|
Nu de reclame folders over speelgoed iedere dag in de brievenbus vallen moet ik met wat weemoed terug denken aan mijn kindertijd. We waren thuis een groot gezin van 13 kinderen. Al maanden op voorhand begon ma te sparen om aan de verlang lijstjes van de kinderen met Sinterklaas te kunnen beantwoorden. Er werd zowat rekening gehouden met de verlangens van ieder voor zover dat mogelijk was.De kleinste hun bordjes waren gauw gevuld , enkele speelgoedjes en wat snoep, de grootste hadden zowat hun geheime wensen zoals het eerste paar schoenen met naald hakjes,nylonkousen,een sjaal of het zo begeerde flesje parfum en dat kon de heilige man meestal niet weigeren. Een week voor de grote dag werden er na het avond gebed duchtig liedjes gezongen, en soms gooide de Sint plots wat snoep door de huiskamer.Iedereen was dan met stomheid geslagen, maar niemand stelde zich er vragen bij, want de Sint was toen nog een heilige man!.De morgen van 6december sinterklaasdag begon ook anders dan gewoonlijk de kleinste moesten aangekleed zijn . dan kwamen we beneden,eerst nog een liedje zingen en een gebedje om de goede sint te bedanken en dan mocht ieder op zoek naar zijn bord met naam, want dat hadden we de avond voordien gereed gezet om het de Heilige man gemakkelijker te maken. Meestal was er nog een stoel mooi bekleed en gereed gezet ,zodat de sint even kon uitrusten, het was immers al een oude man. Ook de ezel werd bedacht met een lekkere wortel en een bakje met water. Als ieder zijn pakjes gevonden had ,kon de pret beginnen. Hoe konden ma en pa zo goed weten , wat voor wie soms bestemd was? dat vroeg niemand zich af daar was ons verstand in die tijd nog te klein voor. Later véél later wisten we het wel, maar toen was onze onbezorgde kindertijd voorbij.
|
Ik ben Lisette, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lies.
