1983-12-20, Arzew 

Zalig Kerstfeest en Gelukkig Nieuwjaar.
Ziezo, daarmee vergeet ik het niet meer. Da's al een PS uitgespaard. 

Dag Moe & Poe, zusters, schoonbroers, kroost en ander gespuis (landrotten, facteurs, factotums, freaks …)
hier nieuws van de zeeluis. 

Eerst antwoorden op de kaart van ons ma.
- Ja, C57 is ook goed ipv C60.   mogelijk gaat het over musicassettes, de tijdsduur was C60, C90 & C120 
Waar zijn die 3 minuten naartoe? Tijd verloren of Tijd gespaard?
'k Wou dat ik ook af en toe 3 minuten kon wegmoffelen, die zet ik dan op een tijd-bankrekening en
wanneer ik iets tof wil laten duren, of tijd tekort kom, haal ik er het gewenst aantal minuten weer af.
Ja, geef die C57 maar met WSN mee. (27/12 – ondertussen heb ik ze ontvangen hoor) 

- Biskaya ontvangen. Massondo ook, maar geen ‘harmonica-muziek’.
Welke harmonica-muziek? Van wie? Hoe? Waar? Watte? Waarom?
Maar antwóórd als ik u iets vraag! (Héhé, elk om beurt is niet teveel). 

        Dat 'antwoord als ik u iets vraag' was vroeger een schrik-zin thuis. 
        Als jong kind en later als jong mens heeft men niet direct pasklaar een antwoord. 
        Elk om beurt is niet teveel = weer een verdoken venijntje natuurlijk. 
        Nu was het mijn beurt om duidelijkheid te eisen, op hun eigen toon van toen. 

Het beste met uw gebid, gebidt, gebit. Moederke, denk er aan: alle beetjes helpen, en als ge niet kunt bijten,
kunt ge nog altijd blaffen. 't Schijnt dat dat helpt. Bij honden toch. Misschien werkt dat bij ons, hogere zoogdieren ook.
Trouwens : wie niet bijten kan moet blaffen, dat is toch algemeen geweten.
En : Zoals ons moeke thuis bijt, blaft ze nergens - Beter één beet in de lucht dan 10 in de hand.
(Iedereen handen in de zakken, z' is daar.)

- Die lichtmatroos leren lezen en schrijven – zijde zot? Tégen zijn goesting? Hoe moet ik dat doen?
Hem vastbinden op een stoeleke zeker. Het interesseert hem geen bal! Hij compenseerde dat mankement met vertoon van ego
Dan neem ik liever klassiek op voor jongens die er zelf komen naar vragen.
Ze zitten eerst te luisteren met oren en mond wijd open, alsof ze zwelgen in de muziek.
Maar als stoere zeebonk kunt ge toch moeilijk uw ontroering toegeven hé. De meesten kunnen dat zo al niet.
Dan komt als evaluatie : "Wel rustig hé, zo voor 's avonds na het werk" en 's anderendaags komen ze met een
musicassette : "Kunt ge deze afvegen en dat van diën Italiaan er op zetten?" Diën Italiaan = Rossini.
Die met zijn viool = Tchaikowsky. Dat orgel = Bach. De Toccata en Fuga heeft succes. Kan goed luid staan.
Alle passanten in de alleyway platslaan met decibels. 'k Heb het nog eens opgezet zie.
Als de anderen willen siësten dan is dat hun probleem. Oei, wat ben ik weer stout vandaag.
Wel, als ze mij kunnen verdragen dan moeten ze Jan Seppe -Johan Sebastian-  er ook maar bij nemen.
't Is alles of niks. 

- Die kaartjes van Joost Swarte uit de serie '10 angsten' zijn goed hé. 
https://www.2dehands.be/a/verzamelen/overige-verzamelen/m1395067179-10-postkaarten-joost-swarte-1982.html 
Maar vindt gij dat nu kaartjes om naar uw dochterke van amper 31,5 jaar te sturen die zo helemaal alleen
op de grote zee op dat groot schip zit te varen en zo. Maar goed, 'k mag al blij zijn dat het maar een serie van 10 is.
Stel u voor dat hij er zo 365 getekend had. Daar hadden we dan nog jaren vaarplezier aan beleefd.
Ma, zonder flauwe kul (ja, ik zal best aankondigen wanneer ik eens géén flauwekul verkoop zeker?)
stuur die andere zeven kaarten ook maar, ik vind ze steengoed. Nu niet bepaald om naar Toppié te sturen, bvb,
maar naar mij wel. Ik ben dié 10 angsten al doorgekomen. 

- Wilt ge aub de groeten doen aan meneer mijn vader, ook wel pa genoemd, als ik me goed herinner.
Hij heeft het zo druk met godweetwat dat hij geen tijd heeft om te schrijven, dus zeker geen tijd om te lezen ookni.
Doe hem raprap de groeten, zo tussen twee platen, daar vindt hij ze wel.

        Nu volgt een alinea pure larie, wat we die dag gegeten hadden is niet meer te achterhalen, maar ik weet wel 
        dat mijn ma heel goed kon meegaan in dat soort kolder-schrijfsels. ’t Is misschien zelfs van haar dat ik het heb.

Ik wou ook zeggen, "en een kusje op zijn kruintje", maar dat trapladdertje is zo glad en juist als ge dan een kusje
op zijn kruintje wilt planten is hij, druk bezig zijnde, plots 2 m verder en dan
stuikt gij naar beneden met uw nieuwe tanden door uw lip (ik hang hier scheef van het lachen met mijn eigen flauwekul)
en al dat bloed geeft zo'n geklieder en dan moet ge een nieuwe lip laten zetten en dat zijn weer kosten en dan
moet onze pa nóg meer geld verdienen en dat is nóg minder tijd om te lezen, te leven, te schrijven en zo
blijven we aan den draai. Laat dat kusje maar. Ik zou het niet op mijn geweten willen hebben dat mijn moeder
zich een ongeluk gekust heeft. Zich te pletter heeft gekust, noemt Urbanus het. 

- De Franse postzegels komen ook goed van pas. Welbedankt. Dan moet mijn post niet meer door zoveel handen.
'k Heb hier nu al de naam dat ik 'constant' zit te schrijven. Wat niet waar is.
Misschien een beetje meer dan anderen, en dan wordt dat al gauw 'constant' hè.
De 1^ste stuur RW (is nu naar huis) dacht zelfs dat ik een boek aan het schrijven was en het heerschap wou weten wat ik
zoal over hem schreef. 'k Schiet me daar in een lach en zeg: "Stuurman, gij zijt zwaar op weg naar grootheidswaanzin.
Denkt ge nu echt dat ik niks anders te schrijven heb dan over het schip?"
"Ow? So what do you write?" Hij is een Brit die in Zeeland woont.
"Ik ben mezelf aan het leegschrijven, paranoia wegwerken, en gij zoudt dat beter ook doen want met uwe yoga
komt ge er niet. Daar zijn sterkere krachten voor nodig." 

19h30  

Ziezo, de service is weeral gedaan. Nu kan ik eindelijk snuiten en moet ik niet meer snuffen & snorkelen en zo.
Er staat hier vree damesachtig een rol wc-papier op den bureau, want de zakdoekjes zijn op.
Het papierbakje staat vlak naast mij om de dwarrelende blaadjes op te vangen. De winter begint morgen pas.
We hoorden op de Franse radio dat het zo ongewoon koud is op sommige plaatsen in de wereld.
Allemaal thermische pollutie zeg ik. 

Naar het schijnt (wie heeft me dat ook al weer geschreven of gezegd) kost een brief na 06/01/84 een frank meer.
Kan iemand mij zo’n 20-tal zegeltjes van 1fr opsturen aub? 

Het orkest Tata Mirando is hier aan het violen precies of die mannen hebben niks anders te doen. 
https://nl.wikipedia.org/wiki/Tata_Mirando  

Heeft Toppié mijn brief ontvangen? En wanneer schrijft ons juffrouw nog eens? Of is die bui al over?
Goed, de mijne ook dan. Eerst een brief krijgen en dan pas schrijf ik terug. Zij laat weten :
"Wij wagten ongeduldig op jou. Ik weet wel dat ik op se holants schrijf maar dat kun je ook lezen he!"
Hollands of Chinees, mij om het even, wat ik wagt ongeduldig op een brief van haar.
Kan ze niet eens op een grote-mensen blad schrijven, want die zotte clown van Jaklien is
ten eerste bladvulling en ten tweede ken ik die tekenstijl al ± 25 jaar. Persoonlijk vind ik die softenongevallen van Jaklien
vree deprimerend. Dan liever de 10 angsten van Joost Swarte. Ze zijn allebei buitengewoon akelig.
Swarte door de inhoud, maar steengoed. Jaklien door de stijl. 't Wordt tijd dat ze zich iet of wat aanpast.
Môja, als het opbrengt … 

1983-12-21  

't Was vandaag weer dén dag zenne! 't Begon vanmorgen met een bord en sindsdien heeft het niet meer opgehouden.
De ene stommiteit na de andere. En ik niet alleen.
Tijdens de avondservice heb ik in mijn hand gesneden. Zo"n beetje bloed links en rechts en overal.
Daarna verbrandt de bakker zich en nog geen 20 minuten later verbrand ik mij.
Een mens zou van minder op een moeder roepen. Daarbij komt nog dat hij de chef in de jus gezet heeft.
De chef geeft voor veertien man vlees door, 14 man. Maar er volgen geen groenten en aardappelen en saus …
Ondertussen was dat vlees geserveerd en lag het af te koelen op de borden. Enfin, 't was jam général. complete chaos
De bakker was in stilte zijn brandwonden gaan insmeren. Onze bestelling kwam vóór hij weer op post was.
De chef veronderstelde dat de bakker/2^dekok zich met groenten & aardappelen bezig hield en was zich nergens van bewust,
want hij stond de grote pan al af te wassen, met de rug naar de keuken dus.
Maar de bakker/2^dekok had in volle service zijn post verlaten ZONDER VERWITTIGEN.
En zo raakt een service in de knoei, en er volgde een blaam voor het departement natuurlijk.
Weinig collegiaal hé, in volle service verdwijnen in stilte … 

1983-12-22 

De 24^ste om 17h tegen de kaai. Goed, dan wordt het kerstdiner de 25^ste gegeven en dan verdienen wij daar meer aan.
'k Ben benieuwd wat het gaat geven, kerstavond tegen de kaai. Ik ga naar St. Nazaire met WSN.
'k Zal wel de kans hebben om te bellen. Ik zal eerst Zellik proberen en anders Deerlijk zeker?

Ahja, moemakke, gij had vorige keer aan de foon gevraagd wat ik nodig had of zoiets.
Wel hier komt het (ga alvast zitten).
Wat is er nog op de markt van Boudewijn De Groot en van Liesbeth List – enkel de ouwe hoor.
Niet na de Eenzame fietser en List haar nieuwe stijl evenmin. Kortom : de nummers van toen ik nog jong was.
Voilà, daarmee zijt gelle een tijdje zoet. Zélf opgenomen liefst, want de confectiecassettes
geven niet veel op mijn grote muziekdoos hier. Dat is alles. Misschien heeft Laura er tijd voor?
Ow, geen tango's van Piazzolla meer aub mensen, want de boel loopt hier in 't 100.
Straks heb ik alles 2x en da's zunde van uw tijd en uw tembers. 

1983-12-25, Montoir

Zalig kerstfeest altegader. Gisterenavond tegen de kaai. WSN was er al.
Deze namiddag moest ik pas om 17h weer aan boord zijn. Dus ik na de middagservice (13h) weer de gangway af
en wij weer weg. Twee uur extra vrij gekregen van de chef. Goed hé.
Wat een luxe, bijna een volle 24hrs tegen de kaai. 

Die doos was het eerste waar mijn oog op viel: boem! Amai! Een penwaarke! penwaar = peignoir = kamerjas
'k Had direct al inspiratie voor een paar bladzijdes maar aangezien ik niet meer over penwaarkes mag schrijven van u
zeg ik niks meer. Eén vraag : waarom geel?
'k Heb er al heel het schip mee afgeshowd. Deck D wil dat zeggen, ons deck, de rest is ballast.
Ik heb dus een moeder met smaak en of ge hen ook zo eentje wilt opsturen. Ze zijn maar met 11. Valt nog mee hè.
'k Heb gezegd dat ik u de boodschap zou overbrengen. 

Van Joost Swarte heb ik nu al vier kaartjes :
- de piano wordt verhuisd (van 28/11)
- piano & viool ( van 28/11)
- slapengaan (van 06/12)
- de cirkelzaag (van 13/12)  

Wat een mooi geel briefpapier hebt gij zeg. Da's naar ’t schijnt Frans briefpapier, zegt BVW.
Maar als ge daar met zo’n goedkoop lekkend bicgeval op kribbelt gaat het effect verloren hoor,
dan moogt ge nog 100x hofleverancier zijn.
Al goed dat Laura ogen in haar hoofd heeft hè, of onze pa had nooit bij Fabiol op de foto gestaan.
Hij lijkt wel een maestro die zeer genadig zijn handtekening zet voor het poëzieboekje van het mens.
Dat kan ze dan achteraf inplakken. 

Hier hebben ze er een andere uitleg voor : bij CMB  -deze rederij-  moet men voor elk drankje een bonneke tekenen,
dat wordt dan op uw rekening gezet en het bedrag gaat op het eind van de maand van de gage af.
Nu lijkt op de foto het glas van madame bijna leeg, en onze pa trakteert haar genadig op een pintje,
en staat dus een bonneke te tekenen.
Reactie van een andere : "En op welk schip was dat? Die stewardess met een bontstola?"
Ik zeg: "Nee, hij geeft daar zijn adres en telefoonnummer".
Een andere : "En vindt uw moeder dat zomaar goed?"
Kortom, reacties genoeg op die foto. En als bijverschijnsel is mijn marktwaarde gestegen natuurlijk,
sinds onder pa aan Europese hoven zijn adres en telefoonnummer rondstrooit. Ik voel me al prinsesselijk. 

De standby is gedaan, de matrozen wapperen hier binnen (21h30). Allemaal in grijze overall.
Precies broeders van een of andere orde, maar dan geen contemplatieve - een werkende orde, staand in 'Het Volle Leven' 

1983-12-27

Gisteren kerstdiner, zware dag gehad. Gedurende 15hrs in één trok doorgepeesd. Niks erg. Dubbel betaald,
dan wil ik wel in overdrive werken en laten zien wat ik kan, maar vandaag komt de rekening natuurlijk: slofslof,
en ogen half toe of half open, hoe ge het bekijkt. Ben gisteren zelfs vergeten te eten. 't Zag er nochtans lekker uit. 

Ik kan goed geloven dat Fabiol naar ons Laura keek. 't Mens zal gedacht hebben : zo'n prinses had ik ook kunnen hebben,
als de natuur het wat beter verdeeld had. Môja, Laura is nu óns prinses. Ze mag Laura lenen, maar teruggeven hoor,
en zonder ezelsoren, want met boeken gaat het ook zo, ik ken dat. 

Ik ben de meest verwende scheet van dit schip en van heel de Belgische Koopvaardij, zeker en vast.
Zo'n groot kerstpakket! Ik liep eerst zo wat met mijn neus omhoog gelijk een gieter, maar
daar kreeg ik direct hartzeer van en ik heb alle lekkernijen eerlijk verdeeld onder ons (lagere bemanning).
Officieren en andere klieren kunnen de pot op. Wij eerst, en dan zien we verder wel.
Plezant zo'n doos. Veel tastbaarder dan brieven, vooral dan de brieven van onze pa. Die zijn zo dun dat ik
dat ik ze feitelijk niet zie liggen. Vreemd. Misschien zijn mijn ogen hier te vermoeid van al die TL hier.
't Zal daar wel aan liggen.
En ikke maar lullen precies of ik heb geen siëst nodig. Slaapwel. 

1983-12-31 

Dag allemaal, een goed 1984 gewenst,
George Orwell