Ik ben Lisette, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lies.
Ik ben een vrouw en woon in Hasselt () en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 24/04/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schilderen wandelen fietsen koken.
Mijn lieve ma en pa
ma1916 +1990 pa1917+1994
Samen met mijn man
Zoeken in blog
Kleinkinderen Rienke en Stiene
Hoe ijverig !
Pasen bij oma.
nog een eitje
Kleinkinderen met pasen
zijn spelletjes aan 't spelen.
dit zijn Rienke en Stiene
twee zusjes
Deze mooie kerstbal kreeg ik van
Ton het eerste kerstcadeau
Semino Rossi.
herinneringen aan zoveel mooie dingen
.
11-02-2011
Goede morgen ,ook al regent het buiten toch een fijne dag voor alle blog vrienden
Ik hoorde deze morgen een vogeltje zingen. Het was nog donker en toch
was er heel even dat gezang alsof de lente in het land was. Dat zijn zo van die kleine dingen die een mens nodig heeft om even te bezinnen.
Er gebeurde nog vele kleine ongelukjes, hoe kan het ook anders in zo een groot gezin.
Ik heb nog een paar tanden verloren tijdens een zangstonde, die ik hield voor m'n broertje in de kinderwagen.Ik stond in groot ornaat op een houten kist te zingen ondertussen goed schommelen met de kinderwagen . plots kipte de kist om en ik met mijn gezicht tegen de grond. Toen was er plots een heel zangkoor want ik bloedde uit mijn mond en iedereen in de omtrek schreeuwde in paniek. Ook de kleine in de kinderwagen , al wist hij niet waarom! niks ergs alleen enkele tanden minder. Die zijn toch nog terug gekomen . Er zijn zowat allerlei voorvalletjes geweest ik herinner mij het beste diegene die met mij iets te maken hadden. Op een dag was ik aan m'n school breiwerk bezig ( in die tijd hadden de breinaalden nog geen bolletjes aan het uiteinde, en dan staken ze er van die kurken stoppen op), natuurlijk is er altijd iemand die zo een kurk kan gebruiken en dan moest je het zonder doen. Dat was niet zo erg zolang er niemand in de buurt kwam want zonder kurken waren die priemen vlijmscherp dat weet ik nu !
Ik had zowat alle steken laten vallen en wou ma haar hulp inroepen maar die was samen met pa de geitenstal aan 't uitmesten. We hadden in die tijd een geit, varkens , konijnen en kippen voor ons eigen gebruik. De geit voorzag ons van verse melk en dat scheelde al heel wat in de portemonnee van ma . Maar om terug te komen op dat broddelwerk want zo heette dat toen. Ik ging de stal binnen en riep met volle stem op ma .Daardoor verschoot pa zich hij draaide zich in een oogwenk om , en ik stond te zwaaien met mijn scherpe priem, natuurlijk in het achterwerk van pa ! Een GIL!! en een patat tegen mijn oren.Toen heb ik voor de eerste keer pa z'n blote bips gezien.want zijn broek ging zo snel omlaag om te kijken hoe groot de schade was.Ma heeft er dan maar wat mercurochroom op gedaan. Ik heb wat op mijn knieën gezeten het was waarschijnlijk niet voor de verwondingen, maar ik had iets bloots gezien en dat mocht toen nog niet. Als ik wat ouder geweest was , moest ik zeker gaan biechten om terug op een goed blaadje te staan bij O.L. Heer en zeker bij pa .
Zo ging het in de vijftiger jaren.
We hadden toch ook veel pret met elkaar en als we het zelf niet meer wisten hielp ma ons ermee, maar dat is voor de volgende keer.
.
Het is vandaag schilderles geweest en ik heb mijn landschap verder af gewerkt
Nu ga ik volgende week aan de lente denken Ik weet nog niet wat of hoe ,maar het zal wel komen.
Na het huwelijk van mijn tante,pa zijn zuster zijn we naar een groter huis vertrokken want nu was het de beurt aan haar om bij haar ouders te mogen inwonen. Het nieuwe huis was in twee verdeeld. Aan de ene kant woonde de kapelaan en aan de andere kant wij. Het heette dan ook de kapelanij het was een eigendom van een nonkel van mijn moeder. De kapelaan woonde er met zijn meid en mijn ouders kwamen er met 4kinderen wonen je kan je voorstellen wat een leven dat bracht. We hebben daar dan ook veel beleefd , want het waren onze eerste kinderjaren waar ik me nog veel van herinner. De kapelaan zagen we dagelijks want we hadden dezelfde ingang. Hij reed rond met een oude motor en die stond s avonds in de gang . Daar hebben we dan ook dikwijls wat mee uitgehaald , zoals speelgoed eraan vastgebonden en als hij dan s avonds als het donker was ergens naartoe moest soms een zieke bezoeken zag hij dat niet en met veel lawaai reed hij dan niets vermoedend weg.
Dan was het s morgens groot alarm en werden we op het matje geroepen maar dat was natuurlijk nooit iemand geweest . Wij hebben dikwijls op onze knieën gezeten omdat we zo braaf geweest waren.
Ik ben Lisette, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lies.
.
.
.
