te gast bij Wim Helsen ~ Michael Pas
met een gedicht van Willem Elsschot 

        Het huwelijk

        Toen hij bespeurde hoe de nevel van de tijd
        in d' ogen van zijn vrouw de vonken uit kwam doven,
        haar wangen had verweerd, haar voorhoofd had doorkloven
        toen wendde hij zich af en vrat zich op van spijt.

        Hij vloekte en ging te keer en trok zich bij de baard
        en mat haar met de blik, maar kon niet meer begeren,
        hij zag de grootse zonde in duivelsplicht verkeren
        en hoe zij tot hem opkeek als een stervend paard.

        Maar sterven deed zij niet, al zoog zijn helse mond
        het merg uit haar gebeente, dat haar toch bleef dragen.
        Zij dorst niet spreken meer, niet vragen of niet klagen,
        en rilde waar zij stond, maar leefde en bleef gezond.

        Hij dacht: ik sla haar dood en steek het huis in brand.
        Ik moet de schimmel van mijn stramme voeten wassen
        en rennen door het vuur en door het water plassen
        tot bij een ander lief in enig ander land.

        Maar doodslaan deed hij niet, want tussen droom en daad
        staan wetten in de weg en praktische bezwaren,
        en ook weemoedigheid, die niemand kan verklaren,
        en die des avonds komt, wanneer men slapen gaat.

        Zo gingen jaren heen. De kind’ren werden groot
        en zagen dat de man die zij hun vader heetten,
        bewegingloos en zwijgend bij het vuur gezeten,
        een godvergeten en vervaarlijke aanblik bood.

       

        Michael Pas in gesprek met Helsen:
        de knop voor de ondertiteling staat rechts onderaan, het rechthoekje,
        https://www.vrt.be/vrtnu/a-z/winteruur/5/winteruur-s5a36/ 
        12min49

Waw, wat kan Michael Pas een tekst brengen. En Helsen is helemaal in zijn element:
eindelijk weer een tekstfreak te gast in de studio.
Mogelijk zijn er in de afgelopen vijf seizoenen nog zulke studiogasten geweest, maar hier valt het weer eens op.

De twee anderen die zo sterk een tekst konden brengen waren, recent, Sofie Lemaire (077, DI-31/12) en
in het 2^de seizoen Marcel Vanthilt (12/2016). Zo’n mensen markeren hun passage volgens mij.
We kunnen er maar goed mee zijn

Over Michael Pas : https://nl.wikipedia.org/wiki/Michael_Pas,
Over Willem Elschot : https://nl.wikipedia.org/wiki/Willem_Elsschot ,
Over Het Huwelijk : https://nl.wikipedia.org/wiki/Het_Huwelijk ,

Dit gedicht werd al eens gebracht in Winteruur, door Guy Mortier, 03/2015