De bomen laten hun laatste blaren los, het graan ligt in de schuren eenjaar ging voorbij, het is november geworden. Met armen vol chrysanten gaan we naar het kerkhof en tooien het als een verrijzenistuin. Kinderen hebben verdriet bij het graf van hun ouders, ouders verbijten tranen bij het kruis waar hun kind begraven ligt. Familie, vrienden en kennissen liggen in lange rijen. Zijn deze kille stenen dan het einde ?
Ida
