|
vierde schip, Safaga, Egypte, Rode Zee-zijde
1979-10-16-di
Piep!
Ik kom juist uit de douche en ik zie dat Aline (niet die van vorig schip)
nog altijd ijverig en blijkbaar geïnspireerd zit te schrijven. Toen dacht ik : ikke ook.
Ijver genoeg en nu het papier in het machien zit heb ik geen inspiratie.
Misschien moet ik haar gaan vragen of ze me een beetje wil helpen.
We zitten hier vlak tegen de woestijn (zandwoestijn) . Hier is niks. Nooit geweest ookni.
Zelfs het landschap kan me niet imponeren want dat-heb-ik-al-gezien (Algerije). (steenwoestijn)
Zo jong en al blasé, tss, tss …
Bon, ik zal maar al beginnen met die memorabele woensdagmorgen toen ik om 7h ben opgestaan.
Ik heb gedoucht, ik het een volle pot koffie gezet, eventueel voor Kris V erbij.
Toen heb ik al mijn was uit de wasmand genomen, heb dat keurig in plasticzakjes gepropt, mijn schoenen
er bovenop gesmeten en daarna al mijn kleren en prullen die ik denk eventueel nodig te hebben,
voor het geval het hier zou beginnen vriezen. Tussendoor heb ik nog een tweede kop koffie gedronken
maar dat was de laatste want de pot heb ik omgestoten en alles lekte op de bureau en op de vloer
en ik heb dus nog veel gekuist.
Toen pak en zak gereed stonden heb ik alle kleren van de gangkast maar aan de kapstok gehangen
want ik kreeg de koperen stang niet weer op zijn plaats. Elke keer dat ik dacht dat hij goed zat
en er kleren begon aan te hangen, kletterde hij er terug uit. Na veel keer bedacht ik
dat ik het in alle gemoedsrust zo mocht laten.
Toen wou ik nog een afwasje doen, bedacht dat ik misschien nog meer schade zou aanrichten
en besloot dat het veiliger was dat afwasje te laten staan : dat loopt niet weg.
Dat is een van de weinige keren dat het bagage maken zo chaotisch verlopen is hoor.
’k Had liefst dat ze drie dagen tevoren al kant-en-klaar gereed stond, zodat ik
een tijdsbuffer had voor de eventualiteiten van de laatste minuut. Want die zijn er. Altijd.
Kris V was er om 09h30 stipt, dat wel, maar een beetje vloeibaar nog. Ze waren die namiddag blijven zitten
tot het avond en nog later was geworden. Gelukkig had hij dat bierkaartje op zijn dashboard zitten,
anders was hij zeker zonder mij naar Zaventem gereden. We staan daar om 09h45, een uur te vroeg.
Ik heb voor 400 fr boeken gekocht en ben beginnen lezen.
Maj Sjöwall en Per Wahlöö, het was zo spannend dat ik de groep bijna miste.
Kris V was al lang naar zijn werk. (Sabena)
We beginnen daar aan te schuiven, 15 man onder wie 3 vrouwen.
De enigen die ik kende waren Aline van op de Pool der Zeelieden en Fernadez van op vorig schip.
In de taxfree shop koop ik 1 slof sigaretten en een flesje Saint Laurent. Een paar dagen later merkte ik
dat de marconiste (zij is de derde vrouw aan boord) hetzelfde merk op haar tabletje heeft staan.
Miljaar, en ik vond al een paar dagen dat ze een verschrikkelijk opdringerig geurtje verspreidde.
Hopelijk wandel ik niet zo te walmen door de gangen. Alleyways, bedoel ik.
Ik heb het scheepsjargon nog niet helemaal weer onder de knie.
Nuja, zij gebruikt een spuitbus deodorant en ik den authentieke parfum.
Het verschil zit hem in de kwaliteit. Ik kan het mij vanavond permitteren
zo pretentieus te doen binnen de beslotenheid van mijn schotten, omdat ik mijn teennagels gelakt heb.
Baccararood. Ziet er ook duur uit.
Dat 1ste contract daar aan boord heeft 5 maanden en 17 dagen geduurd,
en in al die tijd heb ik dat parfum niet meer gebruikt.
Toen het schip in Rotterdam kwam heb ik een tweede contract getekend,
dat heeft 4 maanden en 29 dagen gelopen. Toen hadden we een andere marco en
vond ik dat ik het parfum mocht gebruiken, het was Rive Gauche.
De reis hierheen : Vliegtuig naar Rome. Overstappen, sleuren met bagage.
Athene. Braaf blijven zitten, niet roken in Athene. Triestige stad.
Cairo. Om middernacht lag ik in bed.
Om 04h werden we gewekt, om 07h opstijgen en om 12h waren we in Safaga.
Allemaal den Atlas pakken nu. En zoek gelijk op waar Luxor en Karnak liggen
want volgende zondag maken we een uitstap.
A propos, we liggen hier nog een maand, zegt den ouwe. Maar ja, ouwes zeggen soms zoveel.
1979-10-24-wo
Verder ben ik nog niet geraakt, we weten geeneens waar de reis naartoe gaat.
We liggen hier nu al 14 dagen tegen de kaai.
Lang leve Zuid-Amerika, hier is niks. Ginder wel!
Dat er 'niks' te zien was in Safaga (zandwoestijn) heb ik vrij snel moeten herzien.
Toen ik aan het landschap begon te wennen
zag ik dingen die ik tevoren niet zag omdat ik er over keek.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Sj%C3%B6wall_%26_Wahl%C3%B6%C3%B6
|
