sainte Marie : aan mijn groot-moeder Maria van Riet
O Maria, "Sterre der Zee", zie mij hier neergeknield voor Uw genadetroon, waar reeds ontelbare minnaren van Uw moederhart de grootste gunsten door U hebben ontvangen; waar Gij voor de bedroefden troost, voor de noodlijdenden hulp, voor de zieken genezing, voor de zondaars vergiffenis verkrijgt.
O liefste Moeder, ik kom thans tot U met het grootste vertrouwen. De menigvuldige wonderen die hier op Uw voorspraak geschied zijn, vervullen mij, ellendige zondaar, met de zoetste hoop, dat Gij, Moeder van barmhartigheid, ook mijn bede zult verhoren. Ja, ik smeek en bid U, o zoetste Moeder, o genaderijke "Sterre der Zee", laat mij van hier niet weggaan zonder verhoord te zijn. Gij kunt mij helpen, gij zijt immers de machtigste na God; gij wilt mij helpen, omdat Gij zo vol liefde zijt voor al Uw kinderen.
Herinner U, o goedertierenste Maagd, dat het nooit gehoord is, dat iemand die vertrouwvol tot U zijn toevlucht nam, door U verlaten is; zou ik dan de eerste ongelukkige zijn, die Gij onverhoord van U liet heengaan? Neen, neen, o goede Moeder, op deze heilige plaats zult Gij, door uw alvermogende voorspraak, mij hulp in mijn nood en troost in mijn lijden verwerven.
La Dormition et l'Assomption de Marie (cf. 2 R 2.11 ; Tradition ; LG 59)
Dormition de la Mère de Dieu monastère russe Ouspenskij, Rome
Voici le quatrième Mystère, l'Assomption de Ma Mère Bien-Aimée. Sois bénie et médite...6.12.89 Je suis venu dans ce Saint Coeur, image et ressemblance de Mon Sacré-Coeur, pour devenir le Dieu-Homme afin que Je suive Ses pas et que, plus tard, Elle suive les Miens. J'ai dit qu'Elle et Moi avons tout partagé jusqu'à la Croix ; Notre Union était si intimement parfaite que Nous n'avions pas besoin de parler, car la seule et unique expression était dans Nos Coeurs ; Mes paroles et Mes pensées n'avaient pas besoin de lui être transmises en Mon absence ; dans le suprême pouvoir de Mon Saint Esprit, tout était connu d'Elle ; dans Son Coeur virginal, tout était connu d'Elle, puisqu'Elle possédait Dieu et que Dieu La possédait. De cette manière, Sa nourriture quotidienne était la Volonté du Père Eternel. 25.3.96 Ses pensées, depuis le jour de Sa Conception furent toujours en union avec Mes pensées ; Son Coeur, en totale soumission à la Volonté de Mon Père, était une prière incessante, un incessant hymne d'amour, une adoration envers Moi, votre Dieu trine mais Un dans l'unité de l'essence. 3.4.96 Oui, le Coeur Immaculé de Ma Mère est uni au Mien. Je désire de chacun de vous la dévotion que mérite Son Coeur Immaculé. Tu vois, Ma fille, comme Nos Coeurs Divins sont couverts d'épines par les hommes qui ne Nous montrent qu'ingratitudes, sacrilèges et manque d'amour : tel est l'ensemble de leurs péchés. Vassula, Moi, qui suis le Verbe, Je L'aime et Je La respecte. Je désire de vous que vous vous approchiez de Ma Mère et que vous L'honoriez comme Moi Je L'honore. Je désire que chaque genou fléchisse pour L'Honorer. Je désire que vous priiez le Rosaire et que vous saluiez votre Mère Sainte. Je veux que vous répariez vos péchés, en Lui demandant de vous enseigner. 25.1.88
De lente kwam als een kermis die ineens de heele wereld verblijdt; en van eersten af waren de buitenmenschen haar zoo gewend alsof er nooit geen kwade dagen geweest waren. Zij en voelden niet, de landlieden wat er in en rond hen veranderde of gebeurende was, maar ze genoten van het nieuwe leven, van den nieuwen groei in 't schoone voorjaar; ze leefden het zonnefeest meê zonder verwondering om hun eigen, opgeruimde blijheid en de blijheid van heel den buiten, - want ze was verwacht, de lente: ze kwam immers alle jaren op gestelden tijd.
Palmen-Zondag! De Paaschzonne!
De gang naar de kerk, naar de hoogmis, geleek een zegetocht met groen. Boeren en boerinnen, knechten en meiden, oud en jong, elk droeg zijn takje bosseboom. Z'en verdoken hem niet, maar droegen den groenen twijg hoog op, welgezind en preusch omdat hij zoo groot en zoo groene was
Zoals twee boten uit elkander glijden die kangen tijd tezaam gevaren zijn, laat ons dan zo scheiden. Laten we de pijn van wrange woorden, als het kan, vermijden.
Jij gaat, je wendt met ongeduld de steven gespannen koers je naar een andre kust, herademd, dat ik achter ben gebleven Ik vier het anker: k meer de kiel ter rust.
t Was schoon zoals wij streefden, eensgezind, de wind in t zeil, den hemel in de ogen, de zilte roep van woord en wederwoord
Een onverhoedse rukwind stuurt je voort, verder en verder - k Tuur je na, bewogen: diierbare boot, vaar wel en voor den wind!
De lente kwam als een kermis die ineens de heele wereld verblijdt; en van eersten af waren de buitenmenschen haar zoo gewend alsof er nooit geen kwade dagen geweest waren. Zij en voelden niet, de landlieden wat er in en rond hen veranderde of gebeurende was, maar ze genoten van het nieuwe leven, van den nieuwen groei in 't schoone voorjaar; ze leefden het zonnefeest meê zonder verwondering om hun eigen, opgeruimde blijheid en de blijheid van heel den buiten, - want ze was verwacht, de lente: ze kwam immers alle jaren op gestelden tijd.
Palmen-Zondag! De Paaschzonne!
De gang naar de kerk, naar de hoogmis, geleek een zegetocht met groen. Boeren en boerinnen, knechten en meiden, oud en jong, elk droeg zijn takje bosseboom. Z'en verdoken hem niet, maar droegen den groenen twijg hoog op, welgezind en preusch omdat hij zoo groot en zoo groene was.
Un plancher ....c'est tout bête un plancher.
