Dan druppelt het in Belgrado. Het waren maar kleine druppels en onze regenvesten gingen weer snel uit. Uit een stad rijden van 1,2 miljoen inwoners is geen sinecure. Wij mochten op de voetpaden rijden; is werkelijk toegelaten. Aanvankelijk was de Eurovelo6 bewegwijzering dik in orde; tot op een bepaald moment????. Maar met twee keer vragen geraakten wij de zeer lange donuabrug over. Wel een zeer smal pad naast het zeer drukke autoverkeer.
Hoe gemakkelijk wij Belgrado verlieten, hoe moeilijk het was om onze weg te vinden in het landelijke Pancevo. Uiteindelijk op de mooie dijk geraakt. Bloemen aller kleuren en geuren, slikken en schorren als uitlopers van de Donau. Gevogelte allerhande. En voorlopig geen gezeur over de slechte gras- en grindbedekkkng van de weg. Weer vele ooievaars gespot, maar wij kijken nog altijd rijkhalsend uit naar de Zwarte Ooivaar. Hij komt hier voor.
Wij moeten de dijk verlaten en dienen weer de baan te delen. Er is een fietspad maar daarop dokkeren we nog harder dan op de dijk. Onze ingewanden moeten echt wat verdragen. Hopelijk zit alles nog op zijn plaats.
Wij zijn al lang blij dat wij een afslag naar de Donau dijk kunnen nemen. Aanvankelijk dik O.K. Maar dan hebben wij Sven Nijs proberen na te doen. Zoekend naar het juiste paadje; bewegend van links naar rechts putten en plassen vermijdend. Geen vijftig meter gewone weg was ons gegund. Hoe wij geen platte band reden is ons een raadsel. En toch was het landschap mooi en pastoraal. Een herder met zijn schapen. Een koewachter met zijn koeien.
Wij komen aan in Kovin, normaal onze slaapplaats voor vanavond. Maar wij moeten morgen een overzet nemen die maar om de drie uren vaart. Indien wij die van 10 uur wensen te halen, moeten wij nog wat doorfietsen. Zo'n 12km. Slapen was aangegeven in de gids. Maar helaas niet in werkelijkheid.
8km verder dan een slaapplaats, wat je moeilijk zo noemen kan. Maar na 96,5 km en een parijsroubaixke achter de rug. Genoeg is genoeg.
Hoe ziet onze dag eruit. Ontbijten tussen 7 en 7u30. Vertrekken tussen 8 en 8u30.
Een koffietje na twee uur. En dan een stop om het uur. Dus in de voormiddag schieten de kilometers goed op. Pick-Nick rond 12u30-13u. Of een leuk restaurantje als het zich voordoet. Onze proviand is nu al jaren ingepakt in onze legendarische IJsboerkesdozen. In de namiddag ook weer een koffietje of een drankje waar cafeïne inzit (voor Joos dan). Wij komen gewoonlijk aan rond 4 à 5 uur. Douchen, wasje, rusten en tijd voor het diner. De weg van morgen voorbereiden.
Een blogje op de tablet krijgen en dan de verdiende nachtrust.
Wij wisten het wel, beste lezer, dat u ook het cyrillisch geschrift kon lezen. Wij daarentegen helemaal niet. Sommige letters kennen wij van een verleden toen wij Grieks leerden. Een P is een R Bvb. Een Y een u.
Het wordt een probleem als de straatnaambordjes enkel in het Cyrillisch zijn of de menukaart. Soms wijs je dan naar de buurtafel en zeg je : ja dat, the same please. Maar vandaag gingen wij in het Bohémien-kwartier Skadarska eten.
Bij de voetbal, gisteravond ( toch leve de Kroaten en Modric) had een Belle Belgradese ( haar moeder, die er ook bij was, een Kroatische had er plezier in dat wij voor de Kroaten supporterden) had ons twee restaurantjes aangewezen als typisch. Wij gingen als ware bohémiens naar Tri Sesir- er waren Drie Hoeden aan de ingang van het restaurant. Haar aanraders hebben wij daar gegeten : Karadjardje en Cevapi.
De vriendelijke kelner vond dat wij al goed Servisch kenden..Sevapi is gemakkelijk te zeggen en Piva ook, dat is bier. Wij zijn Belle dankbaar voor zo'n leuk en romantisch plekje en uiteraard voor het lekkere eten. De muzikale orkestjes maakten het plaatje perfect af.
Vandaag een lazy monday. Wij slapen namelijk twee nachten op een knap ingericht appartementje, pal in het centrum. Door de goede hulp van enkele vrouwen konden wij de eigenares van het appartement vast krijgen. Want wij stonden voor een gesloten appartementsdeur. Wij hadden niet gereserveerd en hadden gewoon een adres uit onze gids. Wat armgebaren, een glimlach al niet vermogen.
De eigenaresse, die een twintig minuten later arriveerde van bij haar thuis, sprak wel vloeiend Engels. Ze had een appartementje op de 4de verdieping. Geen probleem. De fietstassen probleemloos in de lift. De fietsen moesten van haar ook naar boven. De lift te klein, ook als je de fiets rechtop hield. Dus als volleerde cyclocrossers fiets langs de trappen tot de 4de verdieping gebracht, niet gelopen.puf! Puf! Fiets op het voorterrasje met zicht op de mooie verkeersvrije (met banken, bomen en terrasjes) straat.
Dus vandaag gestart met een traag ontbijt. En ons in beweging gezet om kerken en parken en burchten te bezoeken. Gelukkig waren alle musea op maandag gesloten.
Wij hebben nog nooit op zo'n ontspannen en trage manier een stad ontdekt( het was ook rustdag) een koffietje hoog boven de samenvloeiing van de Sava en Donau met zicht op de twee en grootste laagvlakte erachter. Een ijsje op een bankje. Kerkjes met fijne mozaïeken. Een wandeling op de wandelpromenade aan de rand van de Sava. Slenteren door het hooggelegen park, Kalemegdan, osmaans-turks wat betekent "oord van meditatie"
MAAR OOK : SLAGVELD
Want dit park is gelegen aan een overrompelend burchtencomplex. Iedereen heeft hier zijn sporen nagelaten, bijgebouwd en versterkt..... Romeinen, Hongaren, Turken, Oostenrijkers, Serviërs.
Belgrado op het snijpunt van volkeren, culturen en religies. Wij denken dát van Istanboel - Constantinopel- Byzantium . Maar wij schrijven daar nu Belgrado bij.
De twee stromen Sava en Donau scheiden echt twee landschappen : de immense laagvlakte en gebergte en de heuvels aan de andere kant vande rivier. En als je vanuit de bergen kunt domineren, ja dan ben je keizer.
De stromen langs waar het verkeer liep van Turkije naar zeg maar Italië , Hongarij,lopen over deze stad. Bekijk de landkaart nog eens en je ziet het strategisch belang van Belgrado.
Dus als je hier je macht kon vestigen dan had je compleet alles in handen.
Vandaar al het wapengekletter. Maar ook de confrontatie van andere culturen. Een smeltkroes.
En toch zal ons het standbeeld van een gespierde naakte man bijblijven . Hoog bovenaan het burchtencomplex de blik strak gericht naar Novy Belgrado staat hij daar in zijn naaktheid met de vredesduif in zijn ene hand en in de andere het zwaard ten gronde gericht.
Mooi om zo de dag af te sluiten.
Gegroet
Joos en Frieda
P.S. Wie het begin van WOI nog eens wil nalezen: Korneel De Rinck - In Europese velden. Daarin beschrijft hij hoe en waarom in Servië de oorlog uitbrak ..en de dominostenen èèn voor èèn voor de oorlog vielen. Zemun ( voorstad van Belgrado) als "startschot".
