1983-11-27, 1945 – bijna tegen de kaai in Montoir 

Dag Poe & Moe, Pips & Pops & de anderen, 

Er monsteren weer twee mensen af en ik typ nog efkes rapkes ietskes, dan wordt het in België gepost en
komt het rapper toe. Het is soms moeilijk andere mensen te zien vertrekken, zeker als ge
ze nog bagage hebt zien maken ook. En ’t zijn dan nog de twee tofsten die afmonsteren.
Môja, hun contract is afgelopen. Ze zijn moe en kunnen best wat verlof gebruiken.
Ze zeggen wel ‘ander & beter’, maar dat is maar een zegwijze. 

We hebben een beetje last gehad van storm vandaag, maar niet echt erg.
Over de radio hebben we gehoord dat het nogal lelijk gedaan heeft in België en Frankrijk.
En het zou op sommige plaatsen warm zijn voor de tijd van het jaar. Allemaal thermische vervuiling zeggekik.
Mijn Brussels is bijna foutloos nu. Larie natuurlijk.
Onlangs was het verzameling in mijn cabine. Zit er ene aan mijn kettingskes en oorbellen te prutsen,
die staan in een doosje op het nachtkastje.
Ik heb niet graag dat ze in mijn spullen snuren dus zeg ik: "Héla Spinnekop, nie doen, braaf zijn."
Antwoord : "Ochotte gaai, mo ik zen zoe braaf, ik zen de braveraai zelfst."
Iedereen weer patrak van de slappe lach. Want moe & kapot & zo, lachen doen we toch. 

        Ivm braaf bestaat het woord braverij niet. 
        Wat wel bestaat is brouwerij, en zo klinkt het woord in het Brussels,  braveraai = brouwerij. 
        Men moet wel efkes de gedachtesprong maken natuurlijk. Dat is de clou.

Af en toe dwaalt er zo ene naar beneden want boven valt er 's avonds niet veel te beleven of lol te trappen, denk ik.

        Dat is op nog schepen zo geweest, dat een paar officieren voor de gezelligheid ’s avonds naar beneden kwamen.
        Of wíj dat wel gezellig vonden werd zelden gevraagd.

Ik krijg hier zojuist bericht binnen dat we vanavond NIET tegen de kaai gaan, er staat teveel wind.
Mensen Lief, wat ben ik blij, is me dat een opluchting. Ik had echt geen zin om vanavond nog met proviand te sleuren
tot middernacht of later. De berichtgeving is hier enorm goed. Zelfs als iets van bovenaf niet officieel omgeroepen wordt
weet iedereen het binnen het kwartier. Tamtam Alleyway heet dat.
Het is te horen dat het nog ergens stormt. We krijgen Radio Presque’île niet door gelijk gewoonlijk.
Het is een lokale zender met berichten voor automobilisten en vrachtvervoerders.
Ik ga daar ook eens naar schrijven want wij vervoeren ook vracht. Naar die zender stuur ik dan
heel zeemansachtige verhalen over de vlam in de pijp en zo. Larie weeral.
Nu ga ik slapen en morgen schrijf ik verder. 

1983-28-11, 10h10 

Nog twee uurkes en we liggen tegen de kaai. Vannacht om 23h30 heb ik nog bericht gehad dat WSN hier is.
Telefoontje van de agent naar den ouwe. En ik werd direct verwittigd. Goed hé.
Ik was al diep in slaap want het zal vandaag een zware dag worden,
maar voor zo’n nieuws mogen ze me altijd wakker bellen.   binnenhuistelefoon

Communicatie is toch een wonder ding hé. Hij aan land en ikke op zee, een mens zou denken, die twee
kunnen mekaar niet bereiken, maar met twee tussenpersonen komt de boodschap toch door.
Anders had het met rooksignalen of grote vuren op het strand gemoeten.
Tamtamgeroffel of klaroengeschal zou ook duidelijk geweest zijn. 

Nu ga ik rap dit briefke aan de 1^ste geven, die zorgt dan voor de rest.
Weeral tussenpersonen. Lang leve de tussenpersonen.