De winterjasmijn

Begint zijn gele jas te dragen

Net nu alles grauw is en verdort

Zie je die gele bloempjes

De natuur uitdagen

Ze twinkelen zo fel

Op hun achtergrond

Van diepgroene blaadjes

Net of ze de winter om vergiffenis vragen

Omdat zijn net nu bloeien

Als alles koud en bladloos staat

Zij dagen de winter uit

Met hun felgele kleur

Die vorst of regen

Niet tegen kunnen houden

Die gele jas van de jasmijn

Heeft bijna geen geur

Maar ze straalt en geeft hoop

Ook jij Herfst

Gaat weer verdwijnen

Laat ons de herinnering

Van gouden zonneschijnen

Op de schakeringen

van gele boombladeren

Ook wij gaan mee hoor Herfst

Terwijl langzaam buiten alles sterft

Om Jou van uit onze warme huizen

Uit te wuiven

De kille winter die jou als een schaduw volgt

Hier welkom te heten

Om te genieten van alle

Winterpret

Wat bang voor het uitglijden

Bij een witte kerstJ.d.Z.

Geen tijd hebben,

is kostbare tijd van jezelf verliezen

Wachten op het rinkelen van de telefoon

Er is toch de gsm waarop iedereen

je bereiken kan.

Als je hem al niet vergeet zoals ik dat al zoveel deed.

Weet je het mooie van je tijd

Is hem te gebruiken,

Te genieten

Van al het moois dat je omringt.

Het praatje met de buren

Al zit ik niet door het gordijn te gluren.

Doet steeds zo’n deugd

En geeft wat vreugd.

Als je weet hoe het daar aan toe gaat.

                                     Ik hou van mensen en zoveel andere dingen

Dat ik soms niet weet waar eerst aan te beginnen.

Het enige waar ik echt de pest aan heb

En bang van ben,

zijn ziekenhuizen en verzorgingsinstellingen.

Ik heb er al te veel ,ondanks dat ik niet ziek was,

Al te veel van mijn kostbare tijd  versleten.

Je helpt alleen maar te pijn wat te verzachten

Die stervenden verwachten.

Ik kijk liever naar de grijze lucht

die af en toe de zon laat zien

Die hoop laat rijzen.

Mijn gevederde vriendjes,

Zij wonen in mijn haag

Maar ook in die van de buren

Hun gekwetter kan ik af en toe horen

Net of ze stellen elkaar een vraag

Ik zie ze haastig heen en weer fladderen

Als ik de ganzen eten draag

Ze komen dan zitten op hun uitkijkpost

En kijken vragend ,spiedend op mij neer

Van op die hoge essen tak

Waar ik de ganzen hun eten strooi

Ik hoor ze dan tjilpend vragen

Wat eten wij vandaag of

Is het een dankjewel

Voor de gratis kostJ.d.Z.

< Nu de winter eraan komt en ze nog moeilijk zaadjes vinden op de grond hang ik een zaadbol aan de paal die er stond >

Bijna Halloween

Spoken en geesten die

Je zouden kunnen komen kwellen

Vroeger rond deze tijd

Werden er griezelige verhalen vertelt

Van dwaallichtjes in de donkere nacht

Die zouden van de kerkhoven komen

En die bestonden echt

Je zag ze over velden en door bossen dwalen

Eeuwenoude verhalen

Zoals van die man die de trap af kwam met zijn houten been

Dat steeds tok ,tok deed

Ach dat was bangelijk vertellen

Er ontstonden verhalen door de tijden heen

Enkel om de lange avonden te vullen

De clou van die verhalen ben ik al lang kwijt

Ik weet alleen nog

Nog even

Genieten van de laatste zonnestralen

Zeer ijle

Priemend door de ochtendmist

Geeft ze lauw haar warmte weer

Het is nog even genieten

Kuierend ritselend tussen de bladeren

Die de bomen hebben verlaten

Terug denkend hoe het allemaal begon

Het najaar stuurt zijn laatste

Mooie dagen naar ons toe

Maar het wordt ook zo stilaan moe

Voor ze het zelf al wist

Gaan wij langzaam naar de

Hoe mooi

Is’t leven door een roze bril bekeken

Als je de gekartelde randjes

Er van hebt glad gestreken

ijle woorden

Zijn als blaadjes naast mij gegleden

Ik ben ook maar een mens

Die vergelijken kan

Er het beste van te nemen

Van dingen waar ik mee leven kan

Plichten wegen

Beter is het mogen

Dingen doen zomaar uit vrije wilJ.d.Z.

Een tikkeltje

Een tikkeltje zomer ,

Een tikkeltje Herfst

Een tikkeltje zon

Een tikkeltje regen

De Herfst op zijn best

Net als de zomer werden wij lomer

Toen de herfst begon

Wij suften heel even

Heel even weer wennen

Aan die verandering in de natuur

We weten alleen

Dat nu , nu de zomer langzaam sterft

De aarde de zaden

Zonder mensenhanden

Dankbaar ontvangt , hen beschermt

Met bontgekleurde bladeren

Dik staat te verwennen

Opdat ze zonder schade

Zonder vrees voor de winter die er volgt

Weer zullen kiemen  in de lenteJ.d.Z.

Najaar

Wind en regen

Langs hoeken en langs wegen

Bladeren die in kringetjes dansen

De kruinen van de bomen

Worden als maar lichter

Ze worden door de wind

Bewogen en gebogen

Al wat niet vast meer zit

Word er in een beweging afgerukt

De zomerpracht en praal

Is gevlogen

Het is de herfst gelukt

Ruw maar warm zijn intrede te doen

Laat ons wat noten kraken

Rustig in ons huis

Om even na te denken

Wat voor goeds

De voorbije zomer

Ons wel brachtJ.d.Z.

Dromen

zijn verlangens ,hersenspinsels

Een foto van kleurenpixels

Het is wel goed

Dat je even dromen kan

De realiteit daar schrik je van

Je weet heel goed wat je doet

Laat je dromen maar varen

Dat is alsof je een stukje jeugd wil bewaren

Je ziet de jeugd van nu

En denkt was ik ook ooit zo cru

Maar ik ben zeker

Dat er steeds iemand is die naast jou wandelt

Noem het een engel of een vriend

Dat is de manier waarop jij handelt

Diegene die met jou meegaat

Is ook die

Die je dromen doet en je behoedJ.d.Z.

Er zijn

Zoveel kleine dingen

Waar een mens naar verlangen kan

Verlangen

Een woord die uit negen kleine lettertjes bestaat

Is het dat dan dat ons gelukkig maken kan

Neen

Want eens dat dat bevredigd wordt

Verlang je steeds dat ietsje meer

Vandaag kreeg je een vinger

En morgen tracht je al naar de arm

Tevreden zijn met wat je krijgt

Is dat dan gelukkig zijn

Ik weet het echt niet

Alleen dat woord verlangen kan je niet uit je gedachten bannen

Je tracht steeds naar iets dat je niet kopen kan

Stop je verlangen verberg het

Onder gelijk welke naam

Geef zelf wat je geven kan

Geven is nog altijd dat ietsje meer

Dan dat stom verlangen naar wat je niet krijgen kanJ.d.Z.

< Wie met een goed hart kan geven...Daarin zit geluk en tevredenheid verweven.

Mist 

Mist in mijn gedachten

Mistig in mijn hart

En mist die ‘s morgens bij de beemden hoort

Mistig zijn mijn gedachten

Mist is in mijn hart

Mist die dwalend vanuit zee

Zich een weg boort

Langs huizen ,straten door bomen heen

Niks of niemand houd hem tegen

Mistig dwalen

Langs verlaten wegen

Om ademloos even adem te halen

Tot de zon weer scheen

En alle mist verdweenJ.D.Z.