Andrej Roeblev was een iconenschilder die als een Christusfiguur, symbool staat voor het lijden van het Rusland onder de Tartaarse invallers. Hij is een gekwelde visionair die jarenlang zwijgt en uiteindelijk zijn wil tot spreken - en schilderen - terugvindt. Hij wil meer dan het voldoen aan de conventies en het behagen van zijn opdrachtgevers. Hij wil geen enkel compromis sluiten. Een portret van het leven van de beroemde iconenschilder zonder dat deze ook maar een penseel aanraakt!
---------------------------------
zwijgen , blokkeren, vanuit pijn; vanuit niet meer kunnen ...; vanuit protest, verzet ...
"ik heb het hier gezien, mij moet je niets meer vragen "
Het was een fait divers zoals er elke dag in de kranten staan: Crétéil Bebel, een voetbalploegje van moslims uit een Parijse voorstad, weigerde tegen Paris Foot Gay Club te spelen. De reden? Wat had u gedacht? De islam verfoeit homoseksualiteit.
Gooi ik de term gay bashing te grabbel omdat ik hem voor een futiliteit als een afgelaste voetbalmatch gebruik? Onthoud dan dat voordat de eerste homo in elkaar geslagen werd, er eerst woorden waren die tot onverdraagzaamheid en haat hebben aangezet. Sommige van die woorden walmen ons uit de Heilige Boeken tegemoet, andere weergalmen uit de mond van neanderthalers, nog andere borrelen op uit de keel van populisten die stemmen willen werven bij mensen wier raison d'être enkel bestaat uit angst en vooroordelen.
Homoseksuelen hebben vandaag gelijke rechten. Niemand trekt nog een wenkbrauw op wanneer ze trouwen of minister worden.
De werkelijkheid is anders. Homoseksuele tieners hebben nog altijd de grootste moeite om voor hun geaardheid uit te komen. Depressies en zelfmoordpogingen komen bij hen veel vaker voor dan bij andere tieners. En in de sport zijn ze vaak even ongewenst.
En nu en dan is er ook het woord van een sportcommentator. Hebt u de Ronde van Frankrijk op de VRT gevolgd? .... Zo kwam tijdens een bergrit Robert Millar ter sprake. ... Kent u hem nog? In 1984 veroverde de Schotse berggeit de bolletjestrui en werd hij vierde in het eindklassement. Vandaag is hij een vrouw. Philippa York is haar naam. Samen met haar vriendin zou ze ergens in het graafschap Dorset wonen. José de Cauwer maakte zich eerst vrolijk. Een vrouw? Da's een goeie. Daarna wond hij zich op. Het gerucht deed de ronde dat de omgebouwde Schot langs het parcours was opgemerkt. De Cauwer had hem niet gezien. gelukkig maar, aldus de echo van Michel Wuyts, zulke mensen horen niet in de Ronde thuis.
Toegegeven, transseksualiteit en homoseksualiteit delen niet hetzelfde bed. Maar beide worden door lieden als De Cauwer wel samen in het bedje van de zonderlingen gestopt.
Simon Dasberg was een operrabbijn uit Amsterdam. In 1945 kwam hij om in het concentratiekamp van Bergen-Belsen. Op een dag moest hij de latrines schoonmaken. Hij stond tot aan zijn heupen in de stront. Je hebt je een beetje vuil gemaakt, spotte een SS'er. Nee, niet ik, antwoordde Dasberg, alleen mijn kleren zijn vuil. Wat een subliem antwoord! De SS'er dacht dat hij de rabbijn had ontmenselijkt. Maar het was de rabbijn die de beul liet verstaan dat híj de onmens was. Ik bewonder Dasberg, niet omdat hij joods was, maar omdat hij uit zijn geloof de kracht putte om de lof van de mens te zingen. De mens die overblijft als die zich heeft ontdaan van alles dat hem van de ander doet verschillen.
Aan wiens kant zou .. José de Cauwer staan?
(uittreksel uit de rubriek 'grensganger' door Joseph Pearce in de krant: 'De Standaard' van vrijdag 30 oktober.)
Hilversum (Van onze redactie) 21 juni 2009 - De voltallige commissie die klachten van slachtoffers van seksueel misbruik door katholieke geestelijken behandelt, is in 2007 opgestapt. Volgens de documentaire 'Ontucht in de kerk' van het tv-programma Zembla (Vara/NPS) die vanavond werd uitgezonden, was de verscherping van de kerkelijke regels voor de commissie van de onafhankelijke instelling Hulp en Recht aanleiding om ontslag in te dienen. De verscherpte maatregelen zouden de Kerk meer in bescherming nemen dan de slachtoffers. Ook zou de Nederlandse Rooms-Katholieke Kerk het opstappen van de commissie hebben verzwegen.
... is misschien wel de meest deugdzame persoon die ik ken. Zij heeft zo 'n tien jaar van haar leven gegeven om haar vader op te beuren tijdens zijn gevangenschap in Spandau.
Het leek alsof ze het woord 'vader' niet over hun lippen konden krijgen
Zijn eigen verhouding met de kinderen was heel formeel. .... / ... Ze schudden elkaar de hand zonder elkaar verder aan te raken. .. / .. Het leek alsof ze het woord 'vader' niet over hun lippen konden krijgen. .. / .. De spanning tussen hen was verschrikkelijk. .. / ..
"Een paar kleine meisjes noemen me opa en beschouwen me als een ... ouwe zeur. .. / .. Het lijkt erop dat bij een paar van de anderen nog niet alles verpest is, maar over het algemeen is het te laat."
"Het was onmogelijk het met ze uit te praten", zei hij.
Jesús de Rosario: La Paz que llevo dentro (rondeña) door Jesús de Rosario, gitaar - Karonte Distribuciones 7711 - [0:04:22] ---> een nummer uit onderstaande cd;
De voorzitter van de medische commissie van de Fifa, Michel D'Hooghe, misbruikt de Wereldgezondheidsorganisatie'. Dat Michel D'Hooghe met hart en ziel de vaccinatie van voetballers blijft verdedigen, brengt hemzelf steeds meer in nauwe schoentjes.
D'Hooghe belichaamt dat geld voor de ethiek komt. alle schone schijn kan dat niet verhullen op momenten dat het menens is.
We dansten het ene nummer na het andere, zonder te stoppen, een milonga die haar sierlijke bevalligheid nog meer benadrukte en diverse tango's van Pugliese die haar even met hun droeve dweepzucht leken te overrompelen. Ik weet niet hoelang we er zijn gebleven, want de tijd die een klok aangeeft is een ander soort tijd.
Op een gegeven ogenblik dook er naast ons een Afrikaanse jongen op, zo'n straatventer die ineens voor je staat met een enorme bos rode rozen in zijn armen. Er lag een witte glimlach op zijn gezicht. Hij leek doodvermoeid van alle afwijzingen van stelletjes in dure restaurants en cafés die de andere kant op kijken zodra ze hem zien. Als gefascineerd keek zij naar de bloemen. Een aarzelend lachje verscheen op haar lippen, zo rood als de rozen die de jongen aanbood. Zonder mijn arm om haar middel los te laten stak ik mijn hand in mijn broekzak, haalde er twee briefjes uit en stak ze hem glimlachend toe. Hij keek weer naar de bos bloemen. Alsof de keus heel moeilijk was, haalde hij er een gave, bijna nog dichte roos uit en overhandigde die aan haar.
Een communicatie met God (het Leven) via de vijf zintuigen. Geen uitschakeling van het lichaam dus. Je moet geen schim zijn van jezelf om tot God te komen. Geen 'etherische mens', maar een mens die geaard, geworteld is.
Ons lichaam is de beste vriend van onze ziel en onze zintuigen zijn heilige poorten.
Door het aardse (te omhelzen) kom je tot het hemelse.
