Een aantal mensen,
die onprettige ervaringen hadden opgedaan in wat toen genoemd werd
opvoeding van de hond of dier hadden elkaar gevonden.
Ze waren
helemaal niet akkoord met toen gangbare praktijken in sommige verenigingen. U
moed uw hond laten voelen wie er de baas is.
De hond uithongeren en alleen eten geven als hij/zij goed gewerkt had. Dat was het advies toen om een hond te laten naar u te luisteren.
Wat deze
mensen met Hoba hondenschool beoogden was toen een soort revolutie, voordien diende de hond de mens te helpen
hetzij, als lastdier, om karren te trekken
of aan de ketting de woning te beschermen of gekweekt werden voor speciale doeleinden zoals jacht of politie honden.
De hond als
gezelschapsdier was op zich een hele revolutie. Een beperkt aanbod van
leibanden (soms met prikbanden), hondenvoeding en speeltjes waren amper op de
markt.
Vandaag vind
iedereen het normaal om uw hond of paard, met de nodige zorg en liefde op te voeden
en tot een harmonieus geheel te komen tussen mens en dier.
In de jaren
70 waren er 2 overkoepelende organisaties die met honden actief waren.
1- Saint Hubert:
Franstalig van herkomst, met stamboom cultuur en vrij elitair.
2- NVBK:
Nederlandstalig en meer gericht op africhting maar het bestuur zag de markt evolueren
naar gezelschapshonden ook zonder stamboom.
Met beide
partijen is onderhandeld en bij aanvang sloot HOBA vzw zich aan bij het NVBK.
Op 1 oktober
1978 organiseerde de jonge Hoba club een tentoonstelling het kampioenschap van
België. Een tent zo groot als het terrein werd gehuurd met alles er op en er
aan. Ruim 50 op 30 m.
Hoba
hondenschool wilde zich op de kaart zetten en lukte daar grandioos in. Met
prijzen van de minister van binnenlandse zaken, Nederlandse cultuur en van de
minister van landbouw, uiteraard met prijzen van de Burgemeester en schepenen
enz.
De voorzitter
had in zijn slottoespraak, ook behoorlijk wat kritiek op sommige deelnemers, die duidelijk hun frustraties op de hond uitwerkten, in plaats van de schuld bij zichzelf te leggen. Als het baasje angstig of zenuwachtig is, slaat het over op de hond.
Zijn
kritiek werd door het publiek met luid ap van plaus bevestigd.
Dit was
ongezien in het hondenliefhebbers wereldje en lokte bij de concurrentie (sint
Hubertus) verbod op om aan NVBK organisaties deel te nemen.
Hoba
hondenschool vzw. groeide gestaag met steeds meer nieuwe cursisten. Binnen de
kortste keren moest er een uitbreiding komen en een tweede terrein aangelegd.
De erevoorzitter en schepenen van Deurne kneep een oogje dicht en de bulldozer
effende een nieuw terrein.
Zware
lichtmasten van 30 m hoog werden gemonteerd om bij met kunstlicht les te kunnen geven. Wat
weer de hondenschool Hoba deed groeien.
Het bestuur zat
van bij haar ontstaan met een probleem er moest een oplossing gevonden worden voor de afgestudeerden. Deze mensen als lid behouden en voor hen iets organiseren, weekend wandelingen en lessen
voor gevorderden.
Plots kwam
Agility overwaaien en werden er toestellen en parcours gemaakt en dat sloeg aan
bij de leden. Snel werd uitgezien naar wedstrijden enz. een probleem: Het
vlotte niet zo goed meer tussen de clubs van het NVBK omwille van de gegronde
kritiek van de voorzitter van Hoba op het gedrag van bepaalde deelnemers op
tentoonstellingen.
Als hij dreigde
Hoba terug te trekken op de tentoonstelling waar bepaalde dingen gebeurden dan
viel 50% of meer van de deelnemers weg en zat de organisatie met een
financiële kater. (Dat was wat men noemt hun probleem)
Via de
Agility werden contacten gelegd en verliet Hoba hondenschool het NVBK en sloot
ze zich aan bij Sint Hubertus.
05-05-2012 om 00:00
geschreven door kellies 
Tags:hondenschool,hoba,opvoeding,gezelschapshond
|
Een woordje van uw voorzitter.
