1978-04-17-ma, op zee & door de straat van Gibraltar

Dag mensen. Vanmorgen om 06h waren we ter hoogte van Cadiz (Z-Spanje) en daarstraks
om ± 18h gingen we door de straat van Gibraltar. Mooi hoor. Aan de ene kant de Rots en aan de andere kant
Marrokko en Ceúta. En niet eens zo veraf. ’k Ben vergeten te vragen hoe breed de straat is op haar smalste punt. 

        Het smalste punt is 14 km, zegt Wikipedia, maar in ’78 was er nog geen wiki. En een atlas had ik niet bij. 
        Voor elke morzel informatie was ik afhankelijk van anderen, onder wie specimen die er van uitgingen
        dat iemand die met bezem & dweil werkt en de afwas doet beslist niet veel in de bovenkamer heeft en 
        zij maakten zich er van af met flutantwoordjes. Mogelijk om te maskeren dat ze het zelf ook niet wisten.

Het is ineens veel warmer geworden. Alle heren lopen hier in short. Ook den 'état-major'. Er zijn grappige benen bij.
Yvonne en ik hebben ons hier al meerdere krieken gelachen. ’s Morgens en ’s avonds, voor en na het eten,
bij het beginnen van een belangrijk werk, in bekoringen en gevaren moeten wij lachen. Met de zotste dingen.
Op een morgen vergeet ik de kraan van het boilerke (5L) in de pantry dicht te draaien.

De filter loopt vol, de filter loopt over, al dat koffiegruis in de thermos, alles onder de koffie en ik
sta een halve meter verder ijverig brood te snijden & zie of hoor niks gebeuren.
Yvonne komt binnen: "Zeg, wa zijde gij hier aan ’t doen?"
Ik bekijk de ravage en zeg "Koffie zetten."
Waarop Yvonne, droogweg : "Ha, dan is ’t goed."
En ik sloeg bijna met mijn hoofd tegen de broodplank van het lachen.

Maar soms wordt ze razend nerveus voor zaken die minder belangrijk of dringend zijn dan tijdig
5L koffie op de ontbijttafels krijgen. Dan ga ik ergens iets ver weg doen en tegen etenstijd is het over.
Ze kan grappige verhalen vertellen. Ik ken ondertussen heel haar familie al en de helft van haar leven.
Maar ik krijg er geen speld tussen. Vandaag zweeg ze efkes en toen heb ik haar gevraagd of we soms langs
Algerije of Saoudi-Arabië zouden gaan. Dat is weinig waarschijnlijk volgens haar.
Aan de stuurmannen moet ik zoiets niet vragen, dat zijn allemaal snotneuzen. Yvonne vaart al 10 jaar. 

Vanmiddag hebben we 1h op het dek gezeten, in de zon. (het is áán deck, bleuke!)
Met kleren aan en opgerolde mouwen => mijn voeten en voorarmen hebben een zonneslag.
Dat is ineens wat anders dan de sneeuw vorige dinsdag in Rotterdam. Morgen ga ik in bikini op de voorpiek.
Maar geen gans uur meer of ik brand kapot.

Met de 2^de machinist hebben we ook al veel lol gehad. Hij is een klein zwart springeding, een beau male die zichzelf
erg au sérieux neemt. Meneer is op de koop toe Italiaan. Hij praat vlot Nederland en Frans, Italiaans en Engels ook.
Owee, da’s een lang verhaal waar ik nu aan begin. Da’s voor morgen. Slaapjes !

1978-04-18-di, Middellandse Zee

Ben moe. Schrijf morgen wel. m

PS: Het is hier 21h30, bij ulle 20h30. Shift of Timeshift heet dat hier.
En Change is … nee geen geldwissel, het is de dag van het proper beddegoed. Linenchange.
Al 2 x gedaan. Da’s altijd zwaar, pff. Val in slaap. Ciao.

        Hadden ze me toen gezegd dat er nog 1000 linnenchanges zouden volgen,
        had ik die dag waarschijnlijk niet meer uit mijn stoel gekund om te gaan slapen.
        Het is zwaar werk, maar mits wat methode houdt men dat hanteerbaar.
        Men krijgt er 'de pak van', men krijgt er vat op.

        En zo kwam alles toch nog goed …

m, toen 26j en het bleuke onder de opvarenden - tekst uit de scheepscorrespondentievan toen - https://nl.wikipedia.org/wiki/Straat_van_Gibraltar ,