Gisteren zijn we Washington binnengereden, de voorlaatste staat. We gaan even nog in Oregon maar dat is maar een paar km. Vandaag was het weer snikheet, en zijn om 15 u gestopt in Walla Walla. Toen we het toeristisch bureau binnenstapten om naar een camping te informeren deden we ons verhaal ,zoals we al zo dikwijls gedaan hebben. De dame was zo onder de indruk dat ze prompt de plaatslijke krant belde voor een intervieuw, maar daar was niemand beschikbaar. Ze bleef maar bellen en toen we zeiden dat ze ons op de camping konden vinden kniktte ze. Toen ik terug kwam van boodschappen doen stond daar ineens de plaatselijke TV. Ikke in mijn beste Amerikaans maar antwoorden op hun vragen. Na 5856 km zijn we ineens wereldberoemd in Walla Walla. We kunnen het zelf niet zien want we hebben geen TV bij ons, en Jos was zo zenuwachtig dat hij vergat een foto te maken. Morgen fietsen we tot aan de Columbiarivier. Gisteren hebben we wild gekampeerd en in open lucht aan een verlaten boerderij tussen de afgedankte autowrakken. Ik heb een massa sterren gezien, de melkweg en veel vallende sterren. Er was ook een coyote in de buurt die ik hoorde huilen en dat kwam altijd maar dichterbij. Geen oog meer dichtgedaan natuurlijk. Mes, muggenspray em fluitje lagen klaar!!!! Maar we hebben hem niet gezien, gelukkig maar. Ik wil iedereen al eens bedanken die via het blog of via hotmail een reaktie sturen, dat is altijd prettig om te lezen.
