D24. DE MERIDIAAN VAN TORDESILLAS.

                               Brugge, november '47.

Nancy toonde Joseph met een scheve glimlach de postkaart die ook zij uit Bangkok had gekregen met dezelfde felgekleurde foto van het 'Palais Gouvernemental'. Maar op de keerzijde stond - buiten de onleesbare exotische pôstzegels en een onbegrijpelijke datumafstempeling - zoals ze reeds gewoon waren, enkel haar adres...

" Voor 'Zonnige Groeten van Roger' had hij geen geld genoeg bij, zeker ! " sneerde ze: " Akkoord, hij is geen grote schrijver, maar om zijn naam en drie kruisjes te zetten moet ge toch geen litteraire studies volgen hé ! "

Joseph zei liever niets. Hij bewonderde de mooie postzegels en trachtte de vreemde datumafstempeling te ontcijferen, maar Nancy trok de kaart uit zijn hand.

" Doe geen moeite, ik heb het al onderzocht: die kaart is meer dan een maand onderweg geweest ! Wie weet wat er ondertussen allemaal gebeurd is met hem ! "

" En met Leon, vergeet ge er bij te zeggen ! Want van die kloot heb ik al bijna een half jaar niets gehoord hé... 't Is niet dat ik daar wakker van lig, maar het zou toch wat plezanter zijn als we wisten dat ze nog getweeën bijeen waren na hun desertie en de vlucht uit de Franse kolonie...Maar met dat stomme zwijgen houdt de afzender ons alletwee voor de zot ! Enfin, als ze al in Siam zitten, wijst dat er in elk geval op dat hun desertie gelukt is. Dààr zitten ze veilig: de Fransmans hebben in dat onafhankelijke koninkrijk niks in de pap te brokken. En als onze dierbaren het daar aangenaam leven vinden, blijven zij in een opiumtent misschien aan zo'n Oosterse buikdanseres plakken...Dan zijn wij er vanaf ! "

Nancy snoof eens: " Dat zou me van de Roger niets verwonderen ! En weet ge, Joseph: ik zou het op den duur een bevrijding vinden, moest hij zich eindelijk voor één bepaalde vrouw  decideren, gelijk dewelke ! Want ik ben dat eindeloze wachten op die vent langzamerhand zo beu als koude pap, weet ge ! Maar dat héb je met hem: hij bindt zicht nooit..."

Even leek ze toe te geven aan haar melancholie, maar herpakte zich vlug met een kwinkslag:" Bon, om over iets ànders te klappen: uw dossier is ingediend bij de ambassade. Dus ventje: nu is er geen weg meer terug, hé ! Wij zijn met de slavenketens aan elkaar verbonden en ik los u pas als we dààr goed en wel zijn aangekomen ! "

" Jetje heeft dus geen moeilijkheden meer gemaakt over die borgstelling ?"

" Neen, Florizone heeft haar gerustgesteld dat gij geen schulden hebt, waarvoor zij zou kunnen opdraaien... Ook niet aan die Duitse..." voegde ze er veelbetekenend bij. Joseph begreep dat zij het wist, van dat kind bij Erika, maar ging er niet op in.

Daarom vervolgde ze maar, na een korte stilte, in vertrouwelijk 'plat': "En ik zijn wreed content dat ze misschien nog iets van u zal erven, heb ik verstaan..." Ook nù liet hij niet in zijn kaarten kijken, zodat ze wel verplicht werd het over een andere boeg te werpen...

" Och jongen, ge kunt niet geloven hoe blij ik ben dat we daar samen een nieuw leven gaan kunnen beginnen ! "

" Met de Roger, wilt ge zeggen..." wierp hij op.

" Och dié ! Ik geloof nooit dat hij die definitieve sprong zal wagen: dat is te beklemmend voor hem...Neen, wij samen...Ik bedoel natuurlijk niet 'trouwen', dat zou te zot zijn. Maar het avontuur delen, en op elkaar kunnen rekenen in goede en slechte tijden..."

Terwijl zij maar doorraasde werd het hem wat ijl in het hoofd: dat was toch een niet mis te verstane aanzoek dat ze hem daar deed, of niet ?! Bood zij hier niet onversluierd aan in hun Zuid-Amerikaans paradijs wel en wee met hem te delen ? Niet zo'n vlugge amourette, maar een leven lang, duizenden dagen en nachten ?...En eerlijk gezegd waren het voor het ogenblik vooral de nachten die zijn gedachten op hol deden slaan ! Want Nancy was al jarenlang een habituée van zijn nachtelijke fantasieën, al van de eerste keer dat hij haar op het perron van het station in Oostende afscheid van Penny had zien nemen... Waw zeg ! De ongecompliceerde manier waarop ze in die tongzoen toen haar hunkering naar haar vent aan jan en alleman ten toon spreidde...En nu zou hijzélf dus aan de beurt komen bij dit goddelijk wijf ? Met haar goddelijk lijf ? Ongelooflijk !

Alles wat ze verder tijdens het bezoek nog vertelde, hóórde hij zelfs niet, zó was hij van de kaart! Pas toen ze hem tegen het einde nadrukkelijk verwittigde dat ze bij de 'surveille' een omslag met nieuwe foto's van waternimfen uit de 'Ciné-Revue' voor hem had afgegeven, kwam hij weer een beetje tot bezinning. En bij het plotse afscheid gaf ze hem met een vette knipoog zo'n lange handdruk tot hij zich realiseerde dat ze daarmee, verdoken in haar handpalm, sluiks een zakdoekje doorgaf...

Dat zwaar geparfumeerde broderietje bezorgde hem die nacht een voorproefje van de orgieën die Nancy hem met kinderlijke naturel had voorgespiegeld.

Maar de volgende morgen kwam de wrekende aartsengel Gabriël hem uit zijn zondige dromen verdrijven, in de zwartgerokte persoon van de heer aalmoezenier. Die wierp op zijn werktafel tussen de drie ziekenregisters, die Joseph aan het bijhouden was, een dikke bruine omslag aan hem geadresseerd: " Ik kan u niet feliciteren Petré ! "

Het bleken de pikante foto's uit de 'Ciné-Revue'... Maar nu waren alle aantrekkelijke curven en onderdelen van de 'Schone Baadsters' met vette zwarte penseelstreken Chinese inkt gecensureerd !

" Ik moet een beetje over de moraal en de goede zeden van mijn schapen waken, hé vriend! Zo'n halfnaakte foto's zijn zeer slecht voor uw innerlijke rust, weet ge..." En toen Joseph tegelijk kwaad en beschaamd naar hem opkeek, vervolgde de pilarenbijter bestraffend: " En vanwege de directeur moet ik u verwittigen dat hij uw taalcursus Spaans zal laten confisqueren ! Hij wil met alle macht beletten dat gij u na uw vrijlating in dat fascistische land in uw ongeluk stort ! "

Joseph was zó verbouwereerd dat hij eerst een paar rijmende vloeken moest braken vooraleer uit zijn woorden te geraken. Maar die machtige man nog verder schofferen vond hij plots niet de goede manier van reageren...Na een diepe ademhaling zei hij daarom ijzig kalm: " Padre mio! Kunt ge aan uwen vriendelijken baas eens uitleggen dat Generaal Franco een puren katholiek is : een pilarenbijter van het zuiverste soort ,ja ? Just gelijk gij ?! En dat Spaans een échte wereldtaal is ? En dat ik bovendien na mijn vrijlating niet naar uw triestige ex-vriend Franco ga emigreren, maar naar Zuid-Amerika ?! Binnen een paar maanden beginnen de Oostendse vissers namelijk aan hun oversteek naar dààr, en ik zou graag op tijd klaar zijn om méé te gaan. Ik vertel u vast geen geheim, want twee weken geleden heb ik bij de autoriteiten hier mijn emigratiedossier laten aanvullen en dat zal zékerlijk niet aan uw aandacht ontsnapt zijn ! En aan die van de directeur nog minder ! En die foto's moogt ge terug meenemen: gijzélf kunt er misschien nog iets mee aanvangen hé ! Of aan de nonnen tonen wat ze missen ! "

De man bekeek hem eens laatdunkend over zijn halve brilletje en grimlachte toen vol lijzige spot :"Zo jong en al zo verdorven ,Petré ! Om met uw smerige verdenkingen van lust en onkuisheid het blazoen van gods dienaren te besmeuren ! Weet ,snotventje van twintig jaar ,dat alle geestelijken en nonnen die ik ken iedere uur van dag of nacht vullen met de verdediging van het ware geloof !"

"Goed voor u ,almoezenier ! En wat denkt ge dat ik en mijn kameraden in Rusland zijn gaan doen ,de laatste jaren ,als het niet was de verdediging van uw waar geloof tegen het Bolsjewisme ?! En dan nogwel op uw aanvraag ,verdomme ! De helft is er voor gesneuveld ,voor uw waar geloof ! !" Hij kwijlde van opwinding !

"How-how ,ventje :gij zijt niet de eerste Oostfronter die ik de biecht afneem ,hé ! Ik wéét hoe het daar werkelijk aan toe ging ! Met platbranden van dorpen en steden ,het kelen van vrouwen en kinderen lijk échte lustmoordenaars. Dàt hebben wij u niet gevraagd ,hé ! Hoe ze bij zogenaamde zuiveringsakties als in trance geraakten van al dat lijden ,zwijmelend van sadistische bloeddorstigheid. En zich zelfs lieten fotograferen bij een opgehangen bolsjevisten  partizaan  ! En dat beeld op hun hart droegen lijk een amulet om zichzelve te overtuigen dat ze het ware geloof beschermden tegen het 'Rode Gevaar' ,hé Petré !"

"Ja ,almoezenier ,ik weet het :als een soort tamlisman ,een geluksbrenger om in die hel daar te overleven...Stom... Maar er waren er ook die zich vastklampten aan een konijnenpoot ,of aan een beeltje van een vent die vastgenageld aan een kruis hangt te sterven...Een urenlange doodstrijd ,gemarteld met een doornenkroon op z'n kop ,heeft de onderpaster ons verteld in de catechismusles ,destijds...Da's als sadistisch geheugensteuntje bij het moorden stukken wreder dan een foto van dien opgeknoopte Rus ,vindt gij ook niet ,meneer den almoezenier ?"

Het temerig lachje van Joseph deed de man even verstijven.

Die snoof toen eens verachtelijk ,keerde zich om en zeilde met de neus omhoog waardig weg.

Joseph begreep dat hij er een machtige vijand had bij gekregen.    

Vreemd genoeg maakte de overwinning van 'Flandrien' Briek Schotte in de wielerkoers Paris-Tours méér indruk op de West-Vlaamse patiënten van de infirmerie dan gelijk welk politiek nieuws. Ook toen het Krijgshof de terdoodveroordeling van Dr. Elias, de laatste leider van de wazige Eenheidsbeweging V.N.V., bevestigde, lag bij wijze van spreken niémand daar wakker van. Enkel de gewelddadige linkse betoging in Brussel tegen de zogenaamde 'milde repressiepolitiek' van de regering Spaak III werd druk besproken. Iedereen voelde dat de vervroegde vrijlating, waarop ze allen hoopten, wel eens in het gedrang kon komen...

Jetje bevestigde echter dat Florizone nog steeds verwachtte Josephs aanvraag tot vervroegde vrijlating er zonder verdere moeilijkheden door te krijgen. En ze had nog meer goed nieuws: ook de verzanding van de chantier naast den abri ging onverminderd voort. De schutting, die de aannemer op de duinkam had gebouwd om het stuifzand tegen te houden, was ondertussen omver gewaaid. En twee metsers, die de kelders van de nieuwbouw opnieuw vrij wilden graven, waren ziek geworden van de gaslucht die er hing. Nu was de gemeente bezig het trekgat in de doorsteek boven de werf vol takkebossen te planten om de verdere verschuiving van de duinkam te bekampen.

" Maar ik moet u wel verwittigen dat Steiner mordicus beweert met zijn nieuwe Amerikaanse schepkraan op één dag al het opgewaaide zand rond de abri te kunnen weggraven...Hoe diep en hoe ver hij gaat schrapen, weet ik niet, maar al wat gij daar misschien verdoken hebt, zou wel eens aan 't licht kunnen komen ! En een week later zou hij de zaak kunnen laten springen met zijn watervulling, zonder de minste schaai aan de huizen in de straat ! Hij betrouwt nu blindelings op zijn werkwijze, waarmee hij al meer dan tien bunkers in de lucht heeft doen vliegen, zonder één tegenslag tegen te komen..."

" En waar zou hij al dat water dan moeten gaan halen, als hij het niet meer uit de zee kan pompen ?"

" Hij betrouwt er op van voldoende water uit de bomtrechter in de straat te kunnen halen, als het nog wat voort regent lijk de laatste dagen..."

" Hoezo, Florizone heeft gezegd dat de gemeente die bomtrechter had laten opvullen, nadat Pylieser erin verzopen is, vorig jaar! "

" Deels, ja: de weggeslagen zijberm van de straat is daar ondertussen helemaal gerepareerd. Maar het deel van de trechter in de wei van boer Dierendonck is gebleven lijk vroeger. Die wil de drassige put aan zijn weikant behouden als drenkplaats voor zijn beesten in de zomer, omdat die regelmatig volloopt uit de beschadigde gracht. Maar voorlopig staat die poel nog half leeg en da's te weinig om de abri in één trek vol te pompen..."

" Verdomme, voorlopig misschien, ja...Dan hoop ik maar dat ik tegen nieuwjaar thuis geraak om die smeerlap vóór te zijn..."

Even trok Jetje een twijfelend grimas, en zei toen voorzichtig: " Ja Joseph, van thuiskomen gesproken: ik zit toch wel een beetje gewrongen, weet ge...Ik heb u beloofd dat ge bij mij kunt komen logeren vanals ge vrij komt...Maar Rachel ligt de laatste tijd zwaar overhoop met haar baas ,notaris Legein, en waarschijnlijk om dié reden papt ze weer met mij aan, verstaat ge...Daardoor blijft ze nogal dikwijls bij mij logeren op haar oude kamer...Ik heb haar indertijd verwittigd dat gij zoudt komen, maar voor het ogenblik maakt ze absoluut geen aanstalten om die kamer af te geven, verstaat ge..."

" Bon, ik zie het..." zei Joseph koel.

" Maar trekt het u niet aan, jongen: tegen dat het zo ver dat gij vrij komt, zullen wij daar wel een mouw aan passen ! Ge zult niet onder de blote hemel moeten slapen, daar zorg ik wel voor..."

Joseph had nadien spijt dat hij haar niets verteld had van zijn wulpse vooruitzichten in verband met Nancy. Die kille kamer bij Jetje kon hem voor zijn part gestolen worden ! Het warme liefdesnestje dat Nancy hem voorgespiegeld had, stelde alles wat Jetje hem als onderkomen kon aanbieden glorieus in de schaduw !

Wat hem stukken méér hoofdbrekens bezorgde was het optimisme van Steiner ! Zijn zaken schenen te floreren en die schurk leek steeds zwaarder materiaal te laten aanrukken om zijn afbraakwerken in een hogere versnelling uit te voeren ! Zohaast er water genoeg in de bomtrechter zat, zou er na één weekje geen sprake meer zijn van de abri ! Een doffe knal in die verzopen bunker en alles was om zeep ! En ondertussen moest hij hier in dat rotgevang met zijn duimen zitten draaien en machteloos toezien hoe die smeerlap er met zijn gouden munten vandoor ging !

Er moest toch ergens een middel bestaan om die vuile verklikker af te stoppen, hé ?! Twee-drie donkere dagen en nachten piekerde hij over het vinden van een saboteur die deze vervloekte kraan in de fik zou kunnen steken ! Want alle middelen waren goed als hij die nagel van zijn doodskist maar een poot kon uitvijzen ! Die vent had hem tenslotte na de dood van Pylieser als oud-SSer bij het gerecht aangegeven en hem voor anderhalf jaar laten opsluiten! Alle middelen waren dus goed om die vervloekte branieschopper met kraan en al naar de verdoemenis te jagen...

Het simpelste was nog hem gewoon zijn gang te laten gaan, hem de abri met al die mosterdgasgranaten in de lucht te laten vliegen en zodoende zijn eigen graf te delven. Maar dan kon Joseph natuurlijk fluiten naar de doos met Jupps gouden munten ,en dàt kon niét de bedoeling zijn...Maar als hij hier niet tijdig buiten geraakte, was er van het recupereren van die schat sowieso geen sprake meer. Alles stond of viel dus met de utopie dat hij hier vóór nieuwjaar gelost zou worden. Want tot maart zou die rotzak natuurlijk niet wachten om zijn gram te halen...

Toen Florizone nog eens langs kwam om te zeveren over de linkse druk van de straat tegen de politiek van vervroegde vrijlatingen, kreeg Joseph plots een ingeving. Kon hij via het gerecht geen verzet aantekenen tegen de afbraak van de abri ? Hém werd immers nooit officieel betekend dat het grondstuk van de Petré's onteigend werd hé ! Want als hij dan tóch nog de eigenaar was van het perceel met de abri, wenste hij vooral vrijgesteld te worden van elke verantwoordelijkheid voor ongevallen die tégen zijn wil door de afbraak veroorzaakt konden worden. En hij schetste beangstig duidelijk het rampscenario dat onherroepelijk volgde uit de inwerking van tonnen water uit de bomtrechter op de verroeste gasgranaten in de kelder van de abri...

Florizone hoorde heel die uitleg wat ironisch aan en begreep onmiddellijk waar Joseph op aanstuurde: een vertragingsmaneuver om nog op tijd de goudschat te kunnen opdelven die hij daar, volgens zijn zeggen, rond die bunker bedolven had. Zogenaamd de tweede helft van Rachels juwelenstock, als hij hem mocht geloven...

" Luister, meneer Petré, ik weet niet of gij ,verdacht van incivisme en opgesloten in de gevangenis met vijf jaar verlies van burgerrechten ,wettelijk in staat zijt een proces aan te spannen tegen de overheid ,hé. En of deze nieuwe procedure een opschortend karakter zal hebben, met àndere woorden: of de werken zullen stilgelegd worden tot deze zaak uitgesproken wordt. Ik weet echter wél dat dit u een aardige cent zal kosten, indien wij het verliezen !"

" Meester, ik heb mijn laatste frank veil om mijn dorp voor zo'n gasramp te behoeden ! "

Bombastischer kón niet, vond Florizone. Want als het opzet mislukte zou Joseph zijn doos juwelen mislopen, dat begrepen ze heimelijk allebei. Maar de advocaat wist nog méér dan zijn bajesklant: Joseph zou in het slechtste geval toch iéts uit Pyliesers nalatenschap krijgen, voldoende om de kosten van dit nieuwe proces te dekken...Dus toonde hij zich 'grand seigneur' en aanvaardde de dubbelzinnige opdracht...

" Ik moet er wél bij zeggen dat onze aanvraag tot vervroegde vrijlating, gebaseerd op uw emigratieplannen naar Zuid-Amerika, waarschijnlijk tóch ingewilligd zal worden. En dit ondanks de politieke beroering tegen het zogenaamde 'te milde repressiebeleid van minister Paul Struye.' Met een beetje chance zoudt gij misschien al vóór Kerstmis thuis kunnen zijn..."

Joseph sprong een gat in de lucht: da's drie maanden vroéger dan hij verwacht had! Nu kreeg het vertragingsmaneuver plots wél zin !

"Er is echter iets waar ik uw aandacht op wil trekken, Petré ! De borgstelling van uw tante Jetje was een essentieel document voor uw uitwijking naar Zuid-Amerika en dus ook voor uw vrijlating ! Maar ge moet mij niet voor stommer aanzien dan ik al ben hé! ...Wij samen weten dat gij, zohaast ze u lossen, maar één ding hoopt, en dat is zo rap mogelijk die doos met de rest van Rachels juwelenstock op te graven ! In dat verhaaltje van die gasgranaten trap ik niet, excuseer ! Daarom stel ik vriendelijk voor dat uw tante Jetje vergoed wordt voor haar borgstelling ,kwestie van latere wrevel van harentwege te vermijden ,hé. En haar een mooie gouden collier schenken zou al een grote stap in de goede richting betekenen, akkoord ?"

Daar had Joseph zo vlug niets van terug.

Nancy was de eerste aan wie hij het goede nieuws van zijn verhoopte vrijlating kon vertellen. Nu zouden ze misschien al begin volgend jaar samen kunnen vertrekken naar Zuid-Amerika, zonder zich nog iets aan te trekken van een mogelijke terugkeer van Roger ! ...

Maar zij was niét zo optimistisch: " Hier zie: ik kreeg zojuist deze kaart uit Colombo...Ik heb het nagezien op de atlas. Dat is een grote haven op het eiland Ceylon, vlak naast de punt van Brits Indië. Dus denk ik dat Roger nu met een boot is meegevaren, en niét in Siam aan een oosterse buikdanseres is blijven plakken zoals wij hadden gehoopt...Of Leon daar ook nog bij is, weet ik niet, want er staan wéér geen énkel afzender op..."

Joseph bekeek even de gouden boeddhatempel aan de voorzijde en dàn de poststempel op de achterkant.

" Ja, ik heb het ook gezien." zei Nancy: " Wéér een maand oud ! Die gast begint ferm mijn voeten uit te hangen met zijn geheimzinnige spelletjes ! Ik zou nog liefst hebben dat wij al wég zijn, tegen dat hij eventueel goesting krijgt tóch nog langs hiér te passeren..."

Zonder op zijn reactie te wachten vervolgde zij met glinsterende ogen :" En het zit er inderdaad dik in dat hij achter het net gaat vissen! Ik heb uitgerekend dat een boot, die bij die rijstkakkers vertrekt en onderweg nooit zou stoppen, tien weken nodig heeft om hier te geraken ,in Antwerpen of Rotterdam. Maar met al die rustpauzen in  de tussenhavens kan dat nog gemakkelijk een half jaar duren ! Dan zitten wij al hoog en breed in de Pampas..."

Even overspoelde hem een golf van gelukzaligheid, maar Nancy bracht hem vlug tot de werkelijkheid terug.

" En hoever staat ge met uw Spaans ?...Is het dan feitelijk nog de moeite dat ik de volgende keer deel 2 meebreng van mijn Berlitz-cursus ?"

" Da's een probleem, want voor de moment kan ik alleen nog 's avonds wat leren...José kreeg al langer verbod om mij met de uitspraak te helpen, maar nu lig ik ook overhoop met de aalmoezenier ! " En hij vertelde over de laaghartige censuur door de pilarenbijter op de leuke foto's uit de 'Ciné-Revue' en het misverstand over zijn mogelijke emigratie naar Franco-Spanje...

" Met het vervolg van uw cursus zou het enkel nog erger worden ! Maar met wat ik nu al onder de knie heb, zal ik na mijn vrijlating dààr toch al mijn plan kunnen trekken ! "

" Ha, van vrijlating gesproken: die Rachel heeft mij eergisteren onverwacht een bezoek gebracht...En ze heeft mij in vertrouwen gevraagd of ik u niet zou kunnen opvangen als ge gelost wordt. Ik heb niet gezegd hoe ver het al met ons staat, want daar heeft ze geen zaken mee, maar ik dacht dat wij dat onder ons al geregeld hadden, of vergis ik mij, Joseph ?"

" Neen gij ! Maar ik wist niet hoe serieus gij dat meende hé, en daarom heb ik hààr aanbod in reserve gehouden...Nu schijnt het opnieuw al koek en ei te zijn tussen die twee hartsvriendinnen, en zal Jetje waarschijnlijk liever Rachel dan mij bij haar onder dak nemen...of in haar beddenbak !"

" Bon, dat is dan afgesproken hé ventje! Gij slaapt dus bij mij ! Ten andere, die boot vertrekt dikwijls hals over kop, en daarom moeten de passagiers altijd gereed in de startblokken staan ! "

" En ge zijt héél zeker dat ge niet op de Roger wilt wachten ? Want ik heb geen goesting om het met hem aan de stok te krijgen hé ! "

" Zeg, ik ben tenslotte niet met de Roger getrouwd hé ! En op die laatste zes jaar heeft hij al véél meer naast de pot gepiest dan erin, als ge 't wilt weten ! "

" Als gij het zó ziet, Nancy, en er is geen belet, dan kom ik héél graag bij u logeren: zeker weten ! "

" Bon ! " lachte ze blij: " Dat is dan in de pocket hé ! ...En tussen haakjes: hoe vond ge mijn parfum en mijn pochetteke ? Goed van gedroomd ? Lijk dat we nù staan, zal ik de volgende keer maar iets pikanters meebrengen zeker ? Iets écht van mij ? Wat denkt ge ?..."

" Waw! " deed Joseph terwijl hij wat rood aanliep: " Eén van uw zijden kousen, zou dat gaan ?...Geen nieuwe hé: één die ge toch niet meer kunt aandoen...En er mogen ladders in zitten, wat denkt ge ?"

Nancy lachte met zijn puberale gretigheid: " Ge durft het niet vragen, maar ge zoudt nog véél liever een broekje krijgen hé! ...Wel ik heb er nog een schoon nieuw satijnen in de schuif liggen ,voor speciaal gelegenheden ! "

" Nee-nee ! Niet nieuw ! Eentje dat ge al gedragen hebt ! Echt een van u ! ..."

" Ach zo ! Ik moet zeggen dat mijn grote jongen verdimme rap bijleert ! En wat geeft ge mij in de plaats ?"

" Al wat ge maar wilt ! Geld spielt keine Rolle ! "

" Een pelsen pots ! Daar laat ik verdimme mijn bloot gat voor zien ! "

Plots overstemde de bel alle gesprekken. En vóór de luidspreker alle verdere ontboezemingen onmogelijk maakte, kon Joseph nog juist roepen: " Eerste aankoop na mijn vrijlating ! Beloofd ! "

Voor één of àndere duistere reden kwam de aalmoezenier die avond tóch nog zoete broodjes bakken. Van een dik vel gesproken !! Hij had eens inlichtingen laten nemen, zei hij schijnheilig, over de emigratieplannen van die Oostendse vissers. En inderdaad, er was écht sprake dat die een Vlaamse basis aan het oprichten waren in Brazilië: 'Nuevo Porto de Vitoria', op 300 kilometer ten noorden van Rio de Janeiro...

" Ziet ge wel ! Als ik op tijd vrij kom, vertrek ik mee naar dààr ! Op de administratie van dat bedrijf gaan werken , mét mijn lief ! "

" Wel, bonne chance ! Maar dan zijn er tóch een paar zaken die ge niét goed gestudeerd hebt, hé Petré, toen der tijd op dat atheneum van u !...Bij ons, en zéker op het Oostends college ook, leren wij onze studenten niet alleen de naakte feiten en data over de ontdekking van Zuid-Amerika door de Spaanse en Portugese zeevaarders, maar wij vertellen er ook 'la petite histoire' bij...En zo herinner ik mij dat de katholieke koningen van die twee landen eeuwen geleden dreigden in conflict te komen over al die stukken kust die de conquistadores hér en dér in hun naam inpalmden..."

" En leegplunderden in de naam van hun god, nietwaar ?!"

" Ja, ook dàt...Maar om de vrede te bewaren, zijn die twee vorsten dan bijeen gekomen op het kasteel van Tordesillas,in 't noorden van Spanje , en hebben de Nieuwe Wereld complexloos onder elkaar verdeeld. Ze hebben op een grote globe een rechte lijn getrokken van de noord- tot de zuidpool, ongeveer waar nù de meridiaan van 50 graden westerlengte ligt, dwars door Zuid-Amerika !...Ziet ge dat voor u ?...Wel, al het land ten wésten van deze zogenaamde 'meridiaan van Tordesillas' ging naar de Spaanse kroon, en alles ten oosten daarvan bleef Portugees...Dat laatste omvatte in praktijk héél Brazilië, met als resultaat dat ze voor de moment in Brazilië uitsluitend Portugees klappen..."

" Portugees ?! In Brazilië ?!..."

" Inderdaad, Petré ! " lachte hij gespeeld meewarig: " En het spijt mij dus écht u te moeten zeggen, dat ge dààr met uw kennis van het Spaans dan ook geen knijt kunt aanvangen ! Rien de knots ! Zéro, noppes, niks ! ...Of misschien verstaat ge dat beter: NADA ! "

En verbaasd nagestaard door alle patiënten van de infirmerie schreed de man vrolijk hinnikend het zaaltje uit.