te gast bij Wim Helsen ~ Arnon Grünberg 
met een fragment van Stefan Zweig

           Brief van een onbekende 

        En dan, ik ken je;
        ik ken je zo goed als je nauwelijks jezelf kent,
        ik weet ik weet dat het voor jou, die houdt van het zorgeloze, het lichtvoetige, het speelse in de liefde,
        pijnlijk zou zijn geweest om plotseling vader, plotseling verantwoordelijk te zijn voor een lot.
        Jij had je, die alleen in vrijheid kunt ademen,
        je op de een of andere manier verbonden gevoeld met mij.
        Jij had mij – ja, ik weet dat je het gedaan zou hebben, tegen je eigen wakkere wil –,
        jij had mij gehaat voor dat verbonden zijn.  

          

        De knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, het rechthoekje.
        Klik dat rechthoekje vooral aan! 
        Grünberg in gesprek met Helsen :
        https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/5/winteruur-s5a15/
        12min58

Voor mij is deze keer het gesprek interessanter dan de tekst van de auteur.
Wanneer twee koppen als Grünberg en Helsen zich buigen over een tekst en dan
een gesprek hebben dan bol staat van de rake gedachten,
dat beneemt mij de adem.
Grünberg zet daar de ene herkenbare idee na de andere, zo terloops.
Ik word er vanbinnen helemaal stil door. Bijna met tranen van geluk.
’k Kan de aflevering geen derde keer bekijken, dat zal voor later zijn.

De raakheden zijn te overweldigend … kent die man mij?
Zijn reflecties over schrijven, vanaf 07min49 veroorzaken bij mij, amateurke,
schokken van herkenning. Over lichtvoetigheid, onder andere.

En jáá, bij Winteruur beginnen ze te recycleren. Grünberg was al eens te gast
in het derde seizoen, 2018, tekst 351 op https://blog.seniorennet.be/maart_
maar vandaag is dat niet erg. Helemaal niet erg.

Over Arnon Grünberg : https://nl.wikipedia.org/wiki/Arnon_Grunberg
Over Stefan Zweig : https://nl.wikipedia.org/wiki/Stefan_Zweig , zéér interessant , vind ik. Vooral zijn levensloop en zijn overtuiging.

Over de novelle : Een veertigjarige auteur krijgt op een ochtend een brief, waarin een vrouw hem haar liefde verklaart
die ze al sinds ze dertien was en in het appartement naast hem woonde, koesterde.
Doorheen haar leven volgt ze hem als een schim, vanop een afstand, vol passie en overgave.
Hun wegen kruisen elkaar twee maal, bijna toevallig, twee ogenblikken waarop hij haar gewaar wordt,
haar versiert en met haar de nacht doorbrengt, om haar 's anderdaags volledig te vergeten.
De eerste nacht was ze een jong, naïef meisje.
Uit deze nacht zou een kind voortkomen, waarvan hij het bestaan pas met deze brief verneemt.
De tweede nacht is ze al een aantrekkelijke vrouw 'van de wereld', maar hij ziet haar aan als een luxe-prostituee
en betaalt haar wanneer ze 's ochtend zijn appartement verlaat.
De brief is in werkelijkheid een laatste poging om het recht op te eisen herinnerd te worden door de man die ze liefhad,
een allerlaatste roep om zichzelf te kunnen zeggen 'ik heb bestaan'.
https://www.boekmeter.nl/book/65945