Dag lezer,

Wij zijn nu op een goede 10 km van de Kroatische grens; en wij hadden graag op 16/7 voor de duivels willen supporteren in de finale tegen de Kroaten. Maar ja,alle Hongaren die wij vandaag spraken waren supporter van de Belgen; ze hadden graag verlengingen gezien. Eentje had de vingers gekruist. Maar ook in dit katholieke land heeft dit niet geholpen.

Wij zijn al goed opgeschoten en wij hebben gisteren in een hotelletje geslapen; de camping 7 km verderop was niet tvzeker en dan moesten wij 30 km verder zonder noemenswaardige voorzieningen. De match mochten wij niet missen. En wij hadden ook al 74km op de teller ( en zeggen dat wij kalm zouden starten). Wij sliepen in Kalocsa. Na Estergom de tweede gootste katholieke stad; een begrip in Hongarije.  De stad werd veroverd op de Turken en zoals in vele stadjes hier herbevolkt door kristenen. Een magnifieke barokke kathedraal en al even majestueus  aartsbisschoppelijk paleis en dito museum in felgele kleur ter ere voor de Keizerin Maria Theresia, de habsburgse dynastie. Macht en Glorie.

De hoofdstraat, voetgangersgebied, met in het midden op een mooie rij de aartsbisschoppen in hun paasbeste kostuum en houding. Een colonnade van eerbiedwaardige HEREN. Dat het moge veranderen in de kerk.

Een beetje achteraf een mooi park waar beelden stonden van de geschiedkundige heersers in deze stad. Ook de Turkse hoofdman kreeg hier zijn standbeeld.

De stad is ook de hoofdstad van de paprika. De velden stonden er vol van. Paprika, wij zeggen pepertjes, niet van die pikante. Het is een grote economische activiteit. En wie bracht de Paprika naar hier ..    Ja, ja De Turken. En zeggen dat er nu van de heer Orban geen Turk of andere vluchtende mens het land binnen mag. Een ijzeren gordijn trekt hij op. Frère Orban, één van onze Belgische voormannen, heeft de ketenen van de armen doorgeknipt, toen al.

De tocht naar Kalocsa was zeer mooi. De eindeloze uitgestrekte Hongaarse laagvlakte. Vruchtbaar. Zonnebloemen, koren, aardappelvelden, tarwe...En ook de onvermijdbare maïsvelden.. Wij mogen stilaan spreken van Maïzena-fobie in navolging van de verpaarding van ons  lanbouwlandschap. ( Wij gebruiken haast geen maïzena meer)

De Donau aan onze andere kant blijft er rustig bij en stroomt zijn egale stroom. Het geeft ons ook rust.

Gegroet

Joos en Frieda