Beste Lezer,

Beginnen met een bekentenis. Stereotiep vooroordeel. Als ik aan de Bulgaren denk, denk ik aan de Olympische Spelen. Aan de gewichtheffers. Kloeke mannen met armen als balken. In een outfit die doet denken aan een oud badkostuum. De handen wit getalkt. De kaken bol geblazen. En dan nog een oerschreeuw. Bulgaren.

Welnu zo liepen ze hier niet rond. Integendeel. Wel, fijne mensen zoals jij.

Ruse in de morgen is rustig mooi. Een voetgangers - fietsboulevard van ruim 2 km als centrum van de stad. Dan een fietspad van nog eens 2 km door een park. En dan op weg naar de Brug van de Vriendschap. Plezier van het fietsen is dat je bij grensovergangen alle auto's en vrachtwagens voorbij rijdt. En je wordt nauwelijks gecontroleerd. Soms zelfs het paspoort niet laten zien.

Aan het begin en het einde van de vriendschapsbrug staan aan weerzijde op Romeins lijkende tempeltjes met Ionische zuilen. 1952 ------1954 gedagtekend. Sinds de Romeinen geen brug meer.

Onze tocht zou vandaag 91km lang zijn. Met klimmen van 8 en 10%. En een eerste keer pech. Bij het schakelen ketting geblokkeerd. Spaak kapot getrokken.Hersteld.

Een oud euvel van deze fiets. Nochtans ketting en kamwiel precies vervangen voor deze tocht. Dus nooit meer op het kleinste fietsen. En het lukte die 8 en 10. 

Het parcours : zie voorgaande beschrijvingen; maar dan een landschap zoals achter Leuven - Bertem- de ijssevallei.

De grootschalige agro-Industrie heeft hier toegeslagen. De vrachtwagens rijden de dorpjes kapot. En toch blijft het mooi fietsen. Soms door Natuurparken.

Nog twee zaken die ons opvallen:

- Roemenië is het land van de straathonden. Op alle plekken en plaatsen liggen ze, snuffelen ze rond, lopen ze wat scheef op hun dooie gemak. Werkelijk er gaat geen 100 m voorbij of er is zo'n exemplaar. Ook tussen de dorpen. "Stratiers". En ze doen niks. Ze lopen zelfs weg als je komt aangefietst. Alleen de stuivende wakers van het erf komen jankend en blaffend achtergelopen. Voorlopig nog niet grommend.

- Dat de kerk met hun zilveren koepels de toon zetten, dat meldden wij al. Maar nu ook langs Roemeense wegen komt men mooie kapellen en kapelletjes tegen. Jezus aan het kruis krijgt de centrale plaats.

Gegroet

Joos en Frieda