We hebben rustdag (weeral) in Fairplay, een oud goudmijnstadje, na 2 dagen gestaag klimmen van Pueblo op 1666 meter naar 3300 meter.Ik weet wel dat de renners in de Ronde dat op een paar uurtjes aflappen maar het zijn dan ook beroeps!!!!! Gisteren reclameerde mijn linker knie en de laatste km moest ik afwisselend stappen en fietsen. Een dagje rust doet dan wel goed. Morgen moeten we nog 300 meter omhoog over de Hoosierpas (3647), het hoogste punt op onze tocht. Het is hier erg koud en vooral 's nachts, te koud om te kamperen. Dus zitten we in een Motelleke. En weinig zuurstof, dat maakt het fietsen nog moeilijker. Maar wij oudjes geraken er wel. Jos beter dan ik, die is niet te kloppen met klimmen en moet dus dikwijls wachten op mij. Maar het is hier weer heel mooi, er ligt nog sneeuw op de bergen, er wordt nog geskied. Eergisteren hebben we in een Gosttown gelogeerd. Het dorpje leek wel uitgestorven, gelukkig was er 1 vriendelijke Amerikaan die ons binnen liet slapen omdat het :1 te koud was en 2, er een Moumtainlion was gesignaleerd en hem in zijn tuin had gehoord de nacht ervoor. Ik loop al een paar weken rond met een gesprongen onderlip van de zon, maar het wordt altijd maar erger wat ik er ook aansmeer. Dus was ik het vanmorgen moe en ben naar de plaatselijk kliniek geweest. Weer heel vriendelijke mensen en mijn verhaal was weer interessanter voor hen dan mijn lip. Toen ik wat later met een voorschrift voor antibiotica en wat staaltjes zalf buiten stond was ik 124$ armer!!!!!!! De apotheek was nog erger, daar moest ik een vragenlijst invullen voor het klantenbestand. Toen ik zei dat ik zeker nooit meer terugkwam hielp dat niet. Rules are rules even for Tourists!!!!!! Voor 10 dagen antibiotica was ik nog eens 20 $ kwijt. Obama moet dringend wat aan de gezondheidszorg doen hier.
We zijn gisteren Kansas uit en Colorado binnengevlogen want de wind zat lekker in de rug en het was plezant fietsen. Het landschap blijft hetzelfde, uitgestrekte velden tot zover je zien kan. Wat later verandert het in een dorre woestijn van zand, stenen en schraal gras, enkel versiert met bloeiende Yukkas. Gisteren had ik 3 lekke banden en jos zijn achterband is deze namiddag ontploft. Gelukkig hadden we reserve binnen en buitenband bij want we stonden echt in de Middle of Nowhere. Gisterenavond hebben we samen met 4 anders bikers, 1 Hollander en 3 Amerikanen in het Citypark van Eads gekampeerd. Het was best gezellig en iedereen had al zijn eigen ´`staffe verhalen`´. Maar dat jong volk vertrek al om 5 uur ´s morgens en doen een Lot off Miles.De lunch hadden we in Arlington,een plaatsje met 3 bewoonde huizen maar wel met een plezante W.C. waar een boekje inhing om je naam in te schrijven. Zo kon je zien wie er al geweest was. Wij hebben daar ook een spoor achtergelaten. Het ´Belgian Couple´begint hier al beroemd te worden!!!!! Deze namiddag zijn we een trein langs gereden die wel bijna 20 km lang was. Allemaal beestenwagens die er gewoon staan te wachten tot de koeien vet genoeg gemest zijn om ze naar de slachthuizen te brengen. Allemaal nogal surrealistisch maar echt waar. De vetmesterijen zijn hier ook gigantisch. Morgen rijden we naar Peublo, een grote stad, en nemen daar weer een dagje rust want de Rocky´s zijn al te zien van hier en dan begint het betere klimwerk weer. Er staan nu 3350 km op de teller en zijn nu zeker over de helft. Ondertussen zijn we ook al kakbruin geworden zoals de renners in de Ronde van Frankrijk, bruine kop, armen en benen en de rest spierwit.
we hebben nu iets meer dan 3000 km op de teller ,. Het is vandaag friskes maar de voorbije dagen was het snikheet. Gelukkig een beetje wind om af te koelen alleen blaast hij niet altijd in de rug. Gisteren was er een tornado waarschuwing maar gelukkig voor de noordelijke county's maar het was wel spannend om de radioberichtgeving erover te horen. Alle 10 minuten werd de richting en de snelheid aangegeven. In de verte zagen we wel enorme lichtfitsen van een onweer. Ons tentje stond in het City Park van Dighton en moest het te gevaarlijk geworden zijn had de Sheriff er ons wel uitgehaald!!! Nog een dag of 2 trappen over de Plains en dan zijn we in Colorado. Vandaag rijden we naar Scott City waar we volgens onze kaart kunnen logeren bij de Atletiekclub met zwemdok en Jaccuzie. Zien of het lukt! De plains zijn enorm, 1 lange rechte baan naar het Westen en aan weerskanten Prairie of grasland met gigantisch veel runderen en hier en daar wat oliepompen. Af en toe een auto of vrachtwagen die langs je heenscheurt. Voor de rest zijn we in prima vorm, Jos zijn baard groeit flink en bij mij vliegen de kilookes eraf. Dat zal nodig zijn om de Rocky's op te geraken!!!! Morgen mogen we onze klok nog eens een uurtje achteruit zetten. Dat is raar: aan de County grens stoppen we dan om de klok te verzetten. Zomaar een uurtje meer die dag.
Sinds gisteren zijn we Kansas binnengereden. Het weer is nu schitterend soms zelfs al te warm voor mij maar zolang we fietsen is er wind. De laatste dagen in de Ozarkmountains waren wel zwaar voor Jos want hij had problemen met de versnelling. Hij kon niet naar de 2 kleinste versnellingen en die heb je wel nodig in de bergen. Dus wat harder duwen en ook soms eens afstappen. De velomakers vind je hier nu niet op elke hoek van de straat en na 2 dagen zwoegen kwamen we in Pittsburg waar het probleem vlug opgelost was met een nieuw kabbeltje. Dan nog eens 2 platte banden omdat die velomaker te veel druk op zijn banden had gezet. Onze teller staat nu op 2540 km. Nu zijn we in Kansas, zowat het midden van de States, en vlak. Dus zullen de kms nu wel wat vlugger onder onze banden doorvliegen. De laatste weken slapen we veel in stadsparken want er zijn weinig echt camping. Maar de parken zijn ervoor goed uirtgerust. Sommigen hebben zelfs douches met warm water. In een, Golden City, kregen we zelfs een handdoek en zeep van de parkwachter!! We fietsen en slapen dikwijls dicht bij een treinspoor en die mannen die blazen er nogal op los als ze een dorp passeren. Vooral 's nachts, en stopjes helpen niet tegen dat lawaai! Jos slaapt daar rustig door natuurlijk, die hoort er niet van. We proberen wel goed op onze voeding te letten. Alle dagen een bak sla en een appel. We vermijden zoveel mogelijk de fastfood want daar druipt het vet nogal uit. Het brood is niet te vreten, welk soort je ook probeert het is allemaal van dat zoet sponzen toastbrood. Ik snak nu al wel naar een goeie groffen boterham, en een fisse Duvel voor Jos. Butweisser is zowat het enige bier dan hier te koop is. Maar na een dag zwoegen op de fiets smaakt dat nog het beste. Voor de rest drinken we veel water en Cola
