1981-03-03 Fremantle, Australië (westkust) 

Dag lieve Toppié, 

Dank u voor de mooie kaart met de vijver. Maar wanneer schrijft ge eens een brief?
Al uw postkaarten hang ik tegen de wand. Zó mooi zijn ze. Maar schrijf eens een brief.

Hier gebeurt veel hoor. Gisteren was het hier feest. Het was de verjaardag van de lichtmatroos.
Hij werd 21 jaar. De bakker heeft een grote taart gebakken en versierd met marsepein
en chocoladekorrels en crème au beurre.
Mooi hoor, en lekker.

We liggen hier al een dag op anker.
Na het werk gaan veel mannen vissen. Soms vangen ze visjes die eetbaar zijn.
Soms zitten er giftige vissen tussen, die mogen we niet opeten.
Gelukkig kennen zij al die soorten vis heel goed.
Vooral de Spanjaarden, die kennen er alles van.

Ene heeft een zandhaai gevangen. Dat was een mooie vis, maar gevaarlijk.
Ik dierf er niet dichtbij komen. De collega wel, die ging vlak bij die grote vis staan
(bijna 1 meter lang) en hij lééfde nog! 

Dag Toppié, dikke kussen en groeten aan heel de familie.  

            Mijn pogingen om die kleine aan het schrijven te krijgen hebben nooit resultaat opgeleverd.
        Zij is nu geen schrijver, zij is een beller. Zoals Tina. 
        Een bericht dat langer is dan 140 tekens wordt telefonisch overgebracht. 
        Jammer. 

        De postkaarten die ze zond werden waarschijnlijk gekozen door mijn Ma,
        zij probeerde de kleine zo aan het schrijven te krijgen. Ook noppes.