Ik ben Renilda, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lady x.
Ik ben een vrouw en woon in Genk (Belgiè) en mijn beroep is Huisvrouw.
Ik ben geboren op 03/08/1956 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Mijn verzameling heksen , computer , bloggen.
Er zijn haltes met een gelukkig weerzien , en haltes met een droevig afscheid
Als we geboren worden stappen we op de trein , en ontmoeten onze ouders , en denken dat ze de hèle reis bij ons zullen blijven .
DE REALITEIT IS ECHTER ANDERS !
Ze stappen af in een station en laten ons achter in de trein , zonder hun gezelschap , liefde en genegenheid .
Maar er stappen andere mensen op . Mensen die voor ons hèèl belangrijk zullen zijn tijdens de verdere reis
Het zijn onze broers en zussen , onze vrienden en al de mensen die van ons houden .
Voor sommigen is de reis een leuke uitstap , voor anderen is het een droevige reis met zware bagage . Nog anderen staan steeds klaar om te helpen .
Sommigen laten een grote heimwee achter ......... anderen stappen in , en onmiddellijk terug uit , en geven ons enkel de tijd om hen vluchtig te kruisen .
Soms zijn we verrast dat bepaalde medereizigers , waarvan we houden in een ander rijtuig gaan zitten , en ons alleen laten reizen , natuurlijk houdt niemand ons tegen , om hen in het ander rijtuig te gaan opzoeken .
Soms kunnen we echter niet naast hen gaan zitten , want die plaats is al ingenomen
dat is niet erg , zo is de reis nu eenmaal : vol dromen en verrassingen , vol ontmoeten en afscheid nemen , meevallers en ontgoochelingen ........
MAAR ER IS GEEN TERUGREIS !
Laat ons de reis zo aangenaam mogelijk maken Laten we proberen onze reisgenoten te begrijpen , en laten we zoeken naar de mooiste kanten , van elk van hen .
Weet dat er op elk moment van de reis , èèn van onze reisgezellen ons begrip nodig kan hebben , ook wij kunnen op een bepaald moment , nood hebben aan iemand die ons begrijpt
Het grote mysterie van de reis is , dat we niet weten wanneer we zullen moeten uitstappen, we weten ook niet wanneer onze reisgezellen zullen afstappen zelfs niet degene die naast ons zit .
Ikzelf , ik denk dat ik hèèl droevig zal zijn , als ik moet uitstappen , ik ben er zelfs zeker van .
het afscheid van alle mensen die ik ontmoet heb in de trein , hen achter laten , zal pijnlijk zijn .
Maar ik ben er zeker van , dat ik ooit zal aankomen in het Centraal station , en dat ik hen daar zal terug zien , met vèèl meer bagage dan waarmee ze vertrokken zijn .
LAAT ONS ER EEN MOOIE REIS VAN MAKEN !
Laat ons ervoor zorgen dat we mooie herinneringen achterlaten op het moment dat we uitstappen !