uur van liefde en gebeden ' scheemervuur ! Als langs het koele strand , door het frisse gedreven , Verliefde schimmen van weleer en toekomst zweven .
Bij het ruizen van de bomen ' leef je matig en tevree. Roep geen mensen om je heen ' Laat de gasten gaan of komen , zonder leed 'zonder lust , deinend op je wijze rust.
Bomen 'zeg jij ' spreken niet ' 'T groen dat smaakt eentonig . Onder de mensen ,in de stad ' is het leven 'is mijn schat.
'T buitenleven , lanterfanten " ijdelheid ver van het stadgerucht ' ik geef om mensen 'bomen en lucht, 'k geniet van weers kanten .
De beelden die overkomen uit japan ' laten mijn wereld bewegen. Zo vreselijk vind ik het voor hun " dit is niet te vergeten.
Verliesen van dierbaren "huis en haard " nergens worden ze in gespaard. Een kerncentrale die staat te trillen " blootstelling aan straling "tis om te gillen.
Hun enige bezit is een tasje " waar beschadigde herinnering " in zit ....
Ik ben ik "dat kan niet anders. ik wil niet dat men mij veranderd. Genieten doe ik " van hoe ik het doe" voor mijn gevoel doe ik het goed. Wie ben jij"vreemde " vertel mij eens"wat maakt dat jij dacht" dat ik me hier voor leende....
De mens is een moeilijk fenomeen " niemand denk het zelfde " men behandeld elkaar gemeen.
Iedereen heeft eigen waarde en normen " die zal zijn eigen leven vormen" Als blijkt dat iemand dat niet past " maken ze gewoon die ander af.
De kunst "elkaar in de waarde laten " respect hebben voor elkaars denken en doen. Hebben ze gemakshalve begraven " wat blijft is " de martelkampioen....