Het koninklijk theater is gelukkig voorbij, nu kunnen we weer tot de werkelijkheid terugkeren.
Hier in de Eifel was het gisteren 21 juli zeer druk, de boeren hebben allemaal het hooi binnen gehaald, de hele dag reden de traktoren zwaar beladen met hooiballen hier voorbij. Vroeger heb ik steeds demonstratief op 21 juli de tuin gemaait, dat kan ik jammer genoeg niet meer omdat mijn lichamelijke krachten het niet meer toelaten maar de boeren hebben nu hun minachting getoond voor het eenentwintig juli theater.

Groetjes,
Kartuizer.Ps. wie in deze prachtige natuur woont mag werkelijk niet klagen, druk tweemaal op bovenstaande foto voor een vergroting.

Juicht, belgen juicht, taaie Flup zit op de troon. We gaan nog wat te lachen krijgen. Meer wil ik daarover niet zeggen.
Wat mij meer ter harte gaat, is onze strijd tegen het groene gif islam. Na de Antwerpse Blokkendoos afaire moet het iedereen wel duidelijk geworden zijn dat deze strijd een prioriteit is. De krijsende kopdoekwijven moet eindelijk het zwijgen opgelegd worden en vooral de imams die niet aarzelen zelfs kinderen te misbruiken om hun voormiddeleeuwse leer te verbreiden. De reactie van de Antwerpse magistraten is belachelijk, men had kordaat moeten optreden en de kopdoekwijven van het schooltje moeten verdrijven met politiegeweld.

Negentienhonderd 44 van de vorige eeuw rolden dan de tanks van de bevrijders ons dorp binnen, het waren geen Amerikanen maar Canadezen.
De volgende dag om acht uur werd onze keukendeur die uitkwam op het koertje ingetrapt en vier of vijf mannen in civiel met witte banden rond hun mouw, bewapend met Mosergeweren kwamen binnen, ze kwamen mijn vader ophalen die tijdends de Duitse bezetting bij de Fabriekswacht was geweest, als kind had ik steeds begrepen dat het zijn taak was de fabrieken tegen sabateuren te bewaken, hij moest nu zijn Fabriekswacht uniform aantrekken en zo werd hij meegenomen. Een jaar later werd hij veroordeeld tot negen jaar dwangarbeid in de kolenmijnen van Eisden.
Op school werd ik door sommige jongens uitgescholden als zwartzak en als ik boodschappen moest gaan halen werd ik door andere jongens achterna gelopen die zwartzak tegen mij riepen en met stenen naar mij wierpen. Dat was in Hemiksem 1944.
Toen ik enkele weken later met mijn vijf jaar jongere broerje die dus drie jaar oud was voorbij het politiecomisariaat kwam dat toen gevestigt was onder het gemeentehuis, sloeg de naoorlogse komisaris die daar voor de deur stond met een regel op het hoofd van mijn broertje en schold hem uit voor zwartzak, mijn broerje begon te huilen. Thuis vertelde ik mijn moeder wat er gebeurt was, zij trok haar jas aan en stormde naar het politiecomisariaat,ik haar achterna, de heldaftige komisaris zat achter zijn burea en zonder verder iets te zeggen gaf mijn moeder hem een draai om de oren, zijn kepie viel hem daarbij van het hoofd blijf in het vervolg met uw poten van mijn kinderen af, zei mijn moeder toen en ze nam mij bij de hand en trok mij mee naar buiten.
Als men als kind zulke dingen heeft meegemaakt, die in het belgenland plaats vonden kan men voor dit land geen greintje respect meer opbrengen.

Kartuizer.

Als we nu een brood willen, gaan we naar de bakker of naar de supermarkt en we kopen zoveel brood als we willen. Tijdens de Duitse bezetting 40-44 was dat helemaal anders. Het brood was zoals vele andere producten gerantsoeneerd, voor ons gezin van vier personen hadden wij toen recht op èèn brood van 800 gr. per dag en zonder zegeltjes kreeg men bij de bakker geen brood en zelfs als men geld en zegeltjes had moest men nog geluk hebben, de meelvoorraad die de bakkers kregen was zeer beperkt en zo kon de bakker maar een beperkt aantal broden per nacht bakken. Om 7 uur 'smorgends ging mijn oudere broer aanschuiven voor de bakkerij die eerst om 8 uur de deur opende om half acht ging ik hem aflossen en om acht uur was het dan zover. Met het nog warme brood spoedde ik mij dan naar huis, daar werd het dan in vier delen verdeeld  want snijden kon men het niet, mijn deel werd dan nog eens in twee delen verdeeld, één deel voor 'smorgends met de bovenste korst  en één deel voor het vieruurtje  met de onderste korst  als ik van school terugkwam. Deze delen werden dan met margarine en dikke appelstroop bestreken. Natuurlijk ging ik steeds naar school met een nog hongerige maag.
Ook aardappelen waren er nauwelijks te krijgen, het grootste deel van de oogst werd naar Duitsland vervracht en wat dan nog overbleef moest men duur betalen. Wij hebben vaak aardappelschillen gegeten, die werden dan grondig gewassen en gekookt dan werd er stamppot van gemaakt met worteltjes. Die worteltjes kregen we van een buurman die ze in zijn tuin had staan.
Wie na 1944 geboren is kan zich amper voorstellen hoe dat toen was. Nu nog heb ik een groot respect voor een brood en geniet ik nog van een boterham met boter en bruine suiker, iets wat voor de moderne mens van nu maar zeer armoedig is maar toen was dat een luxe.

In het huidige Griekenland 2013 heersen deze toestanden weer, en nu niet wegens een Duitse bezetting maar door het geknoei van de EU potentaten die bezig zijn heel Europa in een armenhuis te veranderen.

Kartuizer.

De wereld staat inderdaad op zijn kop, aan de geachte lezers van mijn blog wil ik volgende raad geven
" Geliefde broeders en zusters, (ja, de oude pastoor steekt in mij nog drin) geloof niet alles, of beter niets van dat wat U in de pocokranten te lezen krijgt en zeker niet dat wat U op TV te zien en te horen krijgt. We worden dagelijks belogen en bedrogen. Als U de waarheidsgetrouwe berichten wil lezen, lees dan de blogs die U bij Nageltjes vindt."

Houten Klaas wordt nu over enkele dagen de nieuwe koning der zogenaamde belgen, we krijgen dan een afgedankte koning, drie koninginnen die we van onze karige pensioenen en duur verdiende arbeid betalen moeten. Ik zelf heb mij nooit als belg betracht, wees Vlaming die God Vlaming schiep was steeds mijn parool voor een koning van een kunstmatig belgenland heb ik nooit respect gehad, mijn ideaal was steeds een Vlaamse Republiek, omdat ik Vlaming ben en geen belg.

Of ik nog ooit als 77 jarige deze Republiek Vlaanderen zal mogen begroeten betwijfel ik zeer, er zijn teveel Vlaamse volksverraders in de Vlaamse politiek.

Groetjes,
Kartuizer. 

Ja, er zijn nog eerlijke mensen. Daar mijn computer afgestort was, was ik ook de Grote Vandale kwijtgeraakt, ik had die CD enkele jaren geleden gekocht omdat ik teveel Duitse woorden in mijn blog schreef. Nu wou ik de CD opnieuw installeren maar de activeringscode werd niet meer aanvaard. Ik nam dan contact op met Van Dale en reeds de volgende dag kreeg ik antwoord men stuurde mij electronisch de nieuwste versie van de Van Dale die ik kon douwnladen en nu heb ik het woordenboek weer in mijn Computer, helemaal gratis en dan nog de nieuwste versie. Er zijn dus echt nog wel firmas die niet alleen op geld uit zijn. Een grote pluim voor Van Dale.

Ik moet Jutta en ook Victor wel gelijk geven wat de Vlaamse kwestie betreft, ik heb er ook niet veel hoop meer in en gelukkig heb ik geen kinderen en kleinkinderen.

Groetjes,

Kartuizer.

Gisteren, zondag werd de heilige stilte in mijn huis verbroken door de heerlijke klanken van de symfonie nr.5 van Ludwig van Beethoven en zijn konzert voor klavier en orkest enzv. enzv. Ik heb deze klanken al honderde keren gehoord en toch zijn ze telkens weer nieuw. Onze westerse cultuur is fantastisch. Om de miserie die op het ogenblik in onze huidige wereld heerst een beetje te vergeten is het goed zich terug te trekken en een paar uurtjes te luisteren naar onze grote componisten.
De dagelijkse berichten die ik lees, voorspellen niets goeds, de hele wereld schijnt op zijn kop te staan en overal waar er onlusten zijn, zijn het de moslims die deze veroorzaken, deze middeleeuwse ideoten hebben zich als doel gesteld de totale mensheid voor hun schijngod te laten knielen. Ik heb het niet voor mogelijk gehouden dat dit in de eenentwintigste eeuw nog mogelijk zou zijn. Ik kan alleen maar hopen dat Gerald Celente gelijk zal krijgen en dat dit groene moslimvirus tenminste uit Europa in 2016 zal verbannen zijn.
Het is tijd, terug te keren naar onze Christelijke  waarden en normen ik meen niet de Vaticaanse normen want de nieuwe paus Franciscus, die meent dat Christenen en moslims de gelijke god aanbidden verloochent daarbij de God van de bijbel. Hij moet dan wel eens verklaren waarom de moslims overal de Christenen afslachten. De Christelijke normen zijn; gij zult uw naaste lief hebben als je zelf, gij zult niet moorden, gij zult niet stelen en niet begeren de vrouw van je naaste, gij zult niet liegen en bedriegen.
Wanneer alle mensen volgens deze Chistelijke normen  zouden leven, zou onze aarde een paradijs zijn. Maar daar niet alle mensen, mensen van goede wil zijn zal dit wel nooit werkelijkheid worden, er zijn tevelen slechtwilligen.
Over de belgische en de Vlaamse politiek wil ik vandaag niets zeggen, ik heb er de buik van vol.

Kartuizer.

Nadat ik enkele uren genoten heb van Thschaikowskys doornroosje enzv. wens ik alle lezers van mijn blog een aangename zondag, en nu met zon. Het is wel jammer, dat wij ons in ons eigen land niet meer zo thuisvoelen maar dat is wel een beetje onze eigen schuld, omdat wij in het verleden bij de stembusgang onze stem aan de foute partij hebben gegeven. Deze fout kunnen wij in mei 2014 corrigeren door dan onze stem aan die partij te geven die steeds trouw is gebleven aan haar doelstelling, namelijk het belang van Vlaanderen en het Vlaamse Volk te verdedigen. Elke Vlaming die het hart op de juiste plaats heeft, weet dat deze partij Het Vlaams Belang is. Laat u niet langer beetnemen door zogenaamde vlaamsnationalisten die in werkelijkheid belgiscisten zijn.

Groetjes,
Kartuizer.

Veel belangstelling was er in Vlaanderen niet te merken, vele Vlamingen schijnen geen Vlaams hart meer te hebben. Het kan ook zijn, dat er in Vlaanderen al teveel import leeft. Onze voornaamste strijd is niet deze voor de onafhankelijkheid maar tegen de moslimizering en dat geldt voor heel Europa. Wat willen we dan met een Vlaamse republiek waarin de moslims het voor het zeggen hebben? Wat wil Vlaanderen met Brussel dat door moslims gedomineerd wordt? Wat wil Vlaanderen met kopdoek mandatarissen.
Dat de partij van Bart Dewever dezelfde weg opgaat als de voormalige voksunie is nu wel meer als duidelijk, het NVA is geen Vlaams Nationale partij, deze partij werd opgericht om het Vlaams Belang ten gronde te richten. Ik hoop, dat in mei 2014 eindelijk de echte Vlamingen hun stem aan het Vlaams Belang zullen geven, omdat deze partij de enige is, die steeds rechtlijnig het belang van Vlaanderen en van het Vlaamse Volk verdedigt heeft.

Kartuizer.

Dankbaarheid is in onze moderne samenleving een vreemdwoord geworden.
Ik heb deze zondagavond genoten met de Pastorale van Beethoven en mijn dagelijkse trappist en enkele glaasjes Spaanse wijn en een paar sneetjes Franse Emmentaler.
Ik heb daarbij een enorme behoefte mijn dankbaarheid te betuigen aan de mensen die mij dat allemaal mogelijk maken, natuurlijk eerst Ludwig van Beethoven, en dan de trappisten die dat lekkere bier brouwen en de Spaanse wijnboeren en de Franse kaasboeren die de lekkere kaas maken.
Ik meen, dat wij dankbaar moeten zijn voor alle lekkere dingen die wij dagelijks nog kunnen genieten, ons dagelijks brood en de bakker moeten danken voor zijn nachtwerk, en vele vele andere lekkernijen die wij dagelijks nog kunnen kopen.
 
Groetjes,
Kartuizer.

Sommige lezers dachten reeds dat ik naar de eeuwige jagtvelden vertrokken was omdat er enkele dagen geen bericht meer kwam, maar zo is het niet. Ik was een paar dagen met andere dingen bezig, ik moet het ook allemaal zelf doen, poetsen, koken, boodschappen halen enzv. enzv.
Verleden woensdag heb ik een paar nieuwe voeten gekregen, de medische pedicuur was op bezoek, nagels knippen en voeten masseren, het was heerlijk, hoe een krachtige maar zachte vrouwenhand mij de voeten masseerde, ik heb wel door het celibaat een en ander verpast. Anderzijds heb ik geen gendarm in huis.
Natuurlijk heb ik dagelijks de nieuwsberichten gelezen, die niet zeer hoopgevend zijn, ook de berichten over de Vlaamse politiek, die ik hoe langer hoe minder begrijp. Het zal wel zo zijn, zoals onze vriend Guido V.A. gisteren in zijn blog schreef dat de Vlaamse republiek wel een mooie droom zal blijven die niemand van ons nog zal meemaken. Victor wist dat reeds lang geleden.
Volgende week wil ik verder gaan met de anekdoten uit mijn kinderjaren, als men ouder wordt denk men graag aan die tijd terug, een tijd die nooit meer terugkomt, ik hoop dat de lezers van mijn blog daar begrip voor hebben.

Groetjes,
Kartuizer.

Ach, Victor door een betrouwbare persoon werd mij gezegd dat het stelen van de wittebuiken en appels helemaal geen zonde was. Ik ging toen biechten bij de Eerwaarde Heer Verboven, hij was onze onderpastoor en hij woonde in een huis tegenover de kerk, en hij had wel een moestuintje waarin hij zijn eigen groenten kweekte maar geen boomgaard. Jean zal het mij mischien kwalijk nemen, dat ik de heer Verboven de titel Eerwaarde Heer geef, maar volgens mij heeft hij deze titel echt verdiend. Ich biechte dus bij hem mijn bezoeken in de boomgaard van den dikke pastoor, de heer Verboven keek mij aan en glimlachte, jonge, zei hij, dat is helemaal geen zonde, als je honger hebt zoals de meeste mensen in deze oorlogsjaren en je haalt wat te eten uit de boomgaard van de pastoor, die toch al deze kerzen en appels niet kan eten dan is dat geen zonde, denk toch aan de vogels, die pikken toch ook in de kerzen en de krieken en de appels van de pastoor. Ik kon dus met een gerust geweten uit de biechtstoel gaan.
Ja, Jean ik geloof dat wij zeer veel gemeen hebben, dat dacht ik reeds, toen ik je destijds bij Angeltjes verdedigde, alhoewel Ray terrecht vond dat je kommentaren soms te hevig en te lang waren. Maar elk vogeltje zingt zoals het gebekt is.

Zoals steeds wens ik alle bezoekers van mijn blog een aangename zondag en ik hoop dat ze allemaal droogvoets in hun huizen komen.

Kartuizer.

Daar ik steeds meer de buik vol heb van de belgische politiek wil ik mij een beetje meer beperken op de anekdoten uit mijn kinderjaren, met af en toe wel een vleugje politiek kommetaar. Hier gaan we dan:
De klub der zondaars 1:
Toen ik op 1mei 1943 zeven jaar oud werd was ik volgens de katholieke leer tot de jaren van verstand gekomen was en dus ook zondaar was. Vanaf 7 jaar kon men reeds zondigen en moest men deze zonden dus ook regelmatig biechten.
Ik werd toen opgenomen in de klub der zondaars. De aanvoerder van de klub was mijn 6 jaar oudere broer Michel en ik was toen het vijfde lid in de klub.
Wij woonden toen in Hemiksem in de Kerkstraat 72, tegenover het kerkhof, wat nu begraafplaats heet, maar toen hete dat nog kerkhof. De pastoor in Hemiksem was in de volksmond bekend onder de naam: " Den dikke pastoor" Den dikke pastoor woonde in de pastorie achter de kerk en hij had een zeer grote boomgaard met vele fruitbomen. 
Op deze boomgaard hat de klub der zondaars het afgezien, wij hadden in de haag een gat gemaakt, van de straat uit kon men dat niet zien en daar ik de kleinste was moest ik door dat gat de boomgaard binnenkruipen, ik kreeg dan een korfje mee en dat moest ik dan in de kerzentijd vol met wittebuiken vullen en in de herfst als de appels rijp waren met blozende appels. Dat ging een tijd lang goed, maar op zekere dag ging het fout, het was in de kerzentijd, ik was zoals steeds binnengekropen maar daar lag onder een boom in korte broek den dikke pastoor te slapen, hij snurkte zelfs. Ik schrok mij te barsten bij die dikke behaardige benen, onwillekeurig dacht ik aan de duivel die ons  zuster Apalonia steeds afschilderde. Snel ben ik naar de uitgang gekropen met een leeg korfje en niemand heeft mij ooit kunnen overtuigen er nog eens weer in te kruipen, een betere vlogelschrik als den dikke pastoor had men niet beter kunnen bedenken.
Daar ik mijn moeder alles kon vertellen, vertelde ik haar ook mijn belevenis in de pastoor in de boomgaard. Mijn moeder was een ruimdenkende vrouw, zij zei mij toen: "Jonge, je mag je niet blindstaren op mannen met prachtige gewaden en potsierlijke uniformen, het zijn allemaal maar mensen zoals wij, die regelmatig pissen en kakken moeten ook dan als zij zich paus, koning, minister of wat ook noemen. "

1995 was ik met drie duitstalige vrienden op bezoek in Antwerpen, daar ik hen de echte warme Brusselse wafels met kriekskes wou laten genieten hadden we plaats genomen in kleine maar goede wafelbakkerij. Aan de tafel naast ons zaten drie damen met schoothondjes, die mij opvielen omdat zij voor hun hondjes een bordje met pralinen bestelden. Toen deze damen hoorden, dat wij duits spraken, begonnen zij hororrverhalen te vertellen over de moffen, zij dachten natuurlijk dat wij (ik) dat niet verstonden. Toen ik de rekening betaald had, stonden wij op en naar de damen gekeerd, wenste ik hen nog veel plezier met hun kuttenlekkertjes, natuurlijk in het Nederlands, de monden van de damen gingen wijt open maar er kwam niets uit. Natuurlijk hadden ze zo iets van mij niet verwacht, ik was tenslotte als priester herkenbaar, wel niet in soutane maar wel met priesterhemd en romeinse kraag. De uitbater van de zaak kon zijn lachen amper bedwingen.
Hopelijk heb ik nu niemand beledigd.

Groetjes,
Kartuizer.

Mijn oprechte dank aan Marnix voor zijn compliment. Ik heb echter vergeten te vermelden dat ik maar een huur van 175 euro betaal, maar ik woon dan ook in een huis dat in 1904 gebouwd werd, dat is geen luxe, maar ik heb hier wel een grote boomgaard en daar het een alleenstaand huis is kan ik als ik een konsert van Beethoven wil horen het volume zo luid stellen als ik wil, het stoort niemand, ook niet midden in de nacht. Parkeerplaats heb ik voor het huis voor 8 autos en dat heeft ook niet iedereen. Het is hier een oase van rust en vrede en, wat wil men meer op zijn oude dag?
Ik vergat ook nog te zeggen, dat ik dagelijks nog een paar cigaretjes rook maar een 77 jarige die als 16 jarige zijn eerste cigaret rookte en nu nog geen longkanker heeft en gezond is, mag dat wel. Niet dat ik reclame wil maken voor het roken, want alle jonge mensen wil ik zeggen, begin er niet mee, het is veel te duur en de staat is de grote melkkoe, het gaat om miljarden jaarlijks, de werkelijke prijs van een pakje van 25 cigaretten is amper 20 cent. 

Ik zou nog meer willen zeggen, vooral wat de politiek betreft, maar dat komt wel bij een volgend bericht. Kort en bondig moet een bericht zijn en blijven.

Groetjes,
Kartuizer.

Alle bezoekers van mijn blog wens ik een aangename zondag, hopelijk met ook een beetje zon.
Bijna dagelijks lees ik in onze kranten, dat de armoede steeds groter wordt, niet in Griekenland of in Spanje, maar in ons belgenland. In dezelfde kranten lees ik dan, dat wanneer de zon eindelijk eens schijnt, de autobaan naar de kust totaal verstopt is. Dan, is plots de benzinne en de diesel niet te duur. In diezelfde kranten lees ik dat er nogal wat liefhebbers zijn voor gespecializeerde nummerplaten waar ze wel 1000 euro voor over hebben.
Gisteren zaterdag haalde ik mijn wekelijkse boodschappen, eerst bij Delhaize en dan bij Aldi. Ik verbaasde mij over de vele overvolle winkelwagens die naar dure nieuwe autos gesleept werden, ook bij Aldi. Waar is dan die armoede?
Ik kom als alleenstaande de maand rond met een pensioentje van 907,26 euro. en ik kom daarmee goed rond alhoewel ik ook mijn autobelasting en verzekering moet betalen en ik ook alle twee maanden een rekening van Belgacom van 140 euro voor mijn telefoon en internetaansluiting krijg en ook de stroomrekening van Electrabel die mij elke maand 70 euro kost. Al deze rekeningen worden echter correct betaald. En ik heb meer als genoeg te eten en te drinken, een flinke staek komt wel wekelijks op het menu en dagelijks kan ik nog mijn trappist en enkele glaasjes wijn drinken. Maar, ik woon niet in een luxevilla en sta ook niet tweemaal per dag onder de dusche en mijn Volkswagen Golf CL is 23 jaar oud maar hij rijdt nog als nieuw en ik kom met hem zonder bemerkingen door de jaarlijkse automobielinspectie. Van jongsaan heb ik geleerd, dat men moet roeien met de riemen die men heeft en dat men niet boven zijn stand mag leven. Als men zich aan deze wijsheid houdt komt men nooit in de problemen.

Groetjes,
Kartuizer.