1983-07-16, Kopenhagen - Denemarken

Dag Ma,

Vanmorgen om 08h heb ik op Zaventem naar Zellik gebeld maar ge waart al weg, denk ik.
En daarna hadden we geen tijd meer want we moesten om 08h45 aan boord gaan.
Te vroeg om al naar Brussel te bellen. 
Ja, en nu zit ik hier te zitten in Kopenhagen, tot 15h30 en dan gaan we 21hrs vliegen naar Tokio. 

        Gelukkig was ik toen 31j. 'k Zou het nu niet meer overleven, zo'n lange vlucht.
        De Sovjet-Unie bestond toen nog en die wilden westerse vliegtuigen niet in hun luchtruim, 
        daarom denk ik dat déze aanmonstering de keer was dat ik een paar uren doorgebracht heb 
        in Anchorage-Alaska, omdat de vliegtuigen op die lijn daar bunkerden voor hun 'grote oversteek'. 
        Misschien was het een andere aanmonstering & travel, maar mij staat voor dat het voor dit schip was. 
        'k Zou nog meer vertellen over die tussenlanding, maar dat is voor later. Binnenkort, denk ik.

Zeg Ma, zoudt gij aan Chris, de poetshulp van Tina willen vragen of ze bij mij dat afwaske wilt gaan doen.
Ik weet niet waar zij de bereiken is, maar misschien weet gij dat wel.
Haar man werkt in de sporthal van Ganshoren, als die niet gesloten is voor verlof.

Het is hier bewolkt en killig weer. Echt weer voor iemand die weg moét. –waarschijnlijk een noodvervanging
’k Heb al wat zitten babbelen met den andere bemanningsleden. Over schepen. Wat dacht ge!
En gemeenschappelijke kennissen opsnorren. Over hen kunnen we dan wat roddelen. Ze horen ons toch niet.

Ziezo, da's da. Vergeet aub niet Chris te vragen, want anders woon ik binnen zes maanden
door schimmel en insecten op een vuilnisbelt wonen
en dan moet ik insecticide spuiten. - alsof dat dan nog zou helpen!