1. Op de Hoosierpass 2. De weg omhoog 3. ons eten hangt omhoog aan de berenpaal 4 prachtig fietspad langs het Dillon Reservoir 5 Kolibries die hier de zomer doorbrengen 6. Het landschap van vandaag
onze teller staat op 3784 en zijn in Kremmling, een klein dorpje in de Rocky's. Gisteren zijn we over de pas gereden, het was gestaag 7 mijl klimmen. Jos was natuurlijk eerst boven en heeft 3 kwartier in de kou staan wachten op mij. Het was er vreselijk koud en er lag nog sneeuw. Downhill was natuurlijk veel plezanter maar ook vreselijk koud. we misten onze handschoenen die we al naar huis hebben gestuurd. 16 km naar beneden waarvan ik de eerste 11 niet moest trappen. Dat is dan de beloning na 3 dagen klimmen!!!! We rijden nu al 2 dagen bergaf, morgen nog een eens en dan weer omhoog. Gisterenavond op de camping een praatje gedaan met een Amerikaan die 3 jaar in Enghien gewoond had en Belgie wel goed kende. Het was heel gezellig en vanmorgen kwam hij met 2 grote bekers Starbuckkoffie aan de tent. Hij was die speciaal gaan halen in de stad. Dat zijn zo van die verassende ontmoetingen. Elke dag zien we een ander landschap. Vanmorgen zaten we nog tussen de besneeuwde toppen, deze namiddag reden we lang een meer en daarna een brede groene vallei met stompe heuvels. Het trok zowat op de Gariche in Zuid Frankrijk. Het weer is rederlijk goed maar wisselvallig, zoals in Belgie.
de bergen komen in zicht Jos op een oude trein in het openluchtmuseum in Fairplay Jos met grote dorst aan de toog van een saloon zonder bier Geen verbinding Zie je me? Dat en nog veel meer vindt je in een Gosttown Slecht weer vandaag
We hebben rustdag (weeral) in Fairplay, een oud goudmijnstadje, na 2 dagen gestaag klimmen van Pueblo op 1666 meter naar 3300 meter.Ik weet wel dat de renners in de Ronde dat op een paar uurtjes aflappen maar het zijn dan ook beroeps!!!!! Gisteren reclameerde mijn linker knie en de laatste km moest ik afwisselend stappen en fietsen. Een dagje rust doet dan wel goed. Morgen moeten we nog 300 meter omhoog over de Hoosierpas (3647), het hoogste punt op onze tocht. Het is hier erg koud en vooral 's nachts, te koud om te kamperen. Dus zitten we in een Motelleke. En weinig zuurstof, dat maakt het fietsen nog moeilijker. Maar wij oudjes geraken er wel. Jos beter dan ik, die is niet te kloppen met klimmen en moet dus dikwijls wachten op mij. Maar het is hier weer heel mooi, er ligt nog sneeuw op de bergen, er wordt nog geskied. Eergisteren hebben we in een Gosttown gelogeerd. Het dorpje leek wel uitgestorven, gelukkig was er 1 vriendelijke Amerikaan die ons binnen liet slapen omdat het :1 te koud was en 2, er een Moumtainlion was gesignaleerd en hem in zijn tuin had gehoord de nacht ervoor. Ik loop al een paar weken rond met een gesprongen onderlip van de zon, maar het wordt altijd maar erger wat ik er ook aansmeer. Dus was ik het vanmorgen moe en ben naar de plaatselijk kliniek geweest. Weer heel vriendelijke mensen en mijn verhaal was weer interessanter voor hen dan mijn lip. Toen ik wat later met een voorschrift voor antibiotica en wat staaltjes zalf buiten stond was ik 124$ armer!!!!!!! De apotheek was nog erger, daar moest ik een vragenlijst invullen voor het klantenbestand. Toen ik zei dat ik zeker nooit meer terugkwam hielp dat niet. Rules are rules even for Tourists!!!!!! Voor 10 dagen antibiotica was ik nog eens 20 $ kwijt. Obama moet dringend wat aan de gezondheidszorg doen hier.
