1984-12-08, 13h nog altijd op anker bij Gdansk (Polen)

We liggen nog altijd hier verdomme! Ik heb "der Sturm" van Beethoven maar opgezet, zo kan ik wat langer
koleirig blijven. Maar dat is nog niet alles. Ik zou op dit uur moeten siësten om mijn avondservice
fatsoenlijk te kunnen doen. Wat is er nu gaande : twee cabines verder is de boots aan het zagen & timmeren
& zagen in de cabine vd wiper. En 't zal nog lang duren, olé. Al goed dat de Hitachi kan doorblazen en dat
Der Sturm goed opgenomen is (Danku Laura!) Backhaus toetst er ook niet naast hè.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Wilhelm_Backhaus ,
https://www.youtube.com/watch?v=cTTn111-kJA&list=PLq5BZ7l4JWnBdKEJ2uRmj809vqDHpokKU&index=42&t=0s , enkel de eerste beweging, 08min27 

Daartussen klinkt dan die zwie-ie-ie van de boor en het gehamer van de hamer en dan nog het gezaag van de zaag ...
Plezant is dat hier de laatste tijd. Veel zon en zeelucht, zei de dokter, en ze werd stewardess. 

Sinds 02/12 liggen we hier te ankeren. Erg hé. Dat stilliggen is wel efkes plezant maar na een paar dagen
is het alsof de mensen ook stilvallen. Er zit (letterlijk) geen vaart meer in. Niet in 't schip en niet in de mensen.
Ik krijg met moeite het ene been voor het andereen bij de rest van de bemanning lijkt dat ook zo. 

06/12 was wel tof: grote speculosen harten en chocolademelk voor ontbijt.
Het is de eerste keer dat ik Sinterklaas weet vieren op een schip. Hoewel dat niet zo ongewoon zou mogen zijn hé.
Elk feest is een afleiding en in Nederland is het toch ook feest voor iedereen, niet enkel voor de kinderen.
Trouwens, het zit hier vol grote kinderen.  

        Deze chef steward was van beroep bakker/patissier maar na een echtscheiding was hij om den brode gaan varen.      
        Dat hield in dat hij kok was aan boord, een natuurtalent want het eten was meer dan lekker,
        maar hij was ook een wat schuchter mens. En voor een baas van een departement is dat een nadeel natuurlijk. 
        Dat is achteraf gebleken op een ander schip. Dat is in 1993 of 1995 gebleken op een ander schip. 

Morgen gaan we tegen de kaai, zeggen ze. Maar dat zeiden ze vorige donderdag ook.
Verder is hier bitter weinig nieuws, behalve dat mijn spons spoorloos is.
Waarschijnlijk gepikt door de mannekes van de brug. Boeiend nieuws hé. 

Met dat lang ankeren zou het wel eens begin februari kunnen zijn eer we nog eens in België lossen,
maar die langoesten (als ik er ginder vind aan een goeie prijs) gaan toch de diepvries in. Dat kan dus niks geen kwaad.
More days, more money. Zo houden we hier het moreel hoog. Of toch halfstok, en dat is al een prestatie op zich. 

        De langoesten in die ik zou kopen in Vitória (Brasil) dat was ook weer een klucht. 
        'k Had bij een aantal mensen in België   de bestelling genoteerd en hen op het hart gedrukt dat ze vooral  
        plaats moesten voorzien in hun diepvriezer, zo tegen eind januari of begin februari. 
        Dan is het hartje zomer op het Zuidelijk Halfrond en wat bleek, het was het seizoen niet voor langoesten. 
        Nergens in Vitória een langoest te zien, noch op de markt, noch elders. Zelfs niet in plastic! 
        Toen heb ik met blozende kaken een telegram verstuurd : geen langoesten, zeg het voort. Chot, wat was dat toen rot!